Marzieh is geboren in Tehran. Haar moeder, afkomstig van een artistieke familie met musicus, beeldhouwers, tekenaars, miniaturisten en zangers, inspireerde haar om te beginnen met het zingen en heeft haar, haar hele leven gesteund. Haar vader was een clerici. In haar kindertijd was het niet gewoon dat meisjes naar school werden gestuurd in Iran. Toch beslist haar vader om haar naar school te sturen. Marzieh begint haar artistieke carrière in de jaren 1940.
In 1942 speelt Marzieh een bekende Iraanse toneelstuk, ‘Shirin en Farhad’. Dit was direct een succes en het start van haar 60 jaar artistieke carrière met meer dan 1000 liedjes. Ze begint met het zingen van traditionele liedjes van Sheyda van Isfahan, een Perzische dichter en musicus van de 19de eeuw. Het legende zegt dat Sheyda verliefd was op een meisje genaamd ‘Marzieh’, van waar Marzieh haar artistieke naam haalt.
Vele liedjes van Marzieh kennen alle Iraniërs, en behoren tot de klassieke Iraanse liedjes, zoals ‘Elahi Elahi’ (Mijn God), ‘Khoda Koneh Ke Khabam Nabareh’ (Dat God mij helpt om niet in slaap te vallen), ‘Dar Fekre To Budam’ (Ik dacht aan jou), ‘Dar Miyaneh Gholha’ (Tussen de Bloemen), ‘Avazeh Del’ (Hart’s Lied), ‘Didi Ke Rosva Shod Delam’ (Zie je dat mijn Hart verraden is), ‘Biya Biya Benshin’ (Kom, Kom, Zit), en nog veel meer. Laatste Concert van Marzieh in L’Olympia in Parijs.
Marzieh heeft ook jarenlang gezongen voor de bekendste Iraanse radioprogramma ‘Gholha Rang-a-Rang’ (Kleurige Bloemen), waar de meeste bekende liedjes van haar voor het eerst gezongen werden. Met de komst van de Iraanse Revolutie van 1979 wordt haar, omdat ze een vrouw is, verboden om verder te zingen. Gedurende 15 jaar heeft ze niet meer gezongen, buiten in haar tuin in een dorp buiten Tehran voor “de reizende wolken, de vogels en de rivieren.” In 1994 beslist ze om Iran te verlaten en zal in dezelfde jaar een lid van de Nationale Raad van het Iraans Verzet worden.
Ze zal, na 15 jaar stilte, verscheidene concerten geven, o.a. Los Angeles, in het Albert Hall in London in 1995 en in Earl’s Court (London) in 1996. Maar dit bracht haar problemen. Het regime van Tehran arresteerde haar dochter, Hengameh Amini, en vroeg aan haar om terug te keren indien ze wilt dat ze vrijgelaten wordt. Hierna start Marzieh een internationale campagne om aan mensenrechtenorganisaties te vragen haar dochter terug vrij te krijgen. Later, hengomeh verlaat Iran en woonde met haar moeder in Frankrijk. Zij overleed op 14 maart 2010 van kanker. In april 2006 heeft ze haar laatste concert gegeven in L’Olympia in Parijs.
Ze leeft sinds 2003 in een dorp, dichtbij Parijs en hoopt om voor in (vrij) Iran te kunnen zingen. Marzieh heeft in haar carrière, naast voor haar volk te hebben gezongen, ook voor verscheidene koningen en presidenten over de wereld gezongen. Hierdoor heeft ze veel bekendheid gekregen, en werd ze meermaals als ‘legendarische diva’ van het Iraanse muziek op verschillende festiviteiten uitgenodigd, waaronder ‘Voices of Peace’ (Stemmen voor Vrede, in Cirque Royal te Brussel, 1997) dat door Sir Yehudi Menuhin tegen onderdrukking, m.b. van vrouwen, gehouden werd.
