Zal er iets veranderen?
Rowhani’s achtergrond

  1. Hassan Rowhani was gedurende de laatste drie decennia een hoge ambtenaar van het regime, Hij was betrokken bij het beleid van het regime, en steunde en implementeerde het, inclusief het onderdrukken van de oppositie en het streven naar kernwapens.
  2. Verscheidene functies die hij heeft bekleed sinds het ontstaan van het regime zijn veelzeggend, zowel over zijn karakter als over zijn standpunt inzake verscheidene kwesties.
    1. 16 jaar secretaris van de Opperste Nationale Veiligheidsraad en belangrijkste nucleaire onderhandelaar van het regime met de Europese Troika M
    2. omenteel Khamenei’s vertegenwoordiger bij de Opperste Nationale Veiligheidsraad
    3. Lid van de Assemblee van Experts
    4. Door Khamenei benoemd als lid van de Raad van Noodzakelijkheid
    5. 13 jaar Adviseur Nationale Veiligheid van de president (1989-1997 en 2000-2005)
    6. Plaatsvervangend opperbevelhebber van de krijgsmacht van het regime (1987-1988)
    7. Lid van de Opperste Raad van Defensie van het regime (1982-1988)
    8. Lid van het Logistieke Hoofdkwartier van de Centrale Raad van Oorlog (1982-1988)
    9. Opperbevelhebber van de Luchtmacht van het regime (1985-1991)
    10. Hoofd van het Uitvoerend Comité voor het Hoofdkwartier Oorlogslogistiek (1986-1988)
    11. Hoofd van het IRGC Hoofdkwartier Khatam al-Anbia (1985-1987)
    12. Vijf termijnen lid van het parlement van het regime
    13. Hoofd van de Parlementaire Commissie Defensie van het regime (tijdens de eerste en de tweede termijn van het parlement)
    14. Vice-voorzitter van het Parlement van het regime en chef van de Commissie Buitenlandse Zaken van het Parlement (tijdens de vierde en vijfde termijn van het parlement)
  3. Hij werd door de Raad van Hoeders goedgekeurd voor de verkiezingen omdat hij zijn trouw heeft bewezen aan de absolute heerschappij van de Opperste Leider (Khamenei), zowel in theorie als in praktijk, anders had hij zich niet kandidaat kunnen stellen . Zelfs iemand als Hashemi Rafsanjani, een van de pijlers van het regime, faalde bij deze test. Dit bewijst zijn loyaliteit jegens Khamenei.Standpunt over kernenergie
  4. Tijdens de verkiezingscampagne schreef hij zichzelf de eer toe dat hij beleid van Khamenei volgde door tijdens de nucleaire onderhandelingen het Westen met succes te misleiden over het voornemen van Iran om het nucleaire programma voort te zetten. Hij zei verder dat het politieke klimaat toen anders was, maar dat ze erin geslaagd waren om acties tegen hen te voorkomen, terwijl ze hun rechten niet op hoefden geven.
  5. In een artikel in de Sunday Telegraph van 5 maart 2006 met als titel “Hoe we het Westen beetnamen, door de nucleaire onderhandelaar van Iran”, stond “De man, die twee jaar namens Iran de nucleaire onderhandelingen heeft gevoerd, heeft in details uiteengezet hoe het regime gebruik heeft gemaakt van de gesprekken met Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland om verder te gaan met zijn geheime atoomprogramma. In een toespraak bij een besloten bijeenkomst van vooraanstaande islamitische geestelijken en academici, onthulde Hassan Rowhani, die tot vorig jaar gesprekken heeft gevoerd met de zogeheten EU3, hoe Teheran tijd rekte en probeerde het Westen om de tuin te leiden nadat hun geheime nucleaire programma in 2002 was ontdekt door de Iraanse oppositie.”
  6. In een interview met de Arabische krant Al-Sharq Al-Awsat, gepubliceerd op 15 juni 2013, zei hij over Iran’s nucleaire wapenprogramma: “het nucleaire programma van Iran is geheel vreedzaam. Daarom is het niet in strijd met het internationaal recht en er is geen ruimte voor discussie over deze kwestie. Er is enorm veel politiek gemotiveerde ophef ontstaan om onduidelijkheid over het vreedzame karakter van dit programma te creëren. Deze ophef is vooral veroorzaakt door Israël.”Standpunt over het onderdrukken van de oppositie
  7. Toen hij in de regering zat was hij een hard-liner ten aanzien van het onderdrukken van de oppositie en andersdenkenden. Op 14 juli 1999 zei hij tijdens het juli-oproer: “het beledigen van Khamenei is het beledigen van Iran, de islam, de moslims, de grondwet, en van hen die Iran erkennen als de hoogste besluitvormer voor de islamitische wereld. In welk land worden deze oproerbewegingen getolereerd? De demonstranten zijn van veel te laag allooi om hen te kenmerken als omverwerpers (van het regime) … Gisteravond is de beslissende order afgegeven om elke actie van deze elementen streng te onderdrukken.”Standpunt over Syrië
  8. In het interview met de Arabische krant Al-Sharq Al-Awsat van 15 juni 2013 prees hij ook de alliantie van het regime met Syrië. Hij zei: “Alle partijen moeten hun best doen om een eind te maken aan deze situatie. Er zijn echter factoren die niet kunnen worden genegeerd. Syrië is het enige land in de regio dat zich heeft verzet tegen het expansionistische beleid van Israël. Het conflict tussen onze broeders in Syrië is ontbrand door toedoen van sommige regeringen binnen en buiten de regio.”Geen verandering verwacht
  9. Kortom, hij is niet gematigd en als er enige twijfel over zijn trouw aan Khamenei was geweest of enige bezorgdheid dat hij misschien niet volledig achter Khamenei’s aanpak over belangrijke kwesties stond, dan zou hij niet zijn goedgekeurd door de Raad van Hoeders.
  10. Daarnaast maken de volgende feiten over de religieuze dictatuur in Iran het volkomen duidelijk dat het regime niet in staat is tot welke hervorming dan ook.
    a.    Bij het regime van de mullahs is de feitelijke macht in handen van de Opperste Leider en zoals Khatamai het ooit omschreef is de president niet meer dan een “logistiek persoon”. Bijvoorbeeld, zoals door Rowhani en ook zeer recent door Ahmadinejad is erkend, worden alle beslissingen met betrekking tot het nucleaire programma genomen door Khamenei.
    b.    Het overleven van het regime (de Islamitische Republiek) is afhankelijk van de absolute heerschappij van de geestelijkheid. Elke afwijking van dit principe zal onvermijdelijk leiden tot de val van het regime. Daarom verzet Khamenei zich tegen iedere politieke beweging in Iran, laat staan dat hij serieuze politieke hervormingen toestaat.Conclusie
  11. De uitslag van de verkiezingen in Iran is niet bepaald door het volk, maar door het machtsevenwicht tussen de verschillende facties binnen het regime. Door het goedkeuren van slechts een handvol loyale kandidaten, en in het bijzonder door het elimineren van Hashemi Rafsanjani, heeft Khamenei ervoor gezorgd dat de volgende president zijn lijn zal volgen. Echter, na de verkiezingen verkeert het regime door het intensiveren van de machtsstrijd in een zwakkere positie, waardoor er meer onenigheid tussen de partijen wordt verwacht.
  12. In het kort, het regime wordt momenteel overspoeld door een ernstige economische crisis. Het heeft te maken met toenemende ontevredenheid. Het wordt ook geconfronteerd met het vooruitzicht van de val van Assad in Syrië, wat een strategische klap voor het regime zou zijn. Ten slotte moet het omgaan met de nucleaire kwestie. Deze crises hebben geleid tot groeiende vetes tussen de partijen binnen het regime. In een notendop, het gehele regime wordt geconfronteerd met een existentiële crisis. Daarom hebben de mullahs dringend kernwapens nodig, houden ze de samenleving in de absolute greep van onderdrukking, doen al het mogelijke om Assad aan de macht te behouden en proberen daarnaast ook nog om het internationale isolement te doorbreken door de omgang met het Westen te manoeuvreren zonder inhoudelijke verandering van hun beleid.