SMV viert deze dag door bewondering uit te spreken voor ALLE vrouwen in Iran en over de hele wereld. En groet degenen die geschiedenis hebben geschreven voor de strijd van vrouwen voor gelijkheid en bevrijding door hun lijden en hun ultieme offers.

SMV groet de worstelende vrouwen die martelkamers en executievelden veroverden, en degenen die actief deelnamen aan opstanden en protesten die leidden tot het neerknielen van de reactionaire religieuze tirannie.

Er is een fiere geschiedenis van deze vooruitstrevende vrouwen en de toekomst ziet er rooskleurig uit dankzij hun bestaan.

Iraanse vrouwen zijn er trots op dat ze hebben gestreden tegen veertig jaar verachtelijke religieuze tirannie, vanaf de eerste dag tot nu. Ze hebben een glorieuze verzetsbeweging voortgebracht.

Het is dankzij deze strijd en doorzettingsvermogen dat Vrouwendag voor Iraanse vrouwen niet alleen op 8 maart valt, maar feitelijk op elke dag van de kalender.

8 maart is niet alleen een dag om boosheid te uiten en te protesteren tegen ongelijkheid en genderdiscriminatie. Het is ook een dag om vrouwen te eren die opstaan tegen onrecht, vrouwen die dingen mogelijk hebben gemaakt die onmogelijk leken op het pad naar het bereiken van vrijheid en gelijkheid.

Tegenwoordig zijn vrouwen aanwezig in de gelederen van degenen die betrokken zijn bij protesten en opstanden door studenten, leraren, arbeiders, boeren en gepensioneerden. Hun strijd zal doorgaan totdat dit regime is uitgebannen.

Te midden van angst en stilte, tegenover de vertegenwoordigers van het regime. Ze leiden arbeidersprotesten en worden de stem van leraren en gepensioneerden. Ze inspireren de jeugd om het op te nemen tegen de vertegenwoordigers van het regime.

Ze volharden in gevangenissen met buitengewone moed, samen met hun zussen. En in de gelederen van vrijheidsstrijders hebben ze Eenheden van Verzet opgericht.

Dergelijke strijd en weerstand is een reactie op een vrouwenhaatregime dat zijn heerschappij heeft gevestigd op basis van discriminatie en onrecht tegen vrouwen. De identiteit ervan is gevormd door onderdrukking en vernedering van vrouwen.

Toch kan de benoeming van deze verachte handlanger het gebrek aan moraal en de zwakte van het gehele regime niet te boven komen tegenover de protestbeweging van het Iraanse volk.

In het afgelopen jaar werden opnieuw duizenden vrouwen gearresteerd in Iran onder het mom van “incorrecte versluiering” en werden lastiggevallen en geïntimideerd.

Tegelijkertijd is het aantal werkloze vrouwen dramatisch toegenomen. De werkloosheid onder opgeleide vrouwen heeft 78% bereikt. Het werkloosheidspercentage onder vrouwen jonger dan 30 jaar bedraagt 86%. Dit vloeit voort uit het vrouwenhaatsbeleid van het regime. De hoogste leider van het regime beweert schaamteloos dat ‘werkgelegenheid geen hoofdthema is als het gaat om vrouwen’.

De tragedie met betrekking tot het huwen van meisjes jonger dan 18 jaar heeft een verschrikkelijke situatie voor vrouwen gecreëerd. Het aantal vrouwelijke drugsverslaafden blijft jaar na jaar stijgen. 50% van de vrouwelijke gevangenen tussen 20 en 34 jaar zit in de gevangenis vanwege drugsgerelateerde aanklachten. Alleen al in de hoofdstad zijn er minstens 3.000 dakloze vrouwen en het enorme aantal vrouwen dat het slachtoffer is van prostitutie en armoede is echt catastrofaal.

Het geestelijke regime is de aartsvijand van vrouwen en het voornaamste obstakel tegen vrijheid en gelijkheid. Daarom, als een eerste stap, gaat elke strijd en beweging voor vrijheid en gelijkheid via de omverwerping van de religieuze tirannie.

 

De eerste toenadering voor het verkrijgen van gelijkheid is daarom het tot stand brengen van een effectieve aanwezigheid in de strijd om vrijheid voor ons volk en ons land. De belangrijkste kracht om de heersende religieuze dictatuur te verslaan zijn de Iraanse vrouwen, die het grootste deel van het onrecht hebben gedragen en de grootste motivatie hebben om het regime omver te werpen.

De tweede toenadering die de overwinning voor de strijd van vrouwen zal bewerkstelligen, is solidariteit en gezamelijke actie. Dit is de sleutel tot vooruitgang en het zal bijdragen tot de bloei van vernuft. Het zal ook mogelijkheden scheppen terwijl angsten en tekortkomingen worden gemarginaliseerd. Daarom moeten we, telkens wanneer we obstakels en barrières tegenkomen, zeggen dat we opnieuw hand in hand zullen beginnen. De talenten en mogelijkheden van elke vrouw kunnen slechts maximaal worden gerealiseerd door solidariteit met haar zussen. Wanneer individuele actie evolueert naar gezamelijke actie, dan wordt het gemakkelijker om obstakels te overwinnen. Dus we kunnen allemaal een bijdrage leveren door onze zusters niet in de steek te laten. We moeten meer vrouwen in onze gelederen hebben.

De derde toenadering is om overtuigingen te veranderen en in opstand te komen tegen gewoonten en opgelegde beperkingen.

We moeten vechten voor niet alleen wat mogelijk is, maar wat moet zijn. En op dit pad is het veranderen van de denkwijze en het loslaten van de eigen overtuigingen van vrouwen een belangrijke en uiterst noodzakelijke stap.

De zoektocht naar nieuwe waarden en het ontdekken van de eigen mogelijkheden en ook die van anderen in een gezamelijke inspanning en strijd levert de routekaart voor de strijd voor vrijheid en gelijkheid.

vrouwen en hun vrije keuzes in het vrije Iran van morgen.

Vrouwen van elke etniciteit, religie of sociale klasse, ongeacht hun leeftijd of woonplaats, moeten gelijke rechten genieten als mannen in alle economische, sociale en politieke situaties.

Vrouwen zijn vrij om hun woonplaats, hun beroep en opleiding te kiezen. Ze hebben het recht om hun partner vrij te kiezen, vrij te reizen, het land te verlaten, te scheiden en de voogdij over hun kinderen te hebben.

Geloof in een bepaald geloof, religie of overtuiging mag niet leiden tot vernedering van een vrouw of het verhinderen van hun toegang tot werkgelegenheid, opleidingsmogelijkheden of het zoeken naar gerechtigheid.

Vrouwen moeten volgens de wet dezelfde bescherming kunnen genieten als mannen.

Vrouwen moeten gelijke rechten genieten als mannen als het gaat om het zoeken naar gerechtigheid. Vrouwen moeten keuzevrijheid hebben om hun kleding te kiezen. De verplichte sluierwet moet worden afgeschaft; en het zal worden afgeschaft.

Vrouwen moeten met name het recht hebben op gelijke deelname aan het politieke leiderschap van de samenleving.

Vrouwen moeten gelijke rechten genieten als mannen bij het ontvangen van een erfenis en het aangaan van contracten en het beheer van financiële activa.

Als het gaat om werk, moeten vrouwen kansen hebben gelijk aan die van mannen en moeten ze gelijke beloning en voordelen voor gelijk werk ontvangen.

Polygamie moet worden verboden en huwelijk onder de wettelijke leeftijd is niet toegestaan.

En, vrouwen moeten gelijke rechten hebben om alle fundamentele mensenrechten en vrijheden te hebben en te behouden.