Aan allen die willen luisteren!

Dr. Saied Masouri, een tot levenslang veroordeeld politiek gevangene verblijft momenteel in de Gohardasht gevangenis en doet verslag van de toestand in zijn gevangenis.
Het rapport bericht :

Hoewel het moeilijk voor te stellen is aan de buitenkant van de gevangenis is er achter de gevangenismuren een ware hel en een menselijke catastrofe in wording.
Deze situatie is welhaast gelijk de situatie waarbij de mensen die woonden in de buurt van de Duitse concentratiekampen en eigenlijk geen idee hadden wat er nou precies in die kampen gebeurde. Ik probeer u maar een beeld te schetsen. Het is binnen de gevangenismuren werkelijk een andere wereld.

Het lijkt toch echt op de hel als in vertoond in films, met vuur, rook, verkoolde gezichten, naakte lichamen die rood zijn geworden van de tekenbeten, broeken met slechts een broekspijp omdat de andere ergens anders voor nodig was, smerige blote voeten, kleren die binnenste buiten worden gedragen vanwege de luizen, gescheurde rubber slippers, smerige vervuilde lucht, de geur van rottend vuil, het riool dat overloopt in de toileten, opgedroogd braaksel van voedselvergiftiging, rochels van geinfecteerde kelen die overal liggen in de gevangenis, de geur van zweterige lichamen die zelden het voorrecht hebben om zich te douchen in deze hete vervuilde ruimte… Dit alles wordt gecompleteerd door de geur van urine van hen die zich niet kunnen inhouden. De hartverscheurende smartekreten van gevangenen die in lange rijen wachten met plastic flessen in de hand wachtend op een beurt voor een douche of …..

Vermoeide gezichten, als gevolg van ondervoeding, verscholen onder lange baarden en verward haar, hoestend als gevolg van long problemen. Ongebruikelijke lichamen die doen denken aan verhongerende kinderen in Africa, groepjes gevangenen die wezenloos  liggen te liggen in de zalen, of anderen die naakt tegen de muren leunend zoeken naar luizen in hun kleding. Verscheidene gevangenen staan alleen of in paren starend naar anderen omdat ze niet in staat zijn zich te bewegen in de overbevolke ruimte. Soms pulken ze aan littekens die ze overhielden aan zelfmoordpogingen. De gevangenen hebben meestal een stuk stof waarmee ze zweetdruppels afvegen van hun gezicht en vaak om voor hun neus te houden om de penetrante lucht te maskeren of ietsje tolerabeler te maken.

Al dit gaat vergezeld met oorverdovend harde geluiden uit luidsprekers en vulgaire vloeken die gevangenen oproepen om op hun beurt naar de toiletten of douches te gaan.
Dit alles kan worden begrepen , wanneer je begrijpt dat in een ruimte die bedoeld is voor 90 mensen nu  wordt bevolkt door 1100 mensen. Er is een douche per 250 mensen, een stuk zeep per 500 mensen, een toilet per 170 mensen (die meestal ook nog eens verstopt is en smerig). Vijf mensen moeten een kubieke meter delen (daarom slapen mensen op trappen en in gangen) vijf of zes mensen delen een deken en zijn gedwongen om in de brandende zon te verblijven in de gevangenis binnenplaats. Er is nauwelijks plaats om daar te staan.  Deze situatie heeft zelfs tot verzet geleid door gevangenisbewaarders omdat ze de gevangenen zo niet meer kunnen tellen en omdat ze zo ziektes kunnen oplopen …

Des te verbazender is het dat de Televisie (in de gevangenis) spreekt over menselijke waardigheid, de statuur van menselijke wezens en zelfs over global management van s’ochtends vroeg tot s’avonds laat, maar het nooit heeft over de toestand in de gevangenissen, omdat spreken over douches en toiletten de nationale veiligheid wel eens in gevaar zou kunnen brengen en brengt dit onderwerp meteen op een lijn met criminaliteit en het in gevaar brengen van de staat.

Als iemand als de 22 jarige Reza Jushan hiertegen protesteert, wordt deze meteen in de isoleercel geplaatst. Ik verwacht ook niets anders, maar de toestand van deze gevangenis is zo ernstig dat een isoleercel niet erger is dan verblijven in gezelschap van de andere gevangenen.

Gevangenissen als Guantanamo Bay en Abu Ghuraib zijn bijna onbereibare dromen voor de gevangenen hier en de kans op executie is een veel gemakkelijker , meer voorkomend en veel toegankelijkere manier om te ontsnappen uit deze toestand.

Saied Masouri, Rajayi Shahr Gevangenis te Karaj (Mensenrechten activisten in Iran – 28 Juli, 2010)