4 oktober 2019 – Internationale mensenrechtenorganisaties eisen de vrijlating van alle gevangenen in Iran, die alleen vanwege hun werk voor de mensenrechten gevangen zijn gezet, in het bijzonder van de zieke gevangenen, zodat zij de noodzakelijke medische zorg en medicijnen krijgen.

In Iran wordt in het bijzonder aan politieke gevangenen opzettelijk de toegang tot noodzakelijke medische zorg onthouden. Dit is een opzettelijke daad van wreedheid om gevangenen extra te straffen of hen tot spijtbetuiging en „bekentenis“ te dwingen.

De mensenrechtenverdediger Saeed Shirzad (foto), die in de Rajai-Shahr-gevangenis van Karaj, niet ver van Teheran, opgesloten is, heeft met spoed een oogoperatie nodig. Ook moeten zijn zieke nieren door een specialist worden behandeld. Opname in een ziekenhuis wordt echter door de leiding van de gevangenis niet toegestaan. De operatie, die door zijn familie zou worden betaald, had in september plaats moeten vinden.

Saeed Shirzad

Saeed Shirzad bij zijn vrijwilligerswerk in een kindertehuis in Shoosh, in het zuiden van Iran

Saeed Shirzad werd in september 2015 vanwege vermeend „in gevaar brengen van de staatsveiligheid“ tot vijf jaar gevangenisstraf veroordeeld. De ware reden voor zijn arrestatie was zijn werk voor de mensenrechten. Hij had humanitaire hulp geboden aan wezen en straatkinderen en kinderen van politieke gevangenen geholpen bij hun schoolwerk. Over zijn werk had hij ook mensenrechtendeskundigen bij de VN geïnformeerd.

De 30-jarige mensenrechtenverdediger heeft meerdere malen door middel van hongerstakingen tegen de onmenselijke omstandigheden in de Rajai-Shahr gevangenis geprotesteerd.

Majid Assadi

In deze gevangenis zit ook de mensenrechtenverdediger Majid Assadi (foto), waarvan de gezondheidstoestand met de dag verslechtert. Der 37-jarige vertaler lijdt aan een chronische ziekte aan zijn wervelkolom, maar ook heeft hij last van zijn maag en darmen. Hij moet regelmatig een specialistische behandeling buiten de gevangenis ondergaan, die echter vaak wordt uitgesteld of hem helemaal wordt geweigerd.

Majid Assadi werd in november 2017 tot zes jaar gevangenisstraf veroordeeld. Justitie beschuldigt hem van „het in gevaar brengen van de staatsveiligheid“, omdat hij zich heeft ingezet voor de hulp aan slachtoffers van de mensenrechtenschendingen in Iran. Reeds als student had hij gedemonstreerd voor de vrijheid van meningsuiting en zat hiervoor van 2011 tot 2015 al vier jaar gevangen.

Marteling: Medische hulp wordt categorisch geweigerd om zieke gevangenen te kwellen 

In de gevangenissen van het regime in Teheran zijn de volgende praktijken aan de orde, die de gezondheid en het leven van gevangenen in gevaar brengen: Dringend noodzakelijke medische of specialistische behandeling wordt uitgesteld of helemaal geweigerd. De ernst van de aandoening wordt gebagatelliseerd of ontkend. Er worden gewone pijnstillers of tranquilizers uitgedeeld, zonder de onderliggende ziekte te behandelen. Adequate medicijnen worden geweigerd. Vaak worden gevangenen, die in het ziekenhuis worden behandeld of om gezondheidsredenen voor behandeling zijn vrijgelaten, gedwongen deze behandeling te onderbreken en tegen het advies van de arts in, terug te keren naar de gevangenis.

Talrijke gedetineerden zijn op grond van deze praktijken in Iraanse gevangenissen overleden of hebben een blijvende schade aan hun gezondheid overgehouden. Deze afzichtelijke onthouding van medische zorg gaat in tegen het internationale verbod op marteling. Weigering van de toegang tot levensreddende medicijnen gaat in tegen het recht op leven.

Het regime in Teheran is volgens het volkenrecht verplicht, het recht op leven van elke burger in het land, ook van de gevangenen, te beschermen en het recht op een goede medische behandeling te respecteren. Het op een afzichtelijke manier nalaten van medische zorg is een wrede, onmenselijke handelwijze en marteling.

Internationale mensenrechtenbewegingen eisen de vrijlating van alle gevangenen in Iran, die alleen vanwege hun werk voor de mensenrechten gevangen zijn gezet, in het bijzonder van de zieke gevangenen, zodat zij de noodzakelijke medische zorg en medicijnen ontvangen.