Het onderstaande verhaal is een ooggetuigenverslag van een soldaat uit Kermanshah:

Mijn naam is Koroush Rostamianpour en ik ben als dienstplichtig soldaat naar de Dizel Abad-gevangenis gestuurd. Nu mijn diensttijd in de gevangenis erop zit, schrijf ik mijn herinneringen aan de Dizel Abad-gevangenis in Kermanshah op om de wereld op de hoogte te brengen van de mensenrechtenschendingen aldaar.

Volgens gegevens, die dagelijks veranderen, zitten er tussen 2000 en 3000 gevangenen in deze gevangenis. Er zijn in deze gevangenis 9 celblokken, die ‘vergaderingen’ worden genoemd. Omdat er veel drugs in de gevangenis aanwezig zijn, zijn persoonlijke bezoeken nagenoeg verboden. De meeste bezoeken vinden plaats van achter glaswanden en onder strenge bewaking.

Er zitten ten minste 500 mensen vast die ter dood zijn veroordeeld en vroeg en laat terechtgesteld zullen worden. Het merendeel van deze gevangenen is schuldig bevonden aan drugshandel, moord en verkrachting.

Vergadering 8 is het celblok waar mensen vastzitten die zijn veroordeeld wegens drugshandel en mensen die verslaafd zijn aan methadon. Vanwege het hoge aantal drugsinjecties en seksuele relaties in dit celblok zijn veel gevangenen besmet met hepatitis en aids. In sommige gevallen worden deze gevangenen voor straf overgebracht naar andere celblokken, ondanks de gevaren die dit met zich meebrengt voor andere gevangenen en de risico’s op besmetting.

In de twee jaar dat ik heb gediend in deze gevangenis zijn minstens 60 gevangenen terechtgesteld.

Politieke gevangenen zitten verspreid over verschillende celblokken om hen onder grotere druk te zetten, zodat ze geen groepsrelaties kunnen opbouwen en niet-politieke gevangenen niet kunnen beïnvloeden.

De 300 politieke gevangenen in deze gevangenis staan onder constante druk en worden voortdurend bedreigd door de Beschermingseenheid van de inlichtingendienst van de gevangenis.

In de winter van 2007 werd een gevangene die leed aan hepatitis en stervende was overgebracht naar de isoleerunit. Hij overleed vier dagen later, en de soldaten lieten zijn lichaam tot de volgende ochtend op de binnenplaats van de ziekenafdeling in de sneeuw liggen en gaven zijn lichaam toen aan zijn familie.

Jonge gevangenen naaien hun lippen en oogleden aan elkaar en stoppen hun oren dicht uit protest tegen de mishandelingen en het [seksuele] misbruik door oudere gevangenen. De directeur van de gevangenis en andere gevangenisfunctionarissen laten hen overbrengen naar celblok 9 in plaats van naar hun verzoeken te luisteren, alsof er niemand is die naar hen luistert, en de [jonge] gevangenen kwijnen langzaam weg en worden gedwongen deze dingen voor lief te nemen.

Mojtaba, een gevangene die een ontsnappingspoging deed toen hij naar een rechtbank werd vervoerd, werd door leden van speciale gevangeniseenheden zo hard geslagen dat hij er een verbrijzelde hand aan overhield en niet meer kon lopen. Nadat bekend werd dat hij van plan was een klacht in te dienen tegen gevangenisfunctionarissen, werd hij voor een paar maanden overgebracht naar celblok 9, net zolang tot alle tekens van marteling van zijn lichaam waren verdwenen. Hij mocht in die tijd geen bezoek ontvangen en niet telefoneren.

In de quarantaineafdeling worden dagelijks zelfmoordpogingen gedaan en wordt dagelijks verschrikkelijk gevochten vanwege het grote aantal nieuwkomers en drugsverslaafden.
Helaas houden gevangenisfunctionarissen zich willens en wetens niet aan de wet die voorschrijft dat gevangenen gescheiden dienen te worden naar gelang hun vergrijp en ziekten als hepatitis en aids. Sommige gevangenen bedreigden en sloegen andere gevangenen omdat ze onder invloed van drugs waren of psychisch gestoord waren.

Ik heb een paar keer met eigen ogen gezien dat gevangenen door deze met aids en hepatitis besmette mensen werden gedwongen geld aan hen te geven, omdat ze hen anders met een bebloed mes zouden besmetten met hiv.

Politieke gevangenen zaten vast in strenge afzondering om te voorkomen dat ze zouden communiceren met andere gevangenen. De Beschermingseenheid van de inlichtingendienst schonk speciale privileges aan degenen die bereid waren politieke gevangenen te bespioneren, zoals sigaretten, verlofdagen en de mogelijkheid om te telefoneren. Gevangenen werden door de Beschermingseenheid bedreigd of ontboden als ze discussieerden over politiek. Door de Beschermingseenheid werd een verslag van het doen en laten van de politieke gevangenen naar het departement van Inlichtingenzaken gestuurd, en op dit departement werd besloten of hun verzoek om gevangenisverlof op grond van hun gedrag al dan niet werd ingewilligd.

Politieke gevangenen zoeken tegen beter weten in troost in drugs omdat ze moeten leven in strenge afzondering en lange gevangenisstraffen moeten uitzitten.

Kolonel Kakayi, een officier van de ordestrijdkrachten van de staat, martelde mensen in deze gevangenis. Hij deed persoonlijk mee aan de dagelijks doorzoeking van diverse cellen en had de gewoonte om gevangenen keihard af te tuigen. Op een keer ranselde hij een gevangene in aanwezigheid van 200 gevangenen verschrikkelijk af omdat hij in de quarantaineafdeling een spel had gespeeld. Toen de gevangene protesteerde, nam hij hem mee naar de binnenplaats van de gevangenis, trok zijn kleren van zijn lijf en begon toen op hem in te slaan met een knuppel na zijn lichaam nat gemaakt te hebben. Ik heb verscheidene keren met eigen ogen gezien dat hij bij gevangenen tanden uit de mond sloeg.

Misschien een van de afschuwelijkste dingen die ik in mijn diensttijd heb aanschouwd was de amputatie van een hand van een dief op de binnenplaats van de Dizel Abad-gevangenis, die werd uitgevoerd in het bijzijn van alle gevangenen die waren veroordeeld wegens diefstal. Deze gevangene was ongeveer 40 jaar oud en veroordeeld tot amputatie van een hand omdat hij in Kermanshah een aantal winkelkluizen had leeggeroofd. Nadat het vonnis was uitgevoerd, werd hij voor een paar uur overgebracht naar de quarantaineafdeling. Ik vond het verschrikkelijk om te zien hoe deze gevangene werd onthand, en dat alleen omdat hij diefstal had gepleegd vanwege armoede en werkloosheid.
(Iran Briefing website, 22 december 2011)