According to reports, threats against Mahin Saremi via telephone calls by Salavati, the so-called judge of the 15th branch of the Revolutionary Court are ongoing.

Volgens rapportages is Mahin Saremi telefonisch bedreigd door rechter Salavati, van de 15e afdeling van het Iraanse revolutionaire hof. Het is haar verteld dat de veroordeling zou worden medegedeeld aan haar advocaat, maar na enige tijd werd zij opgebeld door een assistent van rechter Salavati die haar opdroeg om naar het gerechtshof te komen om haar straf te ontvangen. Saremi heeft geweigerd om te komen, omdat de straf aan haar advocaat moest worden medegedeeld.

De bedreigingen tegen Saremi werden voortgezet, en haar borgsteller werd gesommeerd dat hij Saremi naar het hof moest brengen onder bedreiging van verlies van borg en verdere gerechtelijke maatregelen, waaronder cel-straf.

Omdat politieke gevangenen in Iran, officieel niet bestaan, zijn procedures, veroordelingen, rechtzaken en veroordelingen onwettelijk. Rechter Salavati die onder controle staat van de geheime dienst vermijdt daarom ook dat er officiele geschreven veroordelingen worden afgegeven aan de advocaten van de veroordeelden, dit uit angst dat hun illegale methodes worden onthuld. Deze methodes zijn helaas dagelijkse praktijk geworden.

Advocaten en politiek gevangenen is het niet toegestaan om inzage in hun dossier te krijgen. De gerechtelijke uitspraken worden vaak niet medegedeeld aan de advocaten, opdat zij niet in beroep kunnen gaan tegen de uitspraken. Het hof van beroep kan zo ook zeggen dat er geen mogelijkheid tot beroep is zonder een geschreven oordeel.

Mahin Saremi (56) was politiek gevangene in de jaren 80 en was gevangene van 1982 tot 1983. In 2005 is zij tesamen met haar man Ali veroordeeld na een aanval door Iraanse veiligheidstroepen bij een herdenking ter nagedachtenis van Dr. Mohammad Mosadeq.  Ze werden gevangen gezet in cellenblok 209 in de Evin gevangenis gedurende een maand. Ze is ook gearresteerd in 2007 vanwege de herdenking van de massale moorden op politieke gevangenen in 1988, en veroordeeld tot twee maanden eenzame opsluiting.
(Mensenrechten en Democratiserings activisten in Iran – 10 October, 2010)