26 oktober 2014 – Door de executie van 26-jarige Reyhaneh Jabbari heeft het regime in Teheran weer hun misantropie en vrouwenhaat gedemonstreerd.
De executie van de 26-jarige Iraanse Reyhaneh Jabbari (foto’s hieronder) heeft wereldwijd ontsteltenis en droefheid veroorzaakt. Ondanks talrijke protesten liet het regime in Teheran de executie op 25 oktober voltrekken, waardoor eens te meer hun misantropie en vrouwenhaat werd aangetoond.

Ook in Iran zijn er protesten tegen de ophanden zijnde executie van Reyhaneh Jabbari geweest. Iraanse mensenrechtenactivisten hebben via internet wereldwijd petities en campagnes tegen de executie verspreid. Een online petitie werd door honderdduizenden ondertekend, op Facebook eisten medestanders “Save Reyhaneh” .
De executie werd internationaal scherp veroordeeld. De commissaris voor de mensenrechten van de Duitse regering, Christoph Strässer, verklaarde bij zijn protest dat de federale overheid en de Europese Unie herhaaldelijk opgeroepen hebben tot een nieuw, eerlijk proces voor de ter dood veroordeelde Iraanse.

Reyhaneh Jabbari zat al sinds 2007 in Iran in de gevangenis. Zeven jaar geleden bracht ze een man een fatale steekwond toe. De man was een medewerker van de geheime dienst van het regime in Teheran. Volgens haar verklaring had hij geprobeerd haar te verkrachten. Ze had uit zelfverdediging gehandeld.

Reyhaneh Jabbari was 19 jaar toen ze gearresteerd werd. Na haar arrestatie zat ze gedurende twee maanden in eenzame opsluiting in de beruchte Evin-gevangenis van Teheran, waar ze geen toegang had tot rechtsbijstand of familie.
Ondanks dat het een duidelijk geval van zelfverdediging was, werd de jonge vrouw schuldig bevonden aan moord en ter dood veroordeeld in een proces dat door veel mensenrechtenactivisten als uiterst onrechtvaardig werd gekenmerkt.

In Iran zijn doodvonnissen en executies een instrument van het regime om de bevolking door een klimaat van terreur te intimideren en protesten in de kiem te smoren. De executiepraktijken in Iran zijn volgens verklaringen van VN-deskundigen te vergelijken met willekeurige moorden. De doodstraf schendt het recht op leven, zoals vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en is de meest wrede, onmenselijke en onterende van alle straffen.

Terwijl het regime in Teheran blijft ingaan tegen de wereldwijde trend naar afschaffing van de doodstraf, eisen mensenrechtenactivisten doeltreffend optreden van de internationale gemeenschap om de mensenrechtenschendingen en de executies in Iran een halt toe te roepen.
Briefje van Shole Pakravan, de moeder van Reyhaneh  abbari:

We zijn net thuis. Moe en verbijsterd . Ikzelf, haar vader, twee zussen, grootouders en mijn zus. Het bezoek in de Shahre-Ray gevangenis is voorbij. Reyhaneh had koorts, maar ze was rustig. Tot halverwege het bezoek hielden we onszelf groot, maar uiteindelijk barstten we allemaal in tranen uit. Hoe we ook aandrongen bij de regime agenten om ons te vertellen waar ze haar heen zouden brengen en wanneer, ze reageerden niet. Het was vertrouwelijk.

Eerlijk gezegd, hoewel ik haar meerdere malen kuste, is mijn dorst naar haar nog niet gestild. Ik mis haar zo erg, hoewel ik haar een paar uur geleden nog zag. Mijn armen zijn koud, maar in beroering. Mijn hart klopt luid en roept Reyhaneh.

Ik zal nog een uur lang proberen om betrouwbare informatie te krijgen over de gevangenis waarheen ze haar hebben overgebracht. Als ik dat niet te weten kan komen, zal ik een willekeurige gevangenis nemen en tot de ochtend  ervoor blijven zitten wachten. Het maakt niet uit waar ter wereld Reyhaneh is, haar geur zit in mijn hoofd en haar hart zit in mijn ziel. Haar adem is bij mij. Moge mijn liefde haar begeleiden en mijn tranen luister bijzetten aan haar laatste gang.