24 augustus 2012 – Struan Stevenson: “Ik dring bij de VN, de VS en de EU aan op interventie op het allerhoogste niveau om deze vreselijke omstandigheden te beëindigen!”
Struan Stevenson (in het midden) is voorzitter van de delegatie van het Europees Parlement voor de betrekkingen met Irak en is betrokken bij de internationale campagne voor de bescherming van de Iraanse asielzoekers die in Ashraf en Camp Liberty in Irak blootgesteld worden aan onderdrukking en schendingen van de mensenrechten.

Op 17 Augustus informeerde Struan Stevenson tijdens een briefing, die plaatsvond in de vertegenwoordiging van het Europees Parlement in Edinburgh, de aanwezigen over  de situatie van de Iraanse ballingen in Kamp Ashraf en Liberty. Hij deed verslag van de inspanningen van het EU Parlement om het welzijn en de mensenrechten van Iraanse vluchtelingen in Irak te beschermen en drong er bij de internationale gemeenschap op aan deze inspanningen voor de Iraanse oppositie, die in Ashraf en Camp Liberty worden blootgesteld aan onderdrukking en schendingen van de mensenrechten, te verdubbelen.
In zijn presentatie, zei Struan Stevenson onder andere:

“Vorige maand heeft de VN-werkgroep inzake willekeurige arrestaties een rapport gepubliceerd over Camp Liberty. Het is een schokkend rapport en een aanklacht tegen de Iraakse regering en de manier waarop ze behandeld e 2000 vluchtelingen in Camp Liberty behandelen. Het rapport geeft aan dat de kampbewoners aan vernederende fouilleringen, op appel verschijnen en lange wachttijden werden blootgesteld toen ze hun vorige huis, Kamp Ashraf, moesten verlaten. Hun werd ontzegd een deel van hun persoonlijke bezittingen, waaronder rolstoelen en medicijnen, mee te nemen. Het rapport stelt dat zij op dit moment worden vastgehouden in erbarmelijke omstandigheden met onvoldoende water en inadequate elektriciteitsvoorzieningen en rioleringsystemen. Ze wordt het recht ontzegd om Camp Liberty verlaten, ook al hebben zij de erkende internationale vluchtelingen- en asielstatus. Advocaten en politici worden de toegang tot Camp Liberty geweigerd. De VN-werkgroep beschrijft Camp Liberty als een de facto gevangenis “…

“We maken ons in het Europees Parlement ernstige zorgen over deze rapporten en waarschuwingen en verontrust over het feit dat een VN-werkgroep hun belangrijkste speciale gezant in Irak openlijk en direct tegenspreekt. Deze gebeurtenissen bevestigen mijn vastberadenheid om op een interventie op het allerhoogste niveau van de VN, de VS en de EU aan te dringen om deze verschrikkelijke omstandigheden te stoppen, om de Iraakse autoriteiten aan te sporen om aan hun verplichting tot een humanitaire behandeling van de bewoners van Ashraf en Liberty te voldoen en de verplaatsing van deze mensen naar veilige derde landen buiten Irak te versnellen. Tot we deze toezeggingen zijn ontvangen en ook  concreet zichtbaar zullen zijn, zal ik een verdere verplaatsing van kamp Ashraf naar Camp Liberty niet aanbevelen. We kunnen de hervestiging van de laatst overgebleven 1200 Ashraf inwoners naar de erbarmelijke levensomstandigheden van Liberty niet bevorderen. ”

“Antonio Guterres, de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen, vertelde me tijdens een van onze bijeenkomsten in Genève hij zich als oplossing voor Camp Liberty een “draaideur” voorstelt: wanneer de ene groep uit Kamp Ashraf komt, wordt een andere groep voor hervestiging in een derde land buiten Irak doorgestuurd. Wat heeft er toe geleid dat deze belofte niet wordt gehouden? De eerste groep van ongeveer 600 mensen uit Ashraf zijn al meer dan 6 maanden geleden in Camp Liberty gevestigd. Vandaag de dag worden er meer dan 2.000 mannen en vrouwen opgesloten in een gebied van minder dan een halve vierkante kilometer. Toch is de UNHCR er als enige in geslaagd 700 van de inwoners van Liberty te interviewen, waarvan geen enkele een bevestiging van Genève had ontvangen dat hij was aangemeld als vluchteling. Dit is een schokkende toestand, die de Irakezen alleen maar kan aanmoedigen in hun geloof dat deze mensen in feite geen werkelijke vluchtelingen zijn en in Irak geen wettelijke status hebben. Eigenlijk betittelen de Iraakse autoriteiten de PMOI nog steeds als terroristen. “…

“Faleh Fayaz, de nationale veiligheidsadviseur van premier al-Maliki zei op 31 juli op een persconferentie in Bagdad, dat de gedwongen verhuizing van de bewoners van Ashraf onvermijdelijk is en dat het de bedoeling van de Iraakse regering ze met geweld uit Ashraf te verwijderen. Dat was tot op heden de meest duidelijke dreiging van geweld en het duidelijk resultaat van het gepush van de mullahs in Teheran, dat Maliki hun wens vervult, om de resterende bewoners te vermoorden.
Het is niet zo dat de eenvoudige eisen van de bewoners van Camp Liberty overdreven waren:

  • Ze willen dat het kamp wordt aangesloten op de zoetwaterleiding van Bagdad.
  • Ze willen dat zes reeds aangepaste containers van Ashraf naar Liberty worden verhuisd, zodat hun gehandicapte medebewoners er passend kunnen worden gehuisvest.
  • Ze willen dat hun eigen generatoren van Ashraf naar Liberty worden verhuisd, zodat ze zeker kunnen zijn van betrouwbare stroomvoorziening.
  • Ze willen hun voormalige huisvesting en onroerend goed in Ashraf verkopen, zodat het niet geplunderd wordt door het Iraakse regime.
  • Ze willen de benodigde materialen voor de bestrating van paden over de ruwe grindbodem, zodat ook verlamden en gehandicapten zich binnen het kamp kunnen verplaatsen en luifels om zichzelf te beschermen tegen de felle zon.
  • Ze willen minibussen, vorkheftrucks en tankwagens voor water, riolering en brandstof die of nieuw worden gekocht of uit Ashraf naar Liberty worden gebracht.

Wat is nu zo moeilijk om aan deze basisbehoeften van het leven te voldoen? Het antwoord hierop is heel simpel. De Irakezen hebben andere doelen, die hen vanuit Teheran gedicteerd worden. Deze doelstellingen betreffen  intimidatie, dwang, vernedering en terroriseren van de PMOI leden in Ashraf en Liberty.

Dat is de reden waarom al jaren rond Ashraf lawaaierige luidsprekers worden gebruikt die de bewoners blootstelt aan permanente psychologische marteling, dat is de reden waarom ze twee brutale aanvallen op het kamp hebben gepleegd, waarbij 49 onschuldige mensen werden gedood; … .. Dat is ook de reden waarom ze nog steeds weigeren toestemming te verlenen voor het begraven van twee inwoners van Ashraf, die een paar weken geleden zijn overleden als gevolg van de verwondingen die ze onder de aanval van juli 2009 hebben opgelopen. Ze hebben ook de afgifte van het lijk van Bardia Mostofian, die stierf aan een hartaanval welke hij heeft gekregen als gevolg van de stress en uitputting van de verhuizing 5 maanden geleden van Ashraf naar Camp Liberty, geweigerd. Dergelijk gedrag is niet alleen kil, wreed en on-islamitisch voor de inwoners van Ashraf en Liberty, maar ook voor de familie en vrienden van de heer Mostofian. Maar het toont eens te meer de medogenloosheid en onnodige wreedheid van de Irakezen aan.

We zijn getuige van deze wreedheid en wij veroordelen deze tactieken en eisen dat ook de VN, de VS en de EU zich bij deze veroordeling aansluiten. Het verzoeningsbeleid van tirannen en moordenaars is niet aanvaardbaar. De wereld kijkt naar wat er gebeurt in Liberty en Ashraf, en zal de VN, de Amerikanen en de EU afrekenen op de mogelijke gevolgen.”