Uitspraken van Cyrus de Grote

“Succes vraagt altijd om meer edelmoedigheid.”

“Handel als je kunt als een bevrijder.”

“Vrijheid, waardigheid, rijkdom – deze drie samen worden beschouwd als het grootste geluk voor een mens.”

“Als u ze alle drie aan uw mensen laat, zal hun liefde voor u nooit sterven.”

Cyrus’ karakter

Cyrus was de populairste koning van Pars en de stichter van een wereldrijk. Hij respecteerde de tradities en religies van de veroverde landen. De Perzen zagen hem als de vader, de geestelijkheid van Babylon en de Joden zagen hem als de Gezalfde die door Jahweh was gezonden en de Grieken zagen hem als een grote veroveraar en een slimme politicus. In zijn Cyrusbrief beschrijft Xenophon hem als idealistisch en een ideaal bestuurder. Herodotus (de eerste Griekssprekende historicus) zegt dat de Perzen over hem als een vader spraken omdat hij vriendelijk was en niet onderbrak wat goed was voor Iraniërs.

Cyrus had drie rijken omvergeworpen: het Medische rijk, Lydia en Babylon. Het nageslacht vergat niet dat Cyrus geen van de drie heersers doodde, noch Astyages, noch Croesus, noch Nabonidus, maar hij achtte het voldoende om ze te verbannen en zelfs een koninklijk leven te geven. Dit gedrag was ongekend in de antieke wereld en had zich voor Cyrus nooit voorgedaan.

De veroveringen van Cyrus de Grote

Cyrus vocht eerst tegen Astyages, koning der Meden, bestormde vervolgens de hoofdstad van de Medische regering in Hegmataneh (Ekbatan) en veroverde Hegmataneh met de hulp van het leger van de Meden. Daarna versloeg hij de koning van Lydië en marcheerde naar Sard; na twee weken werd de stad Sard bezet door Iraanse troepen. Cyrus droeg de verantwoordelijkheid voor het veroveren van andere, kleinere Aziatische steden over aan zijn commandanten, keerde terug naar Ekbatan en marcheerde naar Parthia, Zaranj, Herat, Khwarazm, Bactrië, Sogdia, Gandhara, Seh Tagush en Arkhavatish.

In het voorjaar van 539 v.Chr. bereidde Cyrus zich voor op de verovering van Babylon en begon hij de oorlog met Babylon. Volgens historische documenten en de meningen van onderzoekers vond de verovering van Babylon zonder oorlog plaats en werd deze op oudejaarsavond uitgevoerd door een commandant van Cyrus genaamd Geobrow (Ugbaru). Zeventien dagen na de val van Babylon, op 29 oktober 539 v.Chr., ging Cyrus zelf de hoofdstad binnen. De verovering van Babylon markeerde een keerpunt dat tot de vorming van een groot rijk in Centraal- en West-Azië leidde, de weg vrijmaakte voor de terugkeer van verbannen Joden naar hun thuisland in het land Israël (Kanaän). Cyrus gaf ook opdracht tot de herbouw van de tempel van Jeruzalem en overhandigde het gouden en zilverwerk dat Nebukadnezar, de koning van Babylon, uit Jeruzalem had gestolen aan de Joden.

Cyrus had twee zonen, Cambyses en Bardiya, van zijn enige vrouw, Cassandane, van wie hij Cambyses als zijn kroonprins koos voordat hij naar het oosten marcheerde. Cambyses werd praktisch aangesteld als opvolger door zijn benoeming tot “Koning van Babylon”, en Cyrus droeg de zaken van dit land aan hem over. Na de dood van zijn vader organiseerde Cambyses waarschijnlijk de noordoostelijke grenzen, en in de herfst van 528 v.Chr. begon hij de aanval op Egypte en veroverde het.

De verovering van Babylon

Cyrus trok in 539 v.Chr. naar Babylon. Tegen die tijd was het volk van Babylon terneergedrukt door de onderdrukking van de Assyriërs en hun binnenvallende strijders. Ze waren voortdurend bezorgd over de veiligheid van hun families, paarden en kuddes, en ook over hun tempels. Toen Cyrus’ leger Babylon naderde hadden de mensen al over zijn karakter gehoord. Ze waren tevreden dat ze onder de heerschappij van Cyrus kwamen te staan. Om deze reden werd Babylon veroverd zonder enige oorlog of bloedvergieten.

Toen Cyrus’ commandanten in Babylon aankwamen was het daar oudejaarsavond. Geobrow (Ugbaru), die het bevel voerde over het leger van Cyrus, kwam gemakkelijk de stad binnen, maar hij ontmoette er geen tegenstand en werd vereerd door de mensen en oudsten van de stad. Zeventien dagen na de verovering van Babylon kwam Cyrus zelf naar Babylon en maakte de stad tot hoofdstad.

Cyrus’ inzet in Babylon was een belangrijke mijlpaal in het veranderen van de machtsverhoudingen in deze regio van West-Azië. Onder Cyrus’ onmiskenbare macht en bevel hadden de verbannen Joden de gelegenheid om na enkele honderden jaren terug te keren naar hun plaats van aanbidding in Jeruzalem. Dankzij Cyrus werden de tempels vereerd en werd de tempel van Jeruzalem herbouwd. Alle gouden en kostbare gebruiksvoorwerpen die in de tijd van Nebukadnezar uit de tempel van Jeruzalem waren gestolen werden aan de Joden teruggegeven.

De Cilinder van Cyrus, ‘s-werelds eerste handvest van de mensenrechten

Na het verslaan van Nabonidus en de bezetting van Babylon, wordt de Cilinder van Cyrus geschreven en wordt deze beschouwd als een waardevol historisch document en getuigenis. Van alle exemplaren die Cyrus aan zijn commandanten stuurde heeft slechts één ons als kleitablet bereikt.

In 1971 werd een duplicaat van deze cilinder in het hoofdkwartier van de Verenigde Naties in de stad New York geplaatst. Vervolgens werd de in het Akkadisch geschreven tekst op Cyrus cilinders in alle officiële talen van de Verenigde Naties gepubliceerd.

Cyrus’ bestuur

Cyrus de Grote dwong de verslagen staten niet om te gehoorzamen en ze konden hun eigen heerser kiezen, satraap (landvoogd) genaamd. De satrapen van het Iraanse rijk genoten vrijheid van meningsuiting en vrije verkiezingen.

De wil van Cyrus de Grote:

“Ik beval hen om mijn lichaam te begraven zonder taput (kist) en mummie, zo maken mijn stukken Iraanse aarde.”

Menselijke kenmerken van Cyrus

Een van de kenmerken van Cyrus’ leger was dat hij elk land zou binnenkomen zonder de mensen schade te berokkenen. Hij vocht alleen met de strijdkrachten die naar zijn oorlog kwamen. Cyrus had zijn leger geboden om geen schade aan de burgers te veroorzaken en hun tempels en heilige plaatsen niet in brand te steken. “Breng geen schade toe aan het vee en de boerderijen van de mensen in de stad. Beschouw de mensen in de veroverde steden als onze eigen mensen en behandel hen met goede wil.” De controle over de stad en de veroverde landen werd aan de eigen bevolking gegeven.

Cyrus volgens historici en filosofen door de eeuwen heen

Herodotos, een historicus uit de vroegste tijd (484 – 425 v.Chr.)

Cyrus was een groot legeraanvoerder. In zijn tijd genoten de Perzen van hun vrijheid. Bovendien verleende hij vrijheid aan alle volken, die onder zijn heerschappij vielen. Iedereen prees hem.

Plato, filosoof en schrijver (477 – 347 v.Chr.)

De Perzen zijn tijdens Cyrus eerst zelf bevrijd… In zijn tijd (Cyrus de Grote) gaven zijn landvoogden hun onderdanen vrijheid en moedigden hen aan om menselijke wetgeving na te leven en de rechten van een ieder te respecteren. Vrijheid, mededogen en het zich houden aan verschillende maatschappelijke regels werden heel goed nageleefd.

Xenophon, beroemd historicus, filosoof (430 – 354 v.Chr.)

Cyrus was een groot genie, een nobel man, een pacifist en een goed mens. Hij was charismatisch en hield van wetenschap, filosofie en oprechtheid. Cyrus was van mening dat het veroveren van een land niet mag leiden tot schending van de rechten van de inwoners en tot onmenselijke daden. Hij spaarde, in het vuur van de oorlog, boeren en burgers. Hij maakte dat inwoners van de veroverde gebieden hem vereerden, want Cyrus had hen van hun tirannieke machthebbers bevrijd, daarom noemde men hem God. Hij was tot op heden de beste man uit de geschiedenis en de grootste en de meest vergevingsgezinde man, met een zuiver hart.

Diodoros van Sicilië, historicus (ca 90 – 30 v.Chr.)

Cyrus de Grote was de beste van zijn tijd, in dapperheid en doelmatigheid en hij had nog meer goede eigenschappen. In zijn omgang met vijanden bezat hij een ongeëvenaarde moed en in zijn omgang met ondergeschikten behandelde hij deze met mededogen. De Perzen noemde hem vader.

William James Durant, Amerikaans schrijver, historicus en filosoof (1885 – 1981)

Cyrus was een van die mensen, die gemaakt zijn om te regeren. Volgens Ralph Waldo Emerson (1803 – 1882) was iedereen blij met hem. Zijn methodes bij de verovering van een land waren verbazingwekkend. Hij behandelde de verliezers ridderlijk en grootmoedig. Om deze reden konden de Grieken, die lange tijd de vijand van Perzen waren, niet om hem heen en er zijn talloze verhalen over hem geschreven, waarin hij wordt voorgesteld als de grootste held op deze aarde vóór Alexander de Grote. Hij verloste Croesus, de koning van Lydië (klein-Azië), na zijn nederlaag van de brandstapel, was bezorgd om hem en sprak met hem en maakte hem tot zijn adviseur. Hij liet de Joden, die door zijn voorgangers naar Babylon waren verbannen, weer terugkeren naar hun land.

Arthur Emanuel Christensen, beroemd filosoof en kenner van Iran (1875 – 1945)

Cyrus de Grote was een voorbeeld van een “gentleman” koning. Deze in het oog springende morele kwaliteit kan men terug zien in zijn politieke optreden. Hij was de leider van zijn regering. In de wetten, die hij uitvaardigde, werden de rechten van andere naties en van de afgevaardigden hiervan gerespecteerd. Deze wetten zouden we tegenwoordig internationale betrekkingen noemen.

Molana Abolkalam Ahmad Azad, Indische filosoof (1888 –1958)

Cyrus is de Dhu al-Qarnayn (“Hij met de twee hoorns”) uit de Koran. Dit personage bouwde een muur om de gelovigen van de ongelovigen te scheiden. Hij was de profeet van Iran, omdat hij menselijkheid, een goed gedrag en goede daden aan de bevolking van Iran en de wereld voorhield. Er is een reliëf gevonden, in de monumenten van Pasargadae, van Cyrus als Cherubijn met vier vleugels, de dienaar van God.

Lloyd Llewellyn Jones, onderzoeker van oude geschiedenis (School of History, Archaeology and Religion, Cardiff)

Van het spijkerschrift op de Cyruscilinder leren we dat, een jaar na de verovering van Babylon, Cyrus een periode van nationale rouw uitriep vanwege de dood van de koning van Babylon, zijn bittere vijand. Hij volgde daarbij zijn liberale opvattingen en ook om te bewijzen dat het niet zijn intentie was om oorlog te voeren, mensen te doden en gebieden te veroveren, maar vrede te brengen en tot koning van de Babyloniërs te worden gekroond, als die zijn vrede aanvaardden. Hij was er om de mensen daar maatschappelijke, godsdienstige en politieke vrijheden te verlenen. Dat terwijl andere inscripties over andere koningen in hetzelfde periode duiden op slavernij, het afslachten van onschuldige mensen en amputaties van hun handen en voeten.