05 novrmber-Ingrid Betancourt, voormalig presidentskandidate in Colombia, heeft hulde gebracht aan de leden van de Iraanse oppositiegroep die vorige week zijn gedood bij een terroristische raketaanval op Camp Liberty, bij Bagdad, door vertegenwoordigers van het regime van de moellahs in Iran.
“Ik vind het zo verschrikkelijk. Ik deel uw pijn en ben vervuld van woede en verdriet,” zei Betancourt op 1 november bij een ceremonie in Parijs voor degenen die bij de aanval omkwamen.
“Wanneer ik naar de gezichten van deze mannen en deze vrouw kijk, zie ik het gezicht van het Iraanse volk dat die gemarteld, bekogeld, gegeseld en gestenigd is. Tegelijkertijd zie ik een volk in Iran dat worstelt en strijdvaardig is; een volk met de moed om op te staan tegen de draken en demonen van religieuze tirannie, van een gruwelijke dictatuur die een donkere en angstaanjagende duisternis heeft veroorzaakt in het Midden-Oosten. Niet alleen in Iran, maar in het hele Midden-Oosten en voor ons allen. We weten dat het Iraanse regime zijn tentakels als een kwaadaardige octopus heeft uitgestrekt over de hele wereld, tot in Frankrijk en overal elders.
“In deze gestorven martelaren zie ik mensen die onze waarden verdedigen, en wij zijn hier verenigd om hen eer te bewijzen. Ik wil met u delen dat er in mij een nieuw gevoel is ontstaan, want terwijl ik hier deel in uw verdriet, als familieleden en kameraden van deze moedige martelaren, moet ik ook erkennen dat er, naast onze rouw en onze droefenis, nog een ander aspect is: de vernederende, enorme nederlaag van de moellahs.”
“Met een uitvoerig plan waaraan zij maanden en jaren hebben gewerkt, wilden de moellahs Camp Liberty en al zijn bewoners vernietigen. Ze vuurden 80 raketten af op een klein gebied. Het was niet hun doel om 23 mensen te doden. Dat weten we allemaal. Hun doel was álle bewoners te vermoorden. Het is een groot wonder dat ze nog leven.”
“Dus wil ik de overlevenden in Camp Liberty laten weten dat dat wij hen hulde brengen, niet alleen vanwege hun snelle reactie en hun grote moed, maar ook omdat wij u zo dankbaar zijn voor uw standvastigheid en uw volharding bij het verdedigen van de waarden die ook onze waarden zijn. Daar, in Camp Liberty, vindt de ware strijd om onze waarden plaats. Het feit dat zij nog leven en deze gruwelijke agressie hebben overleefd, bewijst dat zij het licht in de duisternis zijn, en de dageraad na deze diepe, donkere nacht.
Ik wil ook zeggen dat ik ervan overtuigd ben dat wij, op een dag in de nabije toekomst, samen met hen in Teheran zullen staan om een einde te maken aan deze nacht: ik zie dat einde dagen.”
