Op 8 maart, Internationale Vrouwendag, sturen we onze hartelijke groeten aan de vrouwen in Iran die meer dan 6 maanden dapper hebben geleid tot de opstand.
We brengen hulde aan de 83 vrouwen die tijdens de opstand martelaren werden, van Mahsa Amini tot Zarbibi Ismail Zehi in Zahedan.

We brengen onze oneindige groeten aan alle moedige vrouwen die zich hebben opgeofferd en blijven opofferen voor vrijheid, gelijkheid en de democratische revolutie van Iran, terwijl ze immens lijden en martelingen hebben doorstaan. Dit zijn de vrouwen die zijn gearresteerd, gemarteld en op brute wijze zijn aangevallen, waarbij sommigen hun gezichtsvermogen en zelfs hun leven hebben verloren door marteling.

We brengen ook hulde aan de vrouwelijke leiders die meer dan vier decennia lang, generatie na generatie, de fakkel van strijd en verzet tegen de religieuze dictatuur hebben gedragen. Ze zijn bij duizenden geëxecuteerd of gedood onder marteling, maar toch zijn ze de vaandeldragers van de democratische revolutie van Iran.

Ze vertegenwoordigen de ware geest van Iraanse vrouwen, die als krijgers zijn opgestaan en hun leven hebben opgeofferd om een gevangen gehouden natie te bevrijden.

Eerst en vooral betuigen we ons medeleven met de ouders van de studenten die getroffen zijn door de kettingvergiftiging van schoolmeisjes in verschillende steden en regio’s van Iran, en we groeten hun verzet en protest tegen dit criminele regime.

De vergiftiging van deze studenten is al drie maanden aan de gang en het lijdt geen twijfel dat het wordt georganiseerd en bevolen door het regime. Het ambt van Khamenei zoekt wraak op de meisjes die een beslissende rol hebben gespeeld in de recente opstand in Iran en probeert hen te terroriseren.

We dringen er nogmaals bij de Verenigde Naties op aan, met name relevante agentschappen zoals UNICEF en de speciale rapporteur voor geweld tegen vrouwen, om onderzoek te doen en krachtig te reageren.

Internationale Vrouwendag van dit jaar heeft een unieke uitstraling en ongeëvenaarde geloofwaardigheid gekregen, allemaal dankzij de opmerkelijke moed van Iraanse vrouwen die in opstand zijn gekomen tegen het onderdrukkende regime van de mullahs. Dit is wat dit jaar anders maakt dan alle voorgaande jaren omdat het een grote waarheid heeft onthuld: vrouwen spelen een unieke rol in het vormgeven van het lot van de samenleving. Een eeuw geleden vochten vrouwen voor het recht om te stemmen, en vandaag vechten ze om de wereld te veranderen, van een wereld van barbaarsheid in een wereld van vrijheid, rechtvaardigheid en gelijkheid.

In Iran is een revolutie van ongekende omvang aan de gang, die een verenigd front van mensen vormt tegen het onderdrukkende en vrouwonvriendelijke regime van de mullahs. Het is een landelijke opstand die de huidige en vroegere regimes verwerpt en klaar is om een democratische republiek te stichten, op dezelfde weg die het Iraanse verzet en zijn voorhoedevrouwen al meer dan vier decennia bewandelen.

De dappere en veerkrachtige vrouwen van Iran, met hun niet aflatende moed en onvermoeibaar activisme, zijn de eeuwige nachtmerrie van Khamenei geworden.

In de huidige opstand hebben vrouwelijke studenten de leiding genomen bij de meeste protesten op 204 universiteiten. Bovendien waren er van de 1.776 scholen waar leerlingen deelnamen aan de opstand 1.186 meisjesscholen.

De opstand en de ongeëvenaarde heldhaftigheid van Iraanse vrouwen hebben de aandacht van de wereld getrokken.
De Canadese minister van Buitenlandse Zaken verklaarde terecht tijdens een conferentie met collega’s op 26 oktober dat “we onze menselijkheid in hen [Iraanse vrouwen] zien”, en Le Point beschreef het als “een opstand geïnspireerd door vrouwen met ongelooflijke moed” in zijn hoofdartikel van november 22.

Ja, deze vlammen van vrijheid en gelijkheid die je ziet, deze moed die de wereld inspireert, zullen worden gevolgd door stormen. De dag zal komen dat de vrouwen van Iran de religieuze tirannie van de mullahs omver zullen werpen.

De opgestane vrouwen van Iran, die het pad van baanbrekende vrouwen volgen, hebben een nieuwe betekenis voor het leven gegeven. Nasrin Qaderi, een dochter van de bevolking van Marivan in Koerdistan, promoveerde in de filosofie voordat ze werd vermoord. Ze schreef: “Laat ons niet bang zijn voor de dood, we hebben het geleefd.” Verschillende van hen stierven ook onder marteling, onder wie Atefeh Na’ami in Karaj, of Ayda Rostami, de medelevende arts die gewonde demonstranten in Teheran behandelde.

In deze opstand hebben Iraanse vrouwen niet alleen de verplichte sluier verworpen, maar ook de verplichte en dictatoriale heerschappij van welke aard dan ook, of het nu door de sjah of de mullahs is.
De opstandige meisjes van Teheran tot Zahedan schreeuwen: “Met of zonder hijab, op naar de revolutie!”

Het herstel van de rechten van de onderdrukten is de kern van de noodzaak van democratie, en op de voorgrond staan de vrijheid en rechten van Iraanse vrouwen. Vrijheid en gelijkheid zijn de fundamentele bouwstenen van eerlijke en rechtvaardige samenlevingen. Ze vertegenwoordigen de sleutel tot het ontsluiten van het ware potentieel voor de ontwikkeling van het Iran van morgen.

Vrouwelijk leiderschap is de garantie voor democratie en gelijkheid. Als vrouwen geen kansen krijgen om deel te nemen aan politiek leiderschap, is elke vooruitgang op het gebied van gendergelijkheid kwetsbaar voor achteruitgang.
De opstand in Iran, geleid door vrouwen, heeft deze waarheid bewezen. De opstand, die heviger dan ooit laait, zal het helderder laten schijnen dan ooit tevoren en de boodschap van overwinning en triomf brengen.