29 december 2010 – Verdriet en verbijstering over de executie van Ali Saremi, die 24 jaar van zijn leven in politieke gevangenschap heeft doorgebracht
In de ochtend van 28 december is de politieke gevangene Ali Saremi (63) terechtgesteld in de Evin-gevangenis in Teheran. De executie van Ali Saremi veroorzaakte veel medeleven en ontsteltenis in Iran. Hij werd ter dood veroordeeld wegens zogenaamde “staatsvijandige activiteiten”.
Ali Saremi zat onder de dictatuur van zowel de fundamentalisten als de Sjah 24 jaar vast als politieke gevangene. Zijn eerste arrestatie was in 1976 onder het regime van de Sjah. Op 2 september 2007 werd Ali Saremi opnieuw gearresteerd in Teheran, nadat hij een toespraak had gehouden bij een herdenking voor de slachtoffers van de massamoord in 1988 op politieke gevangenen in Iran. Sindsdien zat hij o.a. in de Evin-gevangenis van Teheran. Hij bracht een aantal maanden door in eenzame opsluiting.
Ali Saremi werd onderworpen aan tal van lange verhoren, waarbij hij herhaaldelijk werd gemarteld en telkens weer te maken had met misbruik en doodsbedreigingen door gevangenisbewakers. Hij werd in de gevangenis ernstig ziek omdat hem de medicijnen werden geweigerd die hij voor zijn schildklier nodig had.
Op 29 december 2009 werd Ali Saremi, na meer dan twee jaar gevangenisstraf en marteling, ter dood veroordeeld. De opgegeven redenen waren: deelname aan manifestaties ter ondersteuning van de oppositie, familiecontacten met zijn zoon, die in ballingschap leeft in het Irakese Ashraf, en het verstrekken van informatie aan de oppositiebeweging.
Mensenrechtenactivisten hebben de executie van Ali Saremi veroordeeld. Hij was wegens zijn onwrikbare inzet voor de democratische en liberale beginselen zeer bekend en had een voorbeeldfunctie voor veel Iraanse tegenstanders van het regime.
Verslag van dochter over de executie van haar vader
Zeynab Saremi, de dochter van Ali Saremi, die dinsdagochtend geëxecuteerd werd op beschuldiging van Moharabeh (vijandschap met God) stond voor de Evin-gevangenis toen ze aan mensenrechtenactivisten vertelde dat de autoriteiten geen informatie hadden gegeven over de executie van haar vader, en dat de familie via celgenoten van de heer Saremi vernamen dat het doodvonnis waarschijnlijk voltrokken was.
Volgens Zeynab Saremi was zelfs haar vaders advocaat niet op de hoogte van het tijdstip van de executie. Volgens de eigen regels van het regime moet een executie 48 uur van tevoren aan de advocaat van de verdachte worden gemeld. Deze regel wordt herhaaldelijk genegeerd door de Iraanse autoriteiten om weg te effenen voor geheime politieke executies.
Ze bevestigde berichten dat de veiligheidsdienst haar moeder, zuster en enkele vrienden die bij hen waren voor de Evin-gevangenis gearresteerd hebben. De gevangenisautoriteiten zeiden tegen haar dat ze in het politiebusje moest stappen of weggaan bij de gevangenis. Ze antwoordde dat ze stond te wachten om haar vaders lichaam in ontvangst te nemen.
“Gisteravond rond zonsondergang belden mijn vaders celgenoten naar ons huis vanuit de Gohardasht gevangenis ‘Rajai Shahr’ in Karaj en zeiden dat Ali Saremi op verdachte wijze was ‘ontvoerd’. De celgenoten beseften dat hij er niet meer was. Zij vertelden ons dat ze erg bang waren voor wat er met hem ging gebeuren “, vertelde Zeynab Saremi aan ICHRI. “We hadden absoluut geen aanwijzingen dat de executie zou plaatsvinden. Ze hadden zelfs zijn advocaat niet op de hoogte gebracht. We waren, zoals gebruikelijk, bezig met het schrijven van brieven aan het Hooggerechtshof en andere instanties die mogelijk zouden kunnen helpen vaders leven te redden. Zelfs gisteravond, toen ons gezin, familieleden en vrienden bijeen kwamen buiten de Evin-gevangenis en informeerden naar het lot van mijn vader, zei het gevangenispersoneel: Niets aan de hand. Iedereen slaapt. Ga gewoon weg!”
Saremi’s dochter voegde eraan toe: “In de ochtendschemering arriveerden twee ambulances. Op een van de ambulances stond “inspectie”, de andere was ongemarkeerd. Het hele scenario duurde nog geen 30 minuten. Korte tijd later hoorden we drie maal de roep ‘Ya Hussein’. Het galmde zo erg dat we het door ons hele lichaam voelden. Toen daarna de politie een voor een vertrok, realiseerden we dat alles voorbij was. Mijn moeder heeft voor de gevangenis heen en weer gelopen van ’s avonds laat tot aan de dageraad … ”
Ze voegde eraan toe, “Ik vraag alle mensenrechtenorganisaties te voorkomen dat andere nabestaanden zo diepbedroefd achterblijven. Ik hoop dat de mensenrechtenorganisatie kunnen verhinderen dat het Iraanse regime hetzelfde handelt bij andere families.”
Na de executie kwamen familieleden van Ali Saremi en van andere politieke gevangenen tezamen voor de Evin-gevangenis en eisten de overdracht van het lichaam. Dit werd geweigerd door de autoriteiten. Verschillende familieleden werden – met gebruik van de wapenstok – gearresteerd, waarbij ook de vrouw, dochter en zuster van Ali Saremi.
