‘Krachtige steun voor het Iraanse Volk’
24 maart 2011 – Het besluit van de Mensenrechtenraad (Human Rights Council, HRC) om een bijzonder VN-mechanisme voor de mensenrechten in Iran in te stellen is een belangrijke stap vooruit in de crisis van de mensenrechten en een overwinning voor het Iraanse volk, zegt de International Campaign for Human Rights in Iran.

Hoewel de Iraanse regering heeft geprobeerd een anti-mensenrechten blok te creëren in de VN, is deze stemming een afwijzing van de pogingen van Iran om zich te verschuilen achter cultureel relativisme als een excuus om burgers te onderdrukken, aldus de Campaign. De stemming bewees ‘dat de internationale gemeenschap de klaarblijkelijke leugens van Iran over zijn brute praktijken doorziet.’

Het besluit volgt op twee jaar van intensieve inspanningen van voorvechters van de mensenrechten, en de HRC stemde in overweldigende meerderheid voor de resolutie om een Speciaal Rapporteur aan te stellen.

De resolutie kreeg een absolute meerderheid van 22 stemmen voor, versus slechts 7 tegen en 14 onthoudingen. Van bijzonder belang waren de stemmen van Brazilië, Senegal, en Zuid-Korea vóór de resolutie.

Een groot aantal Iraanse activisten juicht de resolutie toe.

In de Resolutie over dit bijzondere mechanisme betreurde de HRC het Iraanse ‘gebrek aan medewerking aan de verzoeken van de Algemene Vergadering’ in december 2010. De Raad deed een beroep op de Islamitische Republiek Iran om ‘de Speciaal Rapporteur volledige medewerking te verlenen, evenals toestemming om het land te bezoeken, en alle noodzakelijke informatie om deze opdracht te vervullen.’

‘De Iraanse regering kan de grove schendingen die plaatsvinden niet langer ontkennen en verbergen,’ zei ook Puyan Mahmoudian, studentenactivist en hoofdredacteur van de online nieuwssite van studenten, Daneshjoonews.

‘Op zijn minst geeft de Speciaal Rapporteur hoop aan de familieleden van honderden politieke gevangenen dat hun dierbaren niet worden vergeten,’ zei Parisa Kakaee, een mensenrechtenactivist.

‘Toen ik in de gevangenis verbleef, heb ik uit de eerste hand de impact van internationale protesten op de Iraanse regering gezien. Hoewel zij alsof het hen onverschillig laat, hebben internationale protesten en druk wel degelijk invloed op de autoriteiten,’ zei Hassan Yusufi Eshkevari, godsdienstwetenschapper en -onderzoeker die werd afgezet door het Inquisitieachtige Speciale Gerechtshof voor de Geestelijkheid.

‘Het besluit tot dit bijzondere mechanisme zal het grote onrecht dat het Iraanse volk de afgelopen twee jaar heeft geleden niet ongedaan maken, maar het geeft in elk geval blijk van internationale ongerustheid en eist aansprakelijkheid van de Iraanse regering,’ zei Asieh Amini, Iraans journalist en mensenrechtenactivist.

Nasim Sarabandi, studente en vrouwenrechtenactiviste, merkte op dat toegang krijgen tot Iran een van de problemen zal zijn waar de Speciaal Rapporteur mee te maken zal krijgen. ‘Maar zelfs als de overheid niet meewerkt met de Rapporteur, kunnen de slachtoffers, hun families en de burgermaatschappij veel documentatie en informatie leveren,’ zei ze.

Iraanse mensenrechtenactivisten en internationale groeperingen pleiten al voor de benoeming van een Speciaal Rapporteur voor Iran sinds 2009, toen de Iraanse autoriteiten hun felle onderdrukking inzette van de uitoefening van burgerlijke en politieke rechten in het kielzog van de presidentsverkiezingen van 2009. Naarmate de situatie verslechterde, met onder andere strenge onderdrukking van het recht op vereniging en een dramatische toename van executies, groeide de roep om druk uit te oefenen op Iran inzake de mensenrechten.

Bij de campagne van de burgermaatschappij voor het aannemen van de resolutie en voor strengere monitoring door de VN zijn honderden organisaties en activisten uit de hele wereld betrokken.

Achtendertig mensenrechtengroepen die zich bezighouden met problemen in moslimlanden hebben erop aangedrongen dat de Organisatie van de Islamitische Conferentie de mensenrechten in Iran zou ondersteunen zoals zij dat voor Libië hebben gedaan.

Honderdtachtig vrouwenrechtenactivisten ondertekenden een brief aan de Braziliaanse president Dilma Rousseff om haar te verzoeken de resolutie te ondersteunen, hetgeen Brazilië inderdaad heeft gedaan.