Journalisten-zonder-grenzen was zeer bezorgd toen ze hoorde dat Mansoureh Behkish, een blogger en oprichtster van de Rouwende Moeders-beweging, veroordeeld werd tot 6 maanden cel. Zij kreeg dit vonnis bij het hof van strafvordering in de Evin gevangenis op 29 Januari.

“Wij dringen er bij de autoriteiten op aan om mevrouw Behkish niet in de gevangenis te zetten”, aldus Journalisten-zonder-grenzen. “De manier waarop zij jarenlang achtervolgd is, is een typisch voorbeeld van de continue pesterijen die ook familie van geëxecuteerde gevangenen doormaakt wanneer zij weigert toe te geven aan de wens van de overheid om een sluier van stilzwijgen te leggen over dit soort zaken”.

“Hun enige “misdrijf” is het blijven aandringen op waarheid en recht voor degenen die zijn opgehangen of die zijn verdwenen in massagraven. Het is afgrijselijk dat mannen en vrouwen als Behkish die het wagen informatie op te graven over deze zaken, worden veroordeeld en in de gevangenis worden gezet op beschuldiging van antiregeringspropaganda.”

De spreekbuis van Rouwende Moeders, een bond van moeders en andere familieleden van gevangenen die zijn geëxecuteerd vanaf de jaren ’80, mevrouw Behkish, is herhaaldelijk gepest en in de gevangenis gezet.

Zij werd, met 33 andere leden van Rouwende Moeders, gearresteerd tijdens een demonstratie in het Laleh Park in Teheran op 9 Januari 2010. Het werd haar verboden het land uit te gaan toen ze op 17 Maart 2011 werd vrijgelaten. Ze werd opnieuw gearresteerd in Teheran op 12 Juni 2011 en ze bracht toen een maand door in Sectie 209 van de Evin-gevangenis.

Een Revolutionair Hof in Teheran vonniste haar tot vier en een half  jaar cel in December 2011. Bij hoger beroep werd deze straf verlaagd tot 6 maanden op beschuldiging van antiregeringspropaganda en een voorwaardelijke straf van drie en een half jaar voor “activiteiten die de nationale veiligheid bedreigen”.

Mevrouw Behkish hoort ook bij de groep “Moeders van Khavaran”, een beweging die genoemd is naar de begraafplaats ten zuiden van Teheran die gebruikt is als massagraf voor politieke gevangenen die zijn geëxecuteerd in 1988.

Mevrouw Behkish plaatst artikelen op verschillende websites over deze groeperingen, hun herdenkingen en de pesterijen waaronder zij te lijden hebben. Zes van haar nabije familieleden (vier broers, een zus en een zwager) werden in de jaren ’80 geëxecuteerd. Ze heeft een ernstig-zieke moeder die zij helemaal alleen moet verzorgen.
Met 28 journalisten en 20 bloggers in de gevangenis zit Iran in de top-5 van ’s werelds grootste gevangenissen voor mensen die werken bij de media.