Iran, dat op de lijst van 180 landen de 173ste plaats inneemt, is een van de landen waar de persvrijheid en de vrijheid van informatie het ergste geschonden wordt.
De organisatie Reporters Without Borders, die pleit voor vrijheid van informatie over de hele wereld, heeft op 12 februari de Press Freedom Index 2015 gepubliceerd. Deze ranglijst vergelijkt de situatie voor journalisten en media in 180 staten en grondgebieden gedurende de periode van 15 oktober 2013 tot en met 14 oktober 2014.
De Press Freedom Index 2015 toont aan dat de situatie voor journalisten en onafhankelijke media in de meeste landen in het afgelopen jaar verslechterd is. De voornaamste reden is gerichte onderdrukking of manipulatie van de media in conflictgebieden. Daarnaast hebben veel staten misbruik gemaakt van de vermeende noodzaak om de nationale veiligheid te beschermen om de persvrijheid beperkingen op te leggen.
Reporters Without Borders:”Steeds vaker zijn ook journalisten die verslag uitbrengen over de protesten het doelwit van geweld door politie of demonstranten. Daarnaast wordt in veel landen ongewenste informatie met intimidatie en meedogenloos geweld onderdrukt door terroristische groeperingen, milities of criminele kartels. De desastreuze situatie van journalisten en bloggers wordt tenslotte ook vaak veroorzaakt door censuur en geweld uit naam van religie.”
“De hoge aantallen vermoorde en ontvoerde journalisten in sommige landen getuigen hoe lastig journalisten, als neutrale waarnemers, zijn voor de machthebbers daar – en hoeveel gewetenloze partijen in het conflict hen daarom door doelgerichte overvallen uitschakelen. Het resultaat is een zwart gat in het nieuws over delen van Syrië en Irak, van waaruit vrijwel geen onafhankelijke informatie meer tot de buitenwereld doordringt.”
Iran: van de 180 landen op de 173ste plaats
Iran, dat op de lijst van 180 landen de 173ste plaats inneemt, is een van de landen waar de persvrijheid en de vrijheid van informatie is het ergste wordt geschonden. Het regime in Teheran gebruikt het verbod op blasfemie (godslastering) of religieuze belediging om politieke kritiek te onderdrukken.
Over de situatie in Iran zegt Reporters Without Borders o.a.:
De media in Iran worden onderworpen aan een strikte controle door het ministerie van Cultuur, bij overtredingen worden ze met sluiting bedreigd. Daarnaast dragen andere overheidsinstellingen, zoals het ministerie van Inlichtingen, de Revolutionaire Garde en de”cyberpolitie” FTA bij aan censuur en andere represailles. De Revolutionaire Garde controleert ook belangrijke mobiele netwerken en internet providers.
Iran gebruikt een van de meest geavanceerde systemen voor internetcensuur en -bewaking, hetgeen de afgelopen jaren voortdurend is aangescherpt. In tijden van onrust en demonstraties worden websites regelmatig geblokkeerd of het gehele internetverkeer – en indien nodig, het mobiele netwerk – platgegooid. In totaal enkele miljoenen websites worden geblokkeerd. De doelstelling op de middellange termijn, door de overheid sinds 2011 gepromoot, is het creëren van een”halal” , volledig door de staat gecontroleerd, Internet. Eind 2011 is een lijst van 25 ”Internet misdrijven” uitgebracht, waaronder het oproepen tot een verkiezingsboycot en het publiceren van logo’s van de oppositie. Begin 2012 werden voor het eerst in Iran vier internetactivisten ter dood veroordeeld. …
De nieuwe president Hassan Rohani kondigde in zijn verkiezingscampagne het vrijlaten van alle politieke gevangenen aan en beloofde hervormingen ten gunst van de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van de media. … Niettemin zijn er sinds de verkiezing van Rohani meer dan 25 journalisten en bloggers gearresteerd. Sommigen werden veroordeeld tot lange gevangenisstraffen. Meer dan een dozijn nieuwsmedia zijn tijdelijk of permanent gesloten of onder druk van de autoriteiten gedwongen om hun publicatie stop te zetten. …
Het justitiële systeem kenmerkt zich nog steeds door willekeurige detentie, mishandeling en marteling. Fundamentele procedures zoals het recht op contact met familie en advocaten, en op een eerlijk proces worden vaak genegeerd. Politieke gevangenen worden onder onmenselijke omstandigheden vastgehouden, ondanks ernstige gezondheidsproblemen wordt velen de juiste medische zorg geweigerd.