Op 21 maart vieren al duizenden jaren lang allerlei Iraniërs met veel enthousiasme het No Roozfeest, zonder te kijken naar hun leeftijd, taal, sekse, ras, etniciteit of sociale status. De woorden No Rooz betekenen letterlijk ‘nieuwe dag’ in de Perzische taal and het feest markeert het begin van het nieuwe zonnejaar, alsmede het Nieuwjaar van de Iraanse nationale kalender zoals verschillende andere, en begint gewoonlijk op 21 maart.

Het belangrijkste element van het No Roozfeest is de wedergeboorte van de natuur. Het opnieuw ontwaken symboliseert de triomf van de goede boven de kwade krachten van duisternis, vertegenwoordigd door de winter.

No Rooz is het punt waar de onderdrukkende aanwezigheid van de winter eindelijk begint te verdwijnen met de komst van de levendige en hoopvolle lente.

Deze symbolische en romantische verandering is uitgebreid beschreven in de waardevolle werken van moderne en klassieke Perzische dichters en schrijvers, die de afgelopen decennia wereldwijd zijn vertaald in andere talen.

No Rooz vertegenwoordigt veel van het Iraanse karakter, de geschiedenis, politiek en religie. Gedurende eeuwen hebben Perzen de kracht van No Rooz gebruikt om uitdagingen aan te gaan die op hun weg kwamen. Deze kracht betekende dat No Rooz, in de geschiedenis, meer is dan gewoon een nieuwjaarsfeest

Haft-Seen

Een paar dagen voor het Nieuwjaar wordt in ieder Perzisch huishouden een special kleed op het Perzische tapijt of een tafel gelegd. Deze ceremoniële tafel wordt ook wel ‘kleed met zeven borden’ genoemd, waarbij ieder voorwerp begint met de Perzische letter S. Het nummer zeven is al sinds de vroegere tijden heilig en de zeven borden vertegenwoordigen de zeven engelachtige voorbodes van de wedergeboorte van leven, gezondheid, geluk, voorspoed, plezier, geduld en schoonheid.
De symbolische borden bestaan uit:

Sabzeh of kiemen, gewoonlijk van graan of linzen die de wedergeboorte vertegenwoordigen;
Samanu: een soort pudding waarin ontkiemde granen zitten die als zoete, romige pudding de fijne Perzische keuken vertegenwoordigen;
Seeb: dit betekent appel en vertegenwoordigt gezondheid en schoonheid;
Senjed: zoet, gedroogd fruit van de Lotusboom, vertegenwoordigt liefde. Er wordt gezegd dat als de Lotusboom bloeit, de geur en haar fruit mensen verliefd doet raken en alles doet vergeten;
Seer: knoflook in het Perzisch vertegenwoordigt geneeskunde;
Somaq: sumakbessen vertegenwoordigen de kleur van de opkomst van de zon; bij het verschijnen van de zon verdrijft het goede het kwaad;
Serkeh: azijn vertegenwoordigt leeftijd en geduld.

Om naast de traditionele spijzen de hoop en wensen te bevestigen zijn ook andere zaken en symbolen op de tafel (sofreh) te zien:

Een paar munten die voorspoed en weelde vertegenwoordigen;
Een mandje met geverfde eieren vertegenwoordigen vruchtbaarheid;
Een sinaasappel drijvend in een kom water vertegenwoordigt de aarde die in het heelal zweeft;
Een goudvis in een kom vertegenwoordigt het leven en het eind van het jaar;
Een fles rozenwater dat bekend staat om zijn reinigende werking;
Ernaast is een vuurpot om wilde wijnruit te branden, een heilig kruid waarvan de smeulende rook boosaardige geesten afweert;
Een pot met bloeiende hyacinten of narcissen;
Een Spiegel die de beelden en reflecties van de Creatie vertegenwoordigt, omdat we vieren dat volgens de oude Perzische traditie en geloof de creatie plaatsvond op de eerste dag van de lente.

Aan beide zijden van de Spiegel staan twee kandelaars met een flikkerende kaars voor elk kind van de familie. De kaarsen vertegenwoordigen verlichting en blijdschap.