De deurbel gaat,
Zij vroeg: Wie is er?
‘Wim de Boer’, beantwoordde hij.
Met een blik van blijheid en met een glimlach deed zij open.
“Wim is er!”, riep zij door de zaal.
Wie het ook hoorde in de stichting kwam direct naar de deur.
Iedereen wilde deel uit maken van de blijheid van Wim.
De één rende voor koffie, de andere zorgde ervoor dat de stoel goed stond,
Weer een andere controleerde de documenten van Wim’s project.

Zwetend door het fietsen,
Kwam Wim met een glimlach binnen: “Goedendag.”
“Goedendag Wim”, beantwoordden tientallen vrijwilligers.
Iedereen begon hem te vragen over zijn gezondheid.
Met een kop koffie erbij praatte hij met iedereen
En daarna wilde hij gelijk aan slag.
Zij gingen naar andere kamer met mw. Tara en namen alle papieren door;
Bij de moeilijke dingen moest hij eerst even na denken,
Keek hij even naar beneden
En daarna staarde hij vanuit raam naar buiten, naar de oneindigheid, leek het.
Ja, hij had het, hij wist het.

Het was al jaren dat hij zich niet meer alleen als een donateur zag bij stichting SMV, het was nu zijn verantwoordelijkheid geworden. We werden elkaars verwanten, als familie.
Hij richtte binnen Stichting SMV samen met professor Marietje, Henk en Bauke een eigen comité op: Alladin.
Zijn ambitie was zo groot als toveren. En dat bracht hem tot de naam Alladin.

Onder zijn begeleiding had je wetenschappers/geleerden, ervaren mensen met eerlijke harten bij elkaar.
Je weet niet hoe mooi het is wanneer je ze samen zag; nog mooier dan de regenboog met al z’n prachtige kleuren.

Hij deed zijn uiterste best voor de medische zorg van de Iraanse vluchtelingen in Albanië.
Na zijn eerst bezoek zag en voelde hij zichzelf in Albanië, zijn geest was niet meer alleen in Nederland, België en Frankrijk, maar ook in Albanië.

De kracht van moeder Theresa werkte voor hem betoverend.

In de rijkdom van Jezus, in de rijkdom van liefde,
Was Wim van adel met een gouden hart.
Het bewijs van het bestaan van de ware liefde.

Hij was ieders mensenvriend en
Keek altijd over jouw schouder mee.
Hij was onze grote broer.

God, wij danken u de eer te hebben dat Wim in ons midden mocht zijn.
Saluut aan de dag dat hij was geboren.
Saluut aan zijn ouders en familie die hem omringden.

Wim, we zullen jou heel erg missen,
je bent voor altijd in onze harten.

Zoals de beroemde Iraanse dichter Hafez schreef:
‘Hij wiens hart van liefde leeft, zal nimmer sterven’