Iran behoort tot de landen waar pers- en informatievrijheid ernstig wordt geschonden. Onder het voorwendsel van nationale veiligheid worden journalisten vervolgd, om daarmee een onafhankelijke berichtgeving, over wat er in het land aan de hand is, te verhinderen.
De organisatie “Verslaggevers zonder Grenzen (RSF)”, die zich wereldwijd voor vrijheid van berichtgeving inzet, wijst erop, dat de in Iran gevangen gezette journalisten dringende, medische hulp wordt onthouden en de organisatie veroordeelt de onmenselijke omstandigheden waarin de gedetineerden zich bevinden. Journalisten, die kritiek hebben op het regime en die zich bemoeien met mensenrechten, worden door het departement van justitie van het regime, dat zich steeds meer als een onderdrukkingsinstrument manifesteert, in toenemende mate, “wegens het in gevaar brengen van de staatsveiligheid”, aangeklaagd en tot gevangenisstraffen veroordeeld.
Justitie en gevangenisautoriteiten in Iran weigeren systematisch aan politieke gevangen toegang tot noodzakelijke medische zorg. Dat gebeurt uit een weloverwogen, wrede bedoeling om gevangenen te bestraffen of om ze te dwingen tot bekentenissen en/of het betonen van berouw. De gezondheid van gedetineerden wordt door het regime in Teheran routinematig ingezet als drukmiddel. Het leven van de gevangenen wordt lichtvaardig op het spel gezet. De slachtoffers worden bedreigd door chronische gezondheidsproblemen en blijvende lichamelijke schade.
Tot de journalisten, die de noodzakelijke medische zorg wordt onthouden, behoort Sanaz Allahyari (foto bovenaan), die tijdens haar gevangenschap ernstig ziek is geworden. De 33-jarige Internet-journalist was werkzaam voor het onafhankelijke berichtenportaal Gam, dat bijvoorbeeld over de mensen¬rechtenschendingen in Iran berichtte. Op 9 januari 2019 werd zij samen met haar echtgenoot Amirhossein Mohammadifard, de chef-redacteur van het berichtenportaal, gearresteerd en zit sedertdien in de Evin-gevangenis in Teheran. Het echtpaar werd samen met twee andere Gam-jour¬nalisten, wegens “het in gevaar brengen van de staatsveiligheid”, aangeklaagd. Hen staat een proces voor de het Revolutionaire Gerechtshof te wachten.
De gezondheidstoestand van Sanaz Allahyari is tijdens haar gevangenschap verslechterd en ze heeft behoorlijk wat aan gewicht verloren. Toch wordt haar behandeling in een ziekenhuis buiten de gevangenis geweigerd. Tijdens haar detentie kreeg de journaliste geen rechtshulp van een door haar zelf gekozen raadsman. Ze was ook al in 2009 als studente, vanwege haar inzet voor vrouwenrechten, gevangen gezet en tot vijf jaar verzekerde bewaring veroordeeld.
Onder de mediavertegenwoordigers, aan wie medische hulp wordt geweigerd, noemt RSF ook de fotograaf en internet-journalist Soheil Arabi (op de foto met zijn dochter Rojana voor zijn arrestatie), die al sinds 2013 gevangen zit. De 34-jarige Soheil Arabi wordt nu vastgehouden in de Fashafouyeh-gevangenis, ten zuiden van Teheran. Hij is vele malen in hongerstaking gegaan en heeft daarmee geprotesteerd tegen zijn onrechtmatige gevangenschap en het feit dat zijn familie steeds weer werd bedreigd en lastiggevallen.
Soheil Arabi werd in de herfst van 2013 gearresteerd, omdat hij zich via Face¬book kritisch over het Iraanse regime en de leiders ervan had uitgesproken. In 2015 werd hij, wegens vermeende „belediging van Islamitische heiligheden“, ter dood veroordeeld. Via een beroepsprocedure werd dat vonnis in een gevangenisstraf van zeven en een half jaar gewijzigd. In juli 2018 werd Soheil Arabi, wegens vermeende „Propaganda tegen het regime“ door middel van brieven, die hij in de gevangenis schreef, tot een verdere straf van zes jaar ver¬oordeeld.
Ondertussen werd bekend, dat een Revolutionaire rechtbank in Teheran, de Iraanse journalist Masoud Kazemi (foto) begin juni tot vier en een half jaar gevangenisstraf en een tweejarig beroepsverbod had veroordeeld.
Masoud Kazemi, voormalig chef-redacteur van het politieke maandblad Sedaye-Parsi, heeft informatie over corruptie, binnen het ministerie voor industrie van het regime, naar buiten gebracht en onderzoek gedaan naar de moord op Iraanse dissidenten in de negentiger jaren. Justitie van het regime beschuldigt hem daarom van „Propaganda tegen het regime“ en „Belediging van regeringsleiders “.
De journalist werd in november 2018 gearresteerd en daarna tegen betaling van een borgsom vrijgelaten. Tijdens het proces, dat op 22 mei plaatsvond, werd hem meegedeeld dat wegens „het in gevaar brengen van de staatsveiligheid “ verdere aanklachten tegen hem zouden worden ingebracht en hij werd nog op dezelfde dag opgesloten in de Evin-gevangenis in Teheran.
Mohammad Moghiseh, de voorzitter van het Revolutionaire Gerechtshof, dat Masoud Kazemi veroordeeld heeft, is een beruchte voorstander van de harde veroordeling van critici van het regime en van verdedigers van mensenrechten. Hij is een van de 82 functionarissen van het regime in Iran, waartegen de Europese Unie een inreisverbod en een blokkering van banktegoeden heeft ingesteld, omdat al sinds jaren bewezen is dat hij zware mensenrechtenvergrijpen heeft begaan.
Iran behoort tot de landen waar pers- en informatievrijheid ernstig wordt geschonden. Onder het voorwendsel van nationale veiligheid worden journalisten vervolgd, om daarmee een onafhankelijke berichtgeving, over wat er in het land aan de hand is, te verhinderen. Het recht op vrijemeningsuiting wordt systematisch aangetast. Verdedigers van mensenrechten eisen de onmiddellijke invrijheidstelling van alle journalisten , die alleen vanwege hun journalistieke beroepsuitoefening of het gebruikmaken van hun recht op vrije meningsuiting of van hun gedachten, in Iran gevangen zijn gezet.
