In heel  Iran hebben leraressen en leraren middels een nationale staking gedemonstreerd voor sociale gerechtigheid en tegen onderdrukking en controle op meningen in onderwijsinstellingen. Zij eisen de vrijlating van gevangengenomen collega’s en verwijten het regime in Teheran machtsmisbruik, incompetentie en corruptie.

Op 14 en 15 oktober zijn leraressen en leraren in meer dan 60 steden in 23 provincies van Iran in staking gegaan. Zij weigerden les te gaan geven en verzamelden zich in de lerarenkamers om voor passende salarissen en tegen onderdrukking en controle op meningen in Iraanse onderwijsinstellingen te protesteren.

De leraren eisten tegelijk de vrijlating van gevangengenomen collega’s. Talrijke leraren zitten wegens hun activiteiten voor mensenrechten en voor de vakverenigingen in de gevangenis in Iran. Onder hen is ook de leraar in het beroepsonderwijs Mohammad Habibi, die in het bestuur zit van de vakvereniging van leraren in Teheran. Hij werd in augustus 2018 door een Revolutionaire rechtbank in Teheran veroordeeld tot tien en een half jaar celstraf voor zijn betrokkenheid bij sociale gerechtigheid en burgerrechten.

Teheraanse leraressen en leraren eisen vrijlating van alle onterecht gevangengenomen leraren, onder wie de in de Evin gevangenis zittende Mohammad Habibi, Esmail Abdi en Mahmoud Behesti-Langroudi.

Meerdere lerarenbonden in het land hadden opgeroepen tot de staking. In sociale netwerken werden veel foto’s van leraressen en leraren gepost, die in de scholen hun eisen op plakkaten toonden, zoals: “Stop de discriminatie”, en “Leraren horen niet in de gevangenis”.

Middels de protesten werden veel mensen erop geattendeerd dat de salarissen van leraren in Iran onder de armoedegrens zitten. Veel leraren zijn gedwongen bijbanen te nemen om hun gezinnen te kunnen voeden. De stakers eisen passende salarissen en ziektekostenverzekeringen voor alle collega’s en ook baanzekerheid.

Daarnaast verweten de stakende leraren het regime machtsmisbruik, incompetentie, corruptie en onderdrukking, en protesteerden zij ertegen dat de bevordering van het onderwijs in Iran jarenlang is verwaarloosd. Dit heeft ertoe geleid dat veel scholen vanwege gebrek aan leraren en aan geld geen passend onderwijs meer hebben kunnen bieden. De leraren eisten ook een einde aan de discriminatie in het onderwijssysteem, waardoor vooral etnische en religieuze minderheden en ook meisjes benadeeld worden.

Met het neerleggen van het werk demonstreerden de leerkrachten ook voor het recht om zich te mogen organiseren in bonden en vakverenigingen die onafhankelijk zijn van de overheid. In Iran zijn onafhankelijke vakverenigingen niet erkend. Hun leden worden vervolgd, voor het gerecht gebracht en veroordeeld tot lange celstraffen.

In de stakingsoproep verwijten de Iraanse lerarenbonden het regime, dat zij teveel  hecht aan het aan de macht blijven en dat ze niets onderneemt om de situatie van de leraren en de scholieren te verbeteren.

In de oproep staat onder andere te lezen: “De Iraanse regering en het Parlement hebben zich niet bekommerd om de zorgen van de leraren over hun verslechterende levensomstandigheden en het verval van het onderwijssysteem. Daarom is het nu noodzakelijk om tegen die toestanden te protesteren. Wij hebben allen de indruk, dat het Ministerie van Onderwijs, die verantwoordelijk is voor het onderwijs aan miljoenen, noch een praktisch programma noch een visie heeft over hoe ons onderwijssysteem verbeterd zou moeten worden. Betreffende de verbetering van de kwaliteit van het onderwijs en de levensomstandigheden van de leraren, is het Ministerie eerder bezig om onderwijs steeds duurder te maken en de leraren steeds meer te laten verarmen.”

“Wij roepen op tot protest”, zo zeggen de lerarenbonden verder, “omdat de leraren onder zulke omstandigheden geen les meer kunnen geven. Wij roepen de schooldirecteuren op, zich aan te sluiten bij de protesten. We waarschuwen de veiligheidsdiensten tegen het vervolgen van de leraren die aan de protesten deelnemen. We hebben pas al arrestaties moeten meemaken, en meerderen van onze collega’s zitten nu gevangen. Wij eisen dat de wapens van onderdrukking zwijgen.”

Het regime in Teheran reageerde met repressie op de staking van de leerkrachten. Onder de tijdens de staking gearresteerden zijn ( op de foto van links naar rechts) de leraren en schrijver Abdolreza Ghanbari, de leraar en burgerrechtenverdediger Abbas Vahedian en Mohammad-Reza Ramezanzadeh die in het bestuur zit van de lerarenbond van de Noord oost Iraanse provincie Khorassan.

Al in mei 2018 hebben leerkrachten in meer dan 30 Iraanse steden Protestaankondigingen uitgegeven met dezelfde eisen. Meerdere deelnemers aan die aankondigingen werden toen al opgepakt en veroordeeld tot gevangenisstraffen en  geselingen.

In oktober werd vanuit verschillende steden gemeld dat ook de leerlingen, jongens en meisjes, zich aangesloten hebben bij de staking, om de eisen van de leraren te ondersteunen.

Aan meerdere Iraanse hogescholen hebben studentes en studenten zich solidair verklaard met de eisen van de stakende leraren, waaronder aan de Alame-Tabatabai Hogeschool en de Faculteit voor Sociale wetenschappen van de Universiteit van Teheran.