Ter nagedachtenis van het lid van de Stichting voor Mensenrechten Vrienden SMV, Erik Vis
We staan stil bij de 8ste herdenking van het verlies van een prachtig en bewonderingswaardig mens, met een hart en geweten en bij zijn nalatenschap, die geheel bij hem hoorde.
Juist in deze unieke en historische omstandigheden, nu de Iraanse maatschappij fundamentele veranderingen ondergaat en de opoffering van Iraanse mannen en vrouwen symbool staat voor “we kunnen en we moeten” om een vrije, gelijkwaardige en seculaire maatschappij te bereiken, die tegen ieder vorm van dictatuur is, of die nu monarchistisch of theocratisch van aard is,- we zullen zeker winnen -, nu heeft de herinnering aan Eric een heel bijzondere mening voor ons.
Speciaal omdat hij,
in tegenstelling van de gebruikelijk feiten in die tijd was,
ver weg van oppervlakkigheid en gebruikelijkheid
ondanks hij zeer grote steun voor ons, wilde hij nog met zijn dappere en brave stand het licht van de “echte waarheid” laten schijnen,
En et zijn ziel en gedachten was hij al verbonden met de generatie, die opstond om de religieuze dictatuur te weerstaan,
Zijn inspirerende en goedheid bestaan blijft als een ster in onze geschiedenis te schijnen.
Het doet er niet toe, waar je vandaan komt, of uit welke maatschappelijke of intellectuele klasse je komt, wat belangrijk is dat je de durf hebt om in opstand te komen, moed en dapperheid toont tegenover gevangenschap en slavernij en degenen die onderdrukt worden verdedigt.
Nogmaals, we eren Eriks naam herinneren ons zijn goede keuzes en zijn binding met de mensenrechten in Iran.
De betekenis van een mens in het rijk van het biologisch leven is altijd begrensd en altijd onbelangrijk in relatie tot die oneindige en onbegrensde wereld, maar als die mens zich ontwikkelt tot een “wezen” met vergevingsgezindheid en begrip voor de noden van en rechtvaardigheid voor hen, die worden onderdrukt en lijden, dan blijft hij voortleven en wordt een bron van inspiratie voor alle menselijke wezens, die zich willen keren tegen onderdrukking, tirannie en onrecht in Iran en zorgt voor de opflikkering van hoop in de harten van de onderdrukte mensen.
Daarom, Eric zal er altijd zijn, levend voor ons en onze beweging voor mensenrechten en vrijheid voor Iran.
We horen zijn warme stem als hij ons succes wenst bij onze projecten.
We voelen nog zijn open armen, als we tegenover moeilijke situaties worden geplaatst, wanneer hij ons begeleidt met zijn open en hoopvolle blik.
En onze harten kloppen nog steeds dankzij zijn onwrikbare liefde. Hoewel lijfelijk niet meer aanwezig, is hij toch bij ons. Om ons te steunen, bij onze vrienden, die doorgaan met ons te helpen en vrienden, die recentelijk kennis met ons hebben gemaakt.
We koesteren de heinnering aan het planten, door hem, van de boom voor de mensenrechten – en zijn liefdadigheid voor de mensen in Iran, we zullen deze besproeien met onze liefde.
Leden van de Raad van Toezicht
Raad van bestuur