24 januari 2012 – Ingrid Betancourt:  “We zijn bezorgd over een plan om de inwoners van Ashraf te verplaatsen naar een kamp dat blijkbaar  een soort interneringskamp is. Ik heb uit eigen ervaring het leven in een interneringskamp leren kennen. Het is een plek waar systematisch de mensenrechten worden geschonden.  Een plek die wordt gecreëerd om gevangenen te vernederen, hun waardigheid te schenden, en hun wil te breken ”

Op 20 januari werd tijdens een internationale conferentie in Parijs, onder leiding van de bekende Franse mensenrechtenadvocaat William Bourdon, een oproep gedaan aan de VN, de VS en de EU om dringend maatregelen te nemen teneinde het dreigende militaire geweld tegen Iraanse dissidenten, die in Ashraf in Irak wonen, af te wenden. De deelnemers aan de conferentie waren toppolitici, parlementsleden, juristen en mensenrechtenactivisten uit verschillende landen, o.a. uit  Frankrijk, Groot-Brittannië, Italië, de Verenigde Staten en Irak.

 

 

 

 

 

 

 

Onder de deelnemers van de conferentie in Parijs waren:

  • Philippe Douste-Blazy, plaatsvervangend secretaris-generaal en voormalig minister van Buitenlandse Zaken van Frankrijk
  • Ingrid Betancourt, mensenrechtenactiviste en voormalig Colombiaanse presidentskandidate, die in Colombia zes jaar gegijzeld werd
  • Rudolph Giuliani, burgemeester van New York tijdens de aanslagen van 11 september
  • André Glucksmann, Frans filosoof en essayist
  • Internationaal erkende advocaten zoals Michael Mukasey, voormalig procureur-generaal van de Verenigde Staten, en François Colcombet, rechter en lange tijd geassocieerd met het Franse parlement

Door een overeenkomst met de VN is het uitzettingsultimatum van de Irakese regering weliswaar opgeschoven, waardoor het gevreesde bloedbad eind 2011 voorlopig werd voorkomen, maar de situatie van de Iraanse oppositie in Ashraf is nog uiterst zorgwekkend. De mensen van Ashraf, waar uitsluitend burgers wonen, zijn sinds 2009 al twee keer slachtoffer geworden van moordpartijen begaan door Irakese leger, waarbij bijna 50 doden en ca. 1000 gewonden vielen.

Internationale inspanningen voor een vreedzame oplossing worden gesaboteerd door het regime in Teheran en zijn bondgenoten in Irak, die nog steeds gedwongen uitwijzing en deportatie van de Iraanse ballingen eisen. De mensen van Ashraf zijn politieke vluchtelingen, die door de vluchtelingenorganisatie van de VN erkend zijn als asielzoekers. Daardoor hebben zij krachtens het internationaal recht het recht op bescherming, veiligheid en humanitaire hulp.
Het eind december 2011 met de VN gesloten akkoord bepaalt dat in eerste instantie een vrijwillige, geleidelijke verplaatsing van de Iraanse ballingen uit Kamp Ashraf naar het doorgangskamp Camp Liberty bij Bagdad plaatsvindt. Ondanks andersluidende toezeggingen zet het Irakese leger de onderdrukking van de mensen van Ashraf en de blokkades voort, om hen te dwingen Ashraf te verlaten, waar ze al 25 jaar wonen.

Door de conferentie in Parijs werd erop gewezen dat het nieuwe kamp op een interneringskamp lijkt, waar de Iraanse ballingen weerloos zullen zijn overgeleverd aan de willekeur van de Irakese troepen. Er zijn geen concrete internationale garanties voor de bescherming, veiligheid en respect voor de mensenrechten van de Iraanse ballingen tijdens de verhuizing en in het nieuwe kamp. Juristen waarschuwen dat een verhuizing zonder internationale garanties voor bescherming alleen maar zou leiden tot meer bloedvergieten. Het volkerenrecht verbiedt hervestiging die tegen de wil van de vluchtelingen en onder dwang plaatsvindt.
Ingrid Betancourt, mensenrechtenactiviste en voormalig Colombiaanse presidentskandidate, die in Colombia zes jaar gegijzeld werd:
“We zijn bezorgd over een plan om de inwoners van Ashraf te verplaatsen naar een kamp dat blijkbaar  een soort interneringskamp is. Ik heb uit eigen ervaring het leven in een interneringskamp leren kennen. Het is een plek waar systematisch de mensenrechten worden geschonden.  Een plek die wordt gecreëerd om gevangenen te vernederen, hun waardigheid te schenden, en hun wil te breken , zodat ze de moed opgeven.
Wij behoren echter tot degenen die niet terugdeinzen. We zullen niet opgeven – zelfs niet wanneer we worden geconfronteerd met leugens en geweld, en mettertijd alles in vergetelheid is geraakt. Nee, we zullen er zijn, we zullen er altijd zijn, we zullen getuigen, en wij zullen de mensen in Ashraf een stem geven, wij zullen hen verdedigen.”
De deelnemers aan de Conferentie van Parijs vroegen aan de VN, de VS en de EU om concrete en doeltreffende maatregelen te treffen voor de bescherming, de veiligheid en het respect voor de mensenrechten van de inwoners van Ashraf, en iedere gedwongen uitzetting te voorkomen tot de Iraanse ballingen duurzame veiligheid hebben gevonden door opname in derde landen. Aan de VN secretaris-generaal werd gevraagd om ervoor te zorgen dat de Irakese autoriteiten zich houden aan hun toezeggingen inzake de veiligheid .
De conferentie sprak zich uit voor een onmiddellijk, collectief verlenen van het recht op asiel voor de politieke vluchtelingen van Ashraf door de VN vluchtelingenorganisatie, omdat de Irakese autoriteiten het toepassen van individuele asielprocedures door de VN in Ashraf niet toestaan. De status van asielgerechtigde is een voorwaarde voor de toelating van politieke vluchtelingen in derde landen.