21 januari 2020 – Christelijk hulporganisatie  “Open Deuren (Open Doors)”over de toestand in Iran: “Het aantal gearresteerde Christenen is in tegenstelling tot verleden jaar duidelijk omhoog gegaan… “Veel Christenen werden bij hun verhoor geslagen, (seksueel) lastiggevallen of zeer sterk onder druk gezet – bijvoorbeeld door eenzame opsluiting, ontzeggen van slaap, verhoren van zeer lange duur, bedreiging met gebruik van geweld tegen familieleden (waaronder verkrachting) of bedreiging met de dood van hen zelf of van hun familie.”

De oecumenische Christelijke hulporganisatie Open Doors heeft op 15 januari de wereldindex over vervolging 2020 gepubliceerd. Deze stelt de rangvolgorde vast van 50 landen waar Christenen omwille van hun geloof het ergst worden vervolgd. Voor de index werden de leefomstandigheden van Christenen, in samenwerking met mensenrechtendeskundigen, wetenschappers en de betrokkenen zelf, beoordeeld. Iran kwam in deze index op plaats 9. Hiermee behoort het regime in Iran nog steeds tot de ergste Christenvervolgers ter wereld.

In het bericht van Open Doors over de vervolging van Christenen in Iran wordt o.a. vermeld:

Voormalige moslims, die het Christelijk geloof hebben aangenomen, worden door deze vervolging het zwaarst getroffen – in het bijzonder door de regering en in mindere mate door familie en maatschappij. In de overgang van moslims naar het Christendom ziet de regering een poging van westerse landen om de Islam en de Islamitische regering van Iran te ondermijnen. Leiders van groepen van dergelijke bekeerlingen worden gearresteerd en voor het gerecht gebracht en wegens “misdaden tegen de nationale veiligheid”  tot lange gevangenisstraffen veroordeeld. De traditionele Armeense en Assyrische kerken zijn weliswaar door de staat erkend en beschermd, maar hun leden worden als burgers van tweede garnituur behandeld. Hen is contact  verboden met Farsi sprekende moslims, die tot het Christendom zijn overgegaan. Deze bekeerlingen mogen hun erediensten niet bezoeken.

Voorbeelden uit de recente publicatie

  • In het tijdsbestek van de index 2020 werden minstens 169 Christen gearresteerd, 114 van hen in één week, aan het eind van 2018. Vele Christenen, in het bijzonder zij met een moslim achtergrond, werden voor het gerecht gebracht en tot lange straffen veroordeeld. Anderen wachten nog op hum proces, hun familie staat in deze periode bloot aan vernedering.
  • In veel van de huiskerken werden in deze periode razzia’s gehouden. De meeste van deze huiskerken kunnen thans niet meer hun functie vervullen.
  • Rechtbanken verlangen hoge borgsommen. Gearresteerden, die dit geld bijeen kunnen brengen, verliezen dat geld alsnog, omdat zij na hun vrijlating het land ontvluchten.
  • Volgens berichten worden jonge vrouwen en meisjes, die deelnemen aan de dienst in een huiskerk, bij hun ouders ervan beschuldigd dat zij ongepaste omgang hebben gehad met mannen. Ongetrouwde vrouwen aan de kaak stellen is een beproefde methode om hun reputatie en maatschappelijke positie te beschadigen. Dit is zeker van toepassing in gebieden, die als nogal conservatief bekend staan (..)

Het vervolgingspatroon laat het volgende zien:

  • De gemiddelde druk (in getal) is nog steeds even extreem als in 2019, n.l. 14,9 punten.  De Iraanse regering oefent op grote schaal druk uit op Christenen.
  • Ook al is de druk in alle bereiken van het leven extreem hoog, toch is die druk het hoogst in het “kerkelijk leven” en in het leven “op een andere manier dan gewoon”. Daaruit blijkt dat de druk hoofdzakelijk wordt uitgeoefend van regeringswege. Het gezamenlijke kerkelijke leven is sterk ingedamd, ook bij de officieel erkende kerken als de Armeense en Assyrische Christenen, die het Evangelie niet mogen uitdragen en tijdens de eredienst geen Farsi mogen spreken (…)

Privéleven

  • Het is gevaarlijk voor Christenen om van hun geloof in geschriften persoonlijk kennis te geven, hetzij via internet blogs of via Facebook: De Iraanse geheime dienst zoekt in de sociale netwerken naar uitingen, die te doen hebben met het Christelijk geloof en verzamelt deze als belastend bewijs zodat tot arrestatie kan worden overgegaan. Een aantal kerkleiders werd tijdens hun verhoor geconfronteerd met dergelijke berichten en uitingen via het internet. Dit betreft voornamelijk Christenen met een moslim achtergrond, maar ook voor Christenen die behoren tot de traditionele en protestantse kerken is het riskant zich over hun geloof uit te spreken via het internet, omdat dit uitgelegd wordt als zendingswerk, zeker als deze uitingen gedaan worden in Farsi.
  • Het is gevaarlijk om Christelijk materiaal te bezitten en te bewaren: Zeker als deze literatuur in het Farsi is geschreven en in aantallen aanwezig is – omdat er dan van wordt uitgegaan dat dit bestemd is om dit aan Iraanse moslims uit te reiken. Christenen van de traditionele kerken (Armeens of Assyrisch) mogen alleen literatuur in hun moedertaal bezitten.
  • Het is voor Christenen gevaarlijk om in contact te treden met andere Christenen: In het bijzonder voor Christenen met een moslim achtergrond is het zeer gevaarlijk als ontdekt wordt dat zij met andere Christenen contact hebben. Maar ook buitenlandse Christenen lopen risico als zij zich met Iraanse Christenen in verbinding stellen– in het bijzonder als dit Christenen zijn met een moslim achtergrond. – omdat de geheime dienst iedere beweging van een buitenlander nauwkeurig in de gaten houdt. Iraanse Christenen, die contacten hebben met buitenlandse Christenen worden gezien als een veiligheidsrisico.
  • Het is voor een Christen gevaarlijk om gebruik te maken van materiaal dat beschikbaar is op de christelijke radio  -TV, of internet: Het gebruik van christelijk materiaal is gevaarlijk omdat alle media sterk in de gaten worden gehouden. De autoriteiten houden toezicht op Christelijke programma’s en internetsites om Christenen met een moslimverleden op te sporen. (…)

Het gebruik van geweld

  • De fysieke eliminatie van de Christenen wil en kan de pragmatische Iraanse regering zich politiek niet veroorloven. Daarom zet ze zich in voor een langzame, geniepige en indirecte manier van uitschakeling van de Christenen. Er was in de periode 2019 geen sprake van om hun geloof gedode Christenen.
  • Het aantal gearresteerde Christenen is in de aan de orde zijnde periode, in tegenstelling met de vorige periode, sterk gestegen. Bij een arrestatiegolf einde 2018 werden 114 Christenen aangehouden. Veel van hen wachten nog op een proces en de bekendmaking van hun vonnis. Een paar van hen werden vrijgelaten, nadat ze een verklaring hadden ondertekend, waarin zij aangaven geen contact met Christenen meer te zullen hebben.
  • Vele Christenen werden bij hun verhoor geslagen, (seksueel) lastig gevallen of zwaar onder druk gezet – bijvoorbeeld door eenzame opsluiting, slaapgebrek, lange verhoren en bedreiging met gebruik van geweld tegen familieleden (waaronder verkrachting) of bedreiging met de dood tegen henzelf of tegen hun familie.
  • Huiskerken worden door de geheime dienst doorzocht en verwoest. Kerkgebouwen verkeren in verval, ze zijn dringend aan restauratie toe, maar dit wordt verboden.
  • Talrijke gearresteerde Christenen moeten een hypotheek opnemen om hun hoge borgstellingen te kunnen betalen. Omdat zij vrezen dat hen een lange straf wacht, vluchten vele Iraanse Christenen, na hun voorlopige vrijlating, het land uit, waarbij zij hun borgtocht – en daarmee meestal hun grondbezit, voor altijd verliezen. Andere Christenen verliezen hun eigen huis, omdat dit bij de huiszoeking wordt vernield. (…)