11 februatir 2012 – Paris – 11-02-2012 – Parijs – Solidariteitsbijeenkomst: Democratie voor Iran – Bescherming van Ashraf, toespraak van Nontombi Tutu, mensenrechtenactivist en dochter van de Zuid-Afrikaanse Nobelprijswinnaar voor de Vrede Desmond Tutu (fragment):

“Ik ben hier omdat ik in mijn leven ervaren heb dat mensenrechten niet te scheiden zijn. Als onze broeders en zusters onderdrukt worden mogen we niet zwijgen, want op die manier openen we de deur naar onze eigen onderdrukking. Ik heb de steun ervaren van de internationale gemeenschap toen ons volk onderdrukt werd. Daarom is het zeer belangrijk voor mij om hier vandaag aan de kant van het Iraanse volk en in het bijzonder van de inwoners van Ashraf te staan.

We weten dat de verhuizing naar Camp Liberty voor de inwoners van Ashraf geen voordelen heeft. Zelfs de naam van het kamp, Liberty – vrijheid – is in feite een belediging voor de gemeenschap van Ashraf, die in de woestijn een kleine stad heeft gebouwd en nu naar een interneringskamp wordt overgeplaatst. Ik weet hoe woorden kunnen worden misbruikt. Tijdens het apartheidsregime in Zuid-Afrika werden in Kaapstad zwarte buurten vernield, en de overheid noemde toen de nieuwe wijken, waar de bewoners met geweld naartoe werden verdreven, een ‘nieuw tehuis‘. Het was echter geen thuis, maar een plek waar alle bewoners onder voortdurende controle van het leger stonden. …


11-02-2012 – Parijs – Solidariteitsbijeenkomst: Democratie voor Iran – Bescherming van Ashraf

We vragen de vertegenwoordigers van de Verenigde Naties, die zeggen dat het kamp bewoonbaar en passend is voor de inwoners van Ashraf: Zou u uw dochters en zonen naar dit kamp brengen? Zou u bereid zijn om in dit kamp te wonen? Zelf zou ik dat niet willen onder die omstandigheden. Wij vragen de VN-vertegenwoordigers: Als u niet bereid bent om daar te wonen, waarom verlangt u dat dan van de bewoners van Ashraf?

Ik ben hier als burger van twee landen die een belangrijke rol spelen bij de gebeurtenissen in Iran en Ashraf. Ik ben een burger van Zuid-Afrika, terwijl een vrouw uit mijn land – Navi Pillay – de VN Hoge Commissaris voor de mensenrechten is. Ik doe dan ook een beroep op haar, als vrouw die net als ik onderdrukking heeft ervaren, om duidelijk te maken dat de VN niet opgeeft en erop aan te dringen dat de erkenningsprocedure als asielgerechtigden voor de vluchtelingen van Ashraf wordt uitgevoerd zodat ze in andere landen kunnen worden opgenomen.

Ik ben hier ook als burger van de Verenigde Staten, het land dat alle inwoners van Ashraf heeft toegezegd dat zij door de Verenigde Staten worden beschermd. En dus dring ik er bij mijn regering op aan hun belofte niet te breken. Dit zou een schande zijn voor ons als Amerikanen, en het zou een ramp zijn voor de inwoners van Ashraf.

We mogen niet werkeloos wachten op het volgende bloedbad. We mogen niet toestaan dat de inwoners van Ashraf worden opgesloten in een gevangeniskamp genaamd Liberty. We mogen  de gedwongen uitzetting van mensen uit Ashraf niet toestaan, omdat dit een schending is van het internationaal recht en van alle morele principes. We staan aan de kant van de dappere Iraanse dissidenten in kamp Ashraf en zullen niet rusten tot ze vrij, beschermd en veilig zijn. Want al onze rechten zijn niet te scheiden. De mensenrechten van de inwoners van Ashraf zijn onze mensenrechten.”