3 augustus 2014 – Mensenrechtenactivisten en Iraanse ballingen herdenken de slachtoffers van het bloedbad van 1988 en eisen dat degenen die verantwoordelijk waren voor de massa-executies volgens het internationaal recht vervolgd worden.
In verschillende steden, o.a. in Genève bij het Europese hoofdkantoor van de VN, hebben mensenrechtenactivisten en Iraanse ballingen d.m.v. informatiebijeenkomsten en stille tochten de slachtoffers van het bloedbad van 1988 in de Iraanse gevangenissen herdacht, waarbij duizenden politieke gevangenen het slachtoffer werden. Zij riepen de Verenigde Naties op om het bloedbad van 1988 te erkennen als een misdaad tegen de mensheid, zodat de daders volgens het internationaal recht strafrechtelijk ter verantwoording kunnen worden geroepen.
Tijdens de bijeenkomsten werd tegelijkertijd geprotesteerd tegen de aanhoudende golf van executies in Iran. De internationale gemeenschap werd opgeroepen tot effectieve maatregelen om de afschaffing van de doodstraf en een moratorium op alle terechtstellingen in Iran te bereiken.
De mensenrechtenactivisten vroegen tevens de aandacht voor het lot van de ongeveer 3.000 Iraanse asielzoekers, die zich in het interneringskamp Camp Liberty bij Bagdad in een levensgevaarlijke situatie bevinden. De asielzoekers lopen in toenemende mate het risico gedwongen naar Iran gedeporteerd te worden. Het regime in Teheran wil de deportatie van de politieke vluchtelingen naar Iran afdwingen, waar ze geconfronteerd zullen worden met martelingen en massa-executies.
Teheran: familieleden van de executieslachtoffers op de begraafplaats Khavaran in Teheran, waar veel van de vermoorde politieke gevangenen in naamloze massagraven begraven zijn.
Het gevangenisbloedbad van 1988 is een van de gruwelijke dieptepunten in de wrede vervolging van politieke tegenstanders en dissidenten door het regime in Teheran. In augustus 1988 begon in de gevangenissen van Iran een systematische massamoord van politieke gevangenen, die tot begin 1989 duurde. Onder de slachtoffers waren duizenden gevangenen die al jaren in de gevangenis zaten om hun straf uit te dienen.
Ook werden in deze periode veel voormalige politieke gevangenen opnieuw opgepakt en ‘verdwenen’ daarna spoorloos.