Alle mannen in een dorp in Sistan en Baluchistan zijn terechtgesteld

26 april 2016 – In een interview met het staatsnieuwsbureau Mehr op 25 februari 2016 onthulde Shahinkokht Molaverdi, Rouhani’s plaatsvervanger in Vrouwen en Gezinszaken, een klein onderdeel van de misdaden waaraan het Iraanse regime zich schuldig maakt en de ongekende omvang van de executies. ‘We hebben een dorp in Sistan en Baluchistan waarin alle mannen terecht zijn gesteld,’ zei Molaverdi. ‘Als een man van een gezin een misdaad begaat, moeten zijn vrouw en kinderen dan gestraft worden? We hebben veel gevallen waarin de man van het gezin in de gevangenis is gegooid vanwege drugshandel of een andere misdaad en zijn bezittingen overeenkomstig de wet in beslag zijn genomen, terwijl een klein appartement het enige onderkomen was voor zijn vrouw en kinderen… Ze hebben beslag gelegd op het enige appartement van een gezin zonder acht te slaan op waar een vrouw met haar drie kinderen naartoe moet [zonder een plek om te wonen].’

Dit zijn de executies die Rouhani in demagogische bewoordingen bevestigde: ‘Wanneer iemand ter dood is veroordeeld… Hoe dan ook, volgens de wet moet hij/zij gestraft worden en het gaat ons verder niet aan. Het is of de goddelijke wet of een wet die is goedgekeurd door het parlement dat behoort tot het volk. Wij voeren die uit.’ (nieuwsbureau Tasnim, gelieerd aan de terroristische Al Quds-brigade – 19 april 2014)

Toen Rouhani tweeënhalf jaar geleden aantrad als president van de religieuze dictatuur, beweerde hij gematigd te zijn. Maar volgens de statistieken hebben er 2300 executies plaatsgevonden, wat de ware aard van dit regime verraadt, onder wie Rouhani, de demagogische president ervan.

Amnesty International schrijft in zijn jaarverslag dat deze week is gepubliceerd: ‘Oneerlijke processen gingen door, in sommige gevallen resulterend in doodsvonnissen… Rechtbanken legden doodsvonnissen op voor een reeks misdaden; vele gevangenen, onder wie minstens vier jongeren, werden terechtgesteld.’

‘Veel processen, waaronder sommige die resulteerden in doodsvonnissen, waren uitgesproken oneerlijk. De beschuldigden zaten voorafgaand aan hun proces vaak weken of maanden lang vast, hadden in die tijd geen toegang tot advocaten en familieleden en werden gedwongen ‘bekentenissen’ te schrijven en ondertekenen die vervolgens in oneerlijke processen als voornaamste bewijs tegen hen werden gebruikt,’ aldus het jaarverslag.