2 maart 2020 – Qarchak Vrouwengevangenis, ook bekend als Shahre Rey Penitentiary, bevindt zich in Varamin en heeft 11 afdelingen. Elke afdeling in deze gevangenis heeft meerdere vrouwelijke gevangenen, waarbij de regels voor scheiding van gevangenen naar leeftijd en misdaad worden genegeerd.

Politieke gevangenen worden naar deze gevangenis overgebracht om ze onder druk te zetten. Het gebrek aan medische zorg, tandheelkundige zorg en regelmatige controles, slechte hygiëne en een groot aantal gevangenen hebben tot een groot aantal problemen geleid. De slechte kwaliteit van voedsel, drugsgebruik en gemakkelijk toegankelijke verdovende middelen, het niet isoleren van gevangenen met een besmettelijke ziekte van anderen, verkrachting en nalatigheid van de gevangenisautoriteiten zijn enkele van de problemen van deze gevangenis.

Dit rapport dat is samengesteld  door mensenrechten Vrienden (SMV) onderzoekt de omstandigheden in de Qarchak-gevangenis en ook de toestand van negen vrouwelijke politieke gevangenen die in deze gevangenis werden vastgehouden. Daarnaast onderzoekt dit rapport de toestand van arrestanten van de recente protesten in Iran die in een aparte afdeling van deze gevangenis worden vastgehouden.

De informatie in dit rapport is afkomstig van de bronnen in de gevangenis. Verschillende gevangenen hebben contact opgenomen met SMV tijdens hun opsluiting in de Qarchak-gevangenis of nadat ze waren vrijgelaten.

Indeling van gevangenen

De gevangenis herbergt ondanks zijn kleine omvang een groot aantal gevangenen. De gevangenis scheidt de gevangenen niet naar begane misdaden en dit leidt tot geweld; dus de situatie verergerend omdat ze geen medische diensten krijgen aangeboden en worden gefolterd.

Meer dan 130 gevangenen van deze gevangenis zijn besmet met hiv of hepatitis en worden samen met anderen op dezelfde afdeling gehouden, zonder toegang tot medische behandeling of medicijnen. Deze gevangenen worden meestal beschuldigd van misdaden zoals prostitutie of drugsdelict. Ze bedreigen andere gevangenen door zichzelf te verwonden met een scherp voorwerp of ze dreigen andere gevangenen te infecteren door hen te verwonden met hetzelfde scherpe voorwerp of hun lichaam. Andere gevangenen dienden verschillende klachten in over deze kwestie, maar kregen van het hoofd van de medische afdeling te horen dat deze ziekten niet overdraagbaar zijn en dat het overal ter wereld gebruikelijk is om deze gevangenen bij anderen te houden.

De quarantaineafdeling van de gevangenis is maanden geleden gesloten en daarom betreden nieuwe gevangenen algemene afdelingen zonder op ziekten te worden getest. En als ze toevallig een paar dagen na binnenkomst worden getest, keren ze meestal terug van de medische afdeling naar de oorspronkelijke afdeling, ongeacht of het testresultaat positief of negatief is. De gevangenen waarschuwden de gevangenisautoriteiten, met name het hoofd van de gevangenis, Mehdi Mohammadi, en andere autoriteiten zoals Sakineh Shahali, Zahra Mirzaei en Maryam Mirzaei voor het tekort aan een quarantaineafdeling, maar ze kregen geen reactie.

Een gevangene die onlangs is vrijgelaten uit de Qarchak-gevangenis vertelde HRANA dat zes vrouwelijke gevangenen schurft hebben, wat een besmettelijke ziekte is. Ze voegde eraan toe dat andere gevangenen de gevangenisautoriteiten meerdere keren vroegen om deze zes vrouwen naar een aparte afdeling over te brengen, omdat deze ziekte gemakkelijk besmettelijk is door aanraking met de huid, zoals handen schudden, lakens of zelfs uit hun kleding. De reactie van de gevangenisautoriteiten was dat deze ziekte niet besmettelijk is.

Aantal gevangenen en gevangenis ruimte

Volgens het rapport bevatten de zeven secties van de gevangenis meer dan 1400 gevangenen met 120-300 gevangenen in elke sectie, hoewel de capaciteit van elke sectie 100 gevangenen is. Sommige van deze gevangenen worden samen met hun kinderen opgesloten terwijl het aantal gevangenen elk jaar toeneemt.

Elke afdeling heeft 10 cabines met elk vier driedubbele stapelbedden. Meerdere gevangenen moeten op de grond slapen.

Voedsel

Voedsel is een van de grootste problemen van de gevangenis, aangezien het voedsel van lage kwaliteit is en de gevangeniscommissaris voedsel van lage kwaliteit tegen een hoge prijs verkoopt. Het gevangenisvoedsel bevat een onbekend ingrediënt dat extreme zuurheid in voedsel veroorzaakt. De hoge zuurgraad van deze voedingsmiddelen kan hormonale ziekten en andere problemen veroorzaken. Om het gevangenisvoedsel te verrijken met eiwitten, is oliekoek (het normale gebruik ervan is in diervoeding) vervangen als hoofdingrediënt.

15 gevangenen werken van 7.00 uur tot 19.00 uur in de keuken. Ze zouden een salaris moeten krijgen in ruil voor hun diensten, maar slechts enkelen van hen ontvingen in totaal zes maanden lang 100-150 duizend Toman [10-15 dollar]. Ze hebben geen goede kleding, dus moeten ze werken met hun dagelijkse kleding in de keuken die hun kleding vernietigt vanwege de werksituatie.

Hygiëne

Per afdeling bevinden zich minimaal 12 toiletten en 10 badkamers. Ze zijn altijd niet genoeg vanwege het grote aantal gevangenen, de niet functionerende voorzieningen en het gebrek aan water. Het schoonmaken van de gevangenis is de verantwoordelijkheid van de gevangenen, maar door het gebrek aan schoonmaakproducten, rubberen handschoenen en vuilniszakken raken de gevangenen de eerste paar dagen van de maand zonder dit spul en blijft de badkamer vies met veel afval. Als gevolg hiervan komen infectieziekten en huidziekten veel voor in deze gevangenis vanwege slechte hygiëne en bovendien verhogen dakloze badkamers het optreden van verkoudheid en longontsteking tijdens koude seizoenen.

Bovendien is er de afgelopen twee maanden geen warm water, hoewel er een uur ’s ochtends en een uur ’s nachts warm water was. De rest van de dag kunnen gevangenen alleen een koud bad nemen. Bovendien komt het gevangeniswater uit putten en wordt het niet gezuiverd. Het water is niet geschikt om te drinken en het te gebruiken om te baden veroorzaakt door vrouwen veroorzaakte ziekten, vooral tijdens de menstruatie. Zelfs dit water werd in sommige dagen enkele uren afgesloten en er kwam rioolwater naar boven. Gevangenen moeten voor een hoge prijs drinkwater kopen bij de gevangeniscommissaris.

In het algemeen zijn er moeders en kinderen in deze gevangenis die lijden aan voedingstekorten, gebrek aan toegang tot kinderkleding en slechte hygiëne. In februari 2019 bijvoorbeeld, tijdens de gewelddadige aanval van de gevangenisbewakers in deze gevangenis nadat de gevangenen hadden geprotesteerd geen toegang te hebben tot medische behandeling en andere problemen in de gevangenis, werd er traangas afgevuurd in de gevangenis en verloor een baby van 20 dagen oud het leven.

Bezoeken

De telefonische toelage van gevangenen wordt niet gecontroleerd door de gevangenisautoriteiten, wat resulteerde in een chaos van het verkopen en kopen van telefonische toelagen tussen gevangenen. Gevangenen kunnen geen contact opnemen met het bewakingsbureau van de gevangenis om te klagen over de gevangenisomstandigheden. De bezoektijd is slechts 15 minuten en wordt pas verleend minstens twee maanden nadat de gevangenen daar zijn begonnen hun tijd uit te zitten. De bezoekers kunnen niet dicht bij de gevangene zitten of hen omhelzen.

Klimaat

Slechts de helft van elke afdeling heeft een verwarming wat de gevangene dwingt in dekens te lopen. Het enige antwoord dat de gevangenen krijgen als ze erover klagen, is meer kleding aantrekken, wat tot een ander probleem leidt, namelijk de moeilijkheid om toegang te krijgen tot kleding. Het was verboden kleding naar de gevangenis te brengen en gevangenen moesten hun kleding bij de gevangeniscommissaris verkrijgen. De prijs van kleding is het dubbele of zelfs drievoudige van de prijs buiten de gevangenis. Gevangenen moeten hun kussen en deken kopen en de prijs van het goedkoopste kussen is 35 duizend Toman.

Doordat er meer gevangenen worden gehuisvest dan de capaciteit, blijft de ventilatie en het aantal toiletten onder de vereiste normen.

Gevangenisautoriteiten

Sadegh Deldadeh, de rechter-toezichthouder van afdeling 1 van de Shahriar-rechtbank, zou naar verluidt gevangenen van de Qarchak-gevangenis tijdens processen hebben beledigd of bedreigd.

De afdeling sociale diensten van de Qarchak-gevangenis is inactief en gevangenen konden hun zaken niet vanuit de gevangenis volgen. Zo naaide Simin Khosravi, een gevangene van Qarchak, haar lippen uit protest tegen de situatie van haar zaak en het langdurige proces. Ze schreef zeven maanden geleden brieven aan de gerechtelijke autoriteiten om enige aandacht te vragen voor haar zaak en heeft onlangs ontdekt dat geen van die brieven zelfs maar de gevangenis heeft verlaten. Drie dagen later opende ze haar lippen nadat de gevangenisautoriteiten beloften hadden gedaan om gevolg te geven aan haar verzoeken.

Verkrachting

Bovendien blijkt uit verschillende rapporten dat jongere gevangenen worden verkracht door oudere gevangenen met meer geweldadige delicten. De gevangenisautoriteiten negeren deze berichten en stoppen zelfs met het controleren van de afdelingen waar veel geweld heerst. Atena Daemi en Monireh Arabshahi schreven open brieven over hun ervaringen in deze gevangenisomstandigheden, met name aanrandingen en verkrachtingen.

Vrouwelijke gevangenen zijn gearresteerd tijdens recente protesten

Vrouwen die tijdens de protesten van november en januari werden gearresteerd, werden overgebracht naar de Qarchak-gevangenis. Om ruimte te maken voor deze nieuwe gevangenen, sloten de gevangenisautoriteiten de gevangenisfitness af en plaatsten deze gevangenen daar. Deze nieuwe afdeling beschikt niet over de benodigde voorzieningen en normen zoals goede ventilatie of airconditioning. Het gevolg is dat 1400 gevangenen van Qarchak geen sportschool hebben. De meeste gevangenen van deze afdeling werden later op borgtocht vrijgelaten, maar toch werden 11 gevangenen in deze afdeling vastgehouden. Ook Zahra Sadeghi, Mary Mohammadi en Elnaz Pakravan die tijdens de protesten in januari werden gearresteerd, bevinden zich nog steeds in deze afdeling.

Negen politieke gevangenen van de Qarchak-gevangenis:

Elnaz Pakravan is een 18-jarige gevangene van deze gevangenis. Ze werd op 31 januari 2020 gearresteerd voor het bijwonen van een demonstratie bij de Turkse ambassade in Teheran, uit protest tegen de arrestatie van een Iraanse zangeres, Amir Hossein Maghsoudlo, ook wel bekend als Tataloo. Ze werd beschuldigd van ‘propaganda tegen de staat’ en ‘vergadering en heimelijke afspraken door een leidende rol te spelen bij een onwettig protest’. Ze zit in de nieuwe afdeling van de Qarchak-gevangenis (sportschool).

Maryam Ebrahimvand’s eerste arrestatie was op 26 juli 2016 en ze werd overgebracht naar het IRGC’s detentiecentrum in de Evin-gevangenis. Ze werd vrijgelaten op 300 miljoen Toman [contant] borgtocht na 35 dagen in eenzame opsluiting te hebben doorgebracht. Op 22 juli 2018 werd ze voor de tweede keer door de inlichtingendienst gearresteerd op beschuldiging van ‘het publiceren van leugens tegen de IRGC’ en ‘het gebruiken van overheidseigendommen en het misbruiken ervan’. Haar borgsom was vastgesteld op 8 miljard Toman. Ze zit zonder proces met een onduidelijke status in de Qarchak-gevangenis. Ze zit nu in afdeling 2 van de Qarchak-gevangenis en is verbannen van het culturele deel van de gevangenis en het ontvangen van boeken.

Zahra Zare Seraji en haar man, Morteza Nazari Sedehi, werden op 8 februari 2018 gearresteerd. Ze werden overgebracht naar afdeling 209 van de Evin-gevangenis. Ze werd van 26 februari 2018 tot 20 april 2018 overgeplaatst naar de algemene afdeling van de Evin-gevangenis, na eerste onderzoeken en ondervragingen. Ze werd vrijgelaten op 200 miljoen Toman-borgtocht uit de Evin-gevangenis. In september 2018 werd mevrouw Zare Seraji samen met drie anderen, waaronder haar man, berecht. Ze werd veroordeeld tot acht jaar gevangenisstraf en boetes voor de aanklacht wegens ‘oprichting van een illegale groep’, ‘het publiceren van leugens in cyberspace’ en ‘propaganda tegen de staat’. In februari 2019 heeft het hof van beroep haar vonnissen teruggebracht tot twee jaar gevangenisstraf. Ze werd in september 2019 in Baharestan gearresteerd om haar straf uit te zitten. Ze zit nu in afdeling zes van de Qarchak-gevangenis.

Zahra Sadeghi was een medewerker van de VN en reisde voor haar werk naar Soedan en Irak. Ze werd door de veiligheidstroepen op de luchthaven gearresteerd nadat ze was teruggekeerd van een reis naar Irak. Op 28 januari 2019 werd ze overgebracht naar afdeling 209 van de Evin-gevangenis. In januari 2020 werd ze overgebracht naar de Qarchak-gevangenis. Ze werd veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf wegens spionage door afdeling 15 van het Revolutionaire Hof van Teheran. Haar straf werd door een hof van beroep verlaagd tot drie jaar. Tijdens haar proces werd niets van haar samenwerking met de VN genoemd in haar beschuldigingen en werd ze beschuldigd van spionage omdat een reis naar Turkije met een vriend als haar beschuldigingen werd beschouwd.

Ze werd geboren in 1987 en werd in 2014 voor het eerst door agenten van de inlichtingendienst gearresteerd en na drie maanden op borgtocht vrijgelaten uit afdeling 209 van de Evin-gevangenis.

Ze zit nu in de nieuwe afdeling van de Qarchak-gevangenis (sportschool).

Fatemeh (Mary) Mohammadi werd op 12 januari 2020 gearresteerd tijdens de golf van protesten in Teheran en andere Iraanse steden op 11 januari, nadat Iran had toegegeven dat het een Oekraïens passagiersvliegtuig had neergeschoten, waarbij 176 mensen om het leven kwamen. Ze werd gearresteerd op het Azadi-plein en overgebracht naar het detentiecentrum van Vozara. Ze werd zwaar geslagen, zowel op het Azadi-plein als in het detentiecentrum van Vozara. Op 26 februari werd mevrouw Mohammadi op 30 miljoen Toman-borgtocht vrijgelaten uit de Qarchak-gevangenis. Haar proces staat gepland voor 2 maart 2020 in afdeling 1167 van de strafrechtbank van Teheran.

Fatemeh Mohammadi, een voormalige gevangene en een christelijke bekeerling, werd op 18 november 2017 voor het eerst gearresteerd. Ze werd vastgehouden in Teheran en werd overgebracht naar de Evin-gevangenis. Op 7 april 2018 werd Mohammadi, die toen 19 jaar oud was, door afdeling 26 van het Revolutionaire Hof van Teheran, voorgezeten door rechter Ahmadzadeh, veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes maanden voor de aanklacht wegens ‘lidmaatschap van bekeringsgroepen’. Christelijke activiteit ‘en’ handelen tegen de nationale veiligheid door middel van propaganda tegen het regime ‘. Ze werd in het voorjaar van 2018 vrijgelaten uit de vrouwenafdeling van de Evin-gevangenis, nadat ze haar straf had voltooid. Ze werd beschuldigd van ‘het verstoren van de openbare orde door het bijwonen van een onwettig protest’. Haar proces is nog niet gepland. Hoewel haar borgtocht was vastgesteld op 30 miljoen Tomans [ongeveer. $ 3000], accepteerde de aanklager haar borg niet. Ze werd een maand lang in een onduidelijke toestand gehouden. Ze zit nu in de nieuwe afdeling van de Qarchak-gevangenis (sportschool).

Leila (Khadijeh) Mirghafari en zes anderen werden op 4 december 2019 door de veiligheidstroepen gearresteerd. Op 10 november 2019 werden ze berecht bij afdeling 15 van het Revolutionaire Hof van Teheran, voorgezeten door rechter Abolghasem Salavati. Mevrouw Mirghafari werd veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf op beschuldiging van ‘samenkomsten en samenzwering’. Op 18 mei 2019 was haar hoorzitting in hoger beroep in zitting zonder haar aanwezigheid en het hof van beroep bekrachtigde haar vonnissen in februari 2020.

Leila Mirghafari werd op 2 oktober 2018 gearresteerd door de veiligheidstroepen voor het ondersteunen van mensen die tegen het verplicht buigen zijn en werd na een dag vrijgelaten. Ze werd veroordeeld tot het betalen van drie miljoen en 220 duizend Toman boete en werd op 21 mei 2019 gedwongen de boete te betalen.

Ze zit nu in de nieuwe afdeling 5 van de Qarchak-gevangenis.

Raha Ahmadi werd op 4 augustus 2019 gearresteerd door de veiligheidstroepen en eind augustus overgebracht naar de Qarchak-gevangenis in Varamin. Ze werd aanvankelijk beschuldigd van ‘propaganda tegen de staat’, ‘samenkomsten en samenzwering’, ‘samenwerking met vijandige staten’ en ‘bevordering van corruptie en prostitutie’ in haar opruiing bij het parket van de gevangenis van Evin. Hoewel haar borgsom na twee maanden werd vastgesteld, is haar borgsom van 600 miljoen Toman [ongeveer 55 duizend dollar] nooit geaccepteerd. Op 10 november 2019 werd ze berecht in afdeling 15 van het Revolutionaire Hof van Teheran, voorgezeten door rechter Abolghasem Salavati. Mevrouw Ahmadi werd veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf op beschuldiging van ‘samenkomsten en samenzwering’. Op 18 mei 2019 was haar hoorzitting in hoger beroep in zitting zonder haar aanwezigheid en het hof van beroep bekrachtigde haar vonnissen in februari 2020. Een video is eerder gepubliceerd waarin te zien is dat mevrouw Ahmadi bloemen uitdeelt en praat met mensen in de metro.

Ze zit nu in de nieuwe afdeling 5 van de Qarchak-gevangenis.

Marjan Davari werd op 24 september 2015 gearresteerd in Mehrshahr van Karaj. Na een week in de Rajai Shahr-gevangenis te hebben doorgebracht, werd ze overgebracht naar afdeling 209 van de Evin-gevangenis. Ze zat van 30 september tot 3 januari (ongeveer 4 maanden) in eenzame opsluiting en werd vervolgens overgebracht naar de vrouwenafdeling van de Evin-gevangenis.

Ze studeerde af aan de afdeling Arts van de Alzahra Universiteit in Teheran en is vertaler van islamitische, esoterische en Illuminati-boeken en onderzoeker van het Rah-e-Marefat Institute for Metaphysical Studies and Research. Ze werd gearresteerd door de veiligheidstroepen nadat het Rah-e-Marefat Institute was gesloten en de ambtenaren waren gearresteerd. Haar zittingen vonden plaats op 16, 17 en 18 oktober 2016 en op 11 en 12 december 2016 in afdeling 15 van het Revolutionaire Hof, voorgezeten door rechter Salavati. Ze werd beschuldigd van ‘corruptie op aarde’, ‘overspel’ , ‘samenkomsten en samenzwering tegen het regime’ en ‘lidmaatschap van de mystieke sekte van Eckankar’. Afdeling 15 van het Revolutionaire Hof van Teheran, voorgezeten door rechter Salavati, veroordeelde haar ter dood. Haar doodvonnis werd tweemaal verworpen door het Hooggerechtshof en werd teruggestuurd naar afdeling 23 van het Revolutionaire Hof van Teheran voor een nieuw proces. Haar proces vond plaats op 11 januari 2019 en ze werd veroordeeld tot 75 jaar gevangenisstraf door afdeling 23 van het Revolutionaire Hof van Teheran. Op basis van artikel 134 van het Islamitisch Wetboek van Iran zal de aanklacht met de hoogste straf worden overwogen; dit betekent dat ze 25 jaar gevangenisstraf moet uitzitten. Ze zit nu in de nieuwe afdeling 1 van de Qarchak-gevangenis.

Golrokh Ebrahim Iraee werd samen met haar man gearresteerd op 6 september 2014. Eerst werd ze twee dagen vastgehouden in een IRGC-schuilplaats, daarna bracht ze 20 dagen door in een eenzame cel van Evin Prison’s afdeling 2A, onder de IRGC-jurisdictie, voordat ze werd vrijgelaten tegen een borgsom van 80 miljoen Toman [ongeveer $ 19.000 USD].

Op 24 oktober 2016 heeft de IRGC mevrouw Iraee opnieuw gearresteerd zonder een bevelschrift. Ze werd veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf wegens ‘godslastering’ en ‘samenkomsten en samenzwering tegen de staat’. Later kreeg ze amnestie overeenkomstig artikel 134 van het Islamitisch Wetboek van Strafrecht, waardoor haar gevangenisstraf werd teruggebracht tot 2,5 jaar. Na het afronden van haar straf, op 8 april 2019, werd ze op borgtocht vrijgelaten voor haar nieuwe zaak.

Terwijl ze haar gevangenisstraf uitzat, werd ze voor een andere zaak veroordeeld tot drie jaar en zeven maanden gevangenisstraf door afdeling 26 van het Revolutionaire Hof van Teheran en werd ze twee jaar lang uitgesloten van lidmaatschap van politieke groepen en partijen. Op basis van artikel 134 van het Islamitisch Wetboek van Iran zal de aanklacht met de hoogste straf worden overwogen; dit betekent dat ze twee jaar en een maand gevangenisstraf moet uitzitten. Haar vonnis werd zonder enige hoorzitting door het hof van beroep bekrachtigd. Op 9 november 2019 werd ze zonder aanhoudingsbevel gearresteerd in haar huis in Teheran. Volgens het oordeel van rechter Mohammad Berae had ze naar de Evin-gevangenis moeten worden overgebracht, maar omdat Gholamreza Ziaei, het hoofd van de Evin-gevangenis, haar weigerde toe te laten, werd ze overgebracht naar de Qarchak-gevangenis en werd haar huis doorzocht.

Ze zit nu in de nieuwe afdeling 1 van de Qarchak-gevangenis.