Internationale conferentie , bijgewoond door bekende vrouwelijke politici en zeer bekwame vrouwen

Eerbetoon aan de moed van de vrouwen in Iran in hun strijd voor vrijheid en gelijkheid

De al een eeuw durende strijd van de Iraanse vrouwen en hun uiteindelijke overwinning zal op wereldniveau de vrouwenrechten vooruit helpen.

8 maart markeert de Internationale Vrouwendag, een dag die aanleiding geeft om de situatie van de helft van de wereldbevolking en de vorderingen van de beweging voor gelijkheid in ogenschouw te nemen. Terwijl in vele landen vrouwen een belangrijke vooruitgang hebben geboekt op het gebied van het verkrijgen van gelijke rechten en genieten van hun fundamentele rechten, vechten Iraanse vrouwen al een eeuw lang voor het verkrijgen van gelijkheid.
Iraanse vrouwen hebben een immens grote prijs betaald voor gelijkheid en vrijheid, die hen een leidende rol opleverde in de Iraanse maatschappij, in het bijzonder bij de revolutie voor de omverwerping van het vrouwen hatende regime, dat er aan de macht is.
Daarom, zal hun uiteindelijke overwinning, wereldwijd, een grote doorbraak betekenen voor de vrouwenrechtenbeweging en haar activisten. Dit punt werd benadrukt tijdens een internationale conferentie op 4 maart in België, bijgewoond door bekende vrouwelijke politici en zeer bekwame vrouwen, die hun gedachten en ervaringen deelden.

De toespraak van Mevr. Linda Chavez, de vroegere Directeur van Publieke Relaties van het Witte Huis…

De toespraak van Mevr. Linda Chavez, de vroegere Directeur van Publieke Relaties van het Witte Huis…
Ik sta hier om te vertellen dat de mensen in Iran niet willen dat het vorige regime, het koninklijk regime, terugkeert. Ze willen niet geregeerd worden door welke dictatuur dan ook.

Veel dank aan jullie. Het is een eer en plezier om hier vandaag bij jullie te zijn, in deze vergadering om de Internationale Vrouwendag te vieren. Maar het belangrijkste is dat we dit niet alleen doen ter ere van de vrouwen, maar ook voor alle mensen in Iran, mensen die smachten naar vrijheid. De mensen in deze zaal, de bewoners van Ashraf, zij die deel uitmaken van het verzet over de gehele wereld, vechten voor de vrijheid van deze mensen.

Dit jaar was een belangrijk jaar in Iran. Het jaar van de ongekende protesten, die begonnen met de wrede moord op Mehsa Amini, ze werd gedood simpelweg omdat ze een vrouw was. Een vrouw, die het doel was van het religieuze regime van dit land, ze werd geslagen zonder enige reden en achtergelaten om te sterven. Maar deze week verschenen er verslagen, we zagen het op CNN, dat het niet alleen protesterende vrouwen waren, die het doel waren van dit regime, meisjes, schoolgaande meisjes worden letterlijk vergiftigd door heel Iran.

We hebben vrouwen gezien in Iran, die zeiden dat het genoeg was geweest. We hoeven ons niet te gedragen zoals de theocratische machthebbers dicteren.
…………

De toekomst van Iran zal worden bepaald door de bevolking van Iran.
Maar omdat we hier zijn om de Internationale Vrouwendag te vieren, omdat we hier zijn om de inbreng van vrouwen te vieren, denk ik dat het belangrijk is om te begrijpen dat dat iedere maatschappij beoordeeld kan worden door de manier waarop die zijn vrouwen behandelt. En je kunt geen overheid hebben, het kan niet schelen van welke politieke kleur, die de helft van de mensen behandeld als tweederangs burgers, als ondermensen, die je simpelweg kunt zeggen wat ze moeten doen en ze hebben geen stem om voor zich zelf beslissingen te nemen. Dat is ondragelijk. Daarom is het vandaag zo belangrijk om te overdenken hoe dit kan veranderen. Deze verandering, veronderstellen we, moet worden gerealiseerd door de mensen, die we hebben gezien in de straten van Teheran en andere Iraanse steden.

….. Stel je de moed voor, waarmee je de straat opgaat en je medeburgers oproept om de religieuze leiders ten val te brengen. Dit is de moed die altijd heeft geleid tot revolutie. Dit is de moed die het Iraanse volk nodig heeft om een toekomst te verwezenlijken, die het verdient.
Iraniërs lijden al lange tijd. Voor ik afsluit wil ik nog iets zeggen over een uitspraak van het (Belgisch) gerechtshof. Het is interessant dat deze uitspraak juist de avond voor deze bijeenkomst kwam. In de uitspraak was opgenomen dat er een verdrag tussen de regering van België en (het regime van) Iran is, waarin staat dat gevangenen van beide kanten zullen worden uitgewisseld tussen de respectievelijke overheden, maar dat de slachtoffers van de misdaden van het regime het recht hebben te worden gehoord over de misdaden die tegen hen zijn begaan. Ik sta hier om jullie te vertellen, als een van de aanklagers in deze zaak voor het Belgische Hooggerechtshof, dat we zullen worden gehoord, onze stem zal worden gehoord. En we zeggen nee tegen de uitlevering van een persoon, die een lid was van het regime en die van plan was om duizenden mensen te doden.
…

Laat me afsluiten met te zeggen dat we getuige zijn geweest van 6 maanden van protest in Iran, maar om in staat te zijn om dit regime omver te werpen is er meer nodig dan demonstraties. Mensen die nee zeggen tegen de tirannie en ja voor de democratie.

De toespraak van Mevr. Latifa Aït Baala, Lid van het Brussels Parlement en hoofd Vrouwenzaken van de Liberale Partij

De Iraniërs willen een democratische republiek en verwerpen de dictatuur. Het is geen toeval dat al veertig jaar vrouwen naast Maryam Rajavi staan in haar politieke leiderschap van het Iraanse verzet.

De strijd van Iraanse vrouwen en van de gehele Iraanse maatschappij beperkt zich niet tot de kwestie van de verplichte sluier. Dit is een strijd voor het verkrijgen van fundamentele rechten en vrijheid, gendergelijkheid, rechten voor minderheden (etnische en niet-etnische) en een einde aan het geweld dat het regime gebruikt.

On 22 Bahman 1357 (12 februari 1979), stonden de Iraniërs op tegen de dictatuur van de Sjah. Heden ten dage tegen de religieuze dictatuur. Dit meest anti-feministe regime in de wereld zal door vrouwen worden omvergeworpen.
Beste vrienden
…..

Laat me jullie zeggen hoe trots ik ben om hier te midden van jullie te zijn, tussen zoveel vrienden, die vechten voor democratie in Iran en de vrijheid voor de Iraniërs. In elke democratie regeert het volk! Deze soevereiniteit is nu van de Iraniërs afgenomen door het regime van de moellahs.

Ik spreek jullie u toe na deelname aan verscheidene campagnes, die werden georganiseerd door het Iraanse verzet voor vrijheid en democratie. Er is duidelijk wat veranderd en de strijd moet worden gestructureerd en meer aandacht krijgen dan ooit.

Ja, deze democratische wind, die nu over Iran waait, bemoedigt mij en ons om door te gaan met onze acties. Iraniërs hebben, met hun sympathisanten, een lange weg afgelegd, maar het doel om Iran te bevrijden van de religieuze tirannie lijkt nu dichtbij.

Iran zal worden bevrijd door het vechten voor vrouwen- en mensenrechten. Binnen een paar maanden, sinds het begin van de volksopstand na de moord op Mehsa Amini door het regime van de moellahs, waren er meer dan 750 moorden en standrechtelijke executies, 30000 willekeurige arrestaties, etc.
Met het oog op dit georganiseerde geweld, bewondert de wereld deze Iraanse vrouwen en meisjes, die durven te vechten voor vrijheid en waardigheid van een land, niettegenstaande de onderdrukking en vernedering waaronder zij lijden.

Dit regime heeft alleen maar terreur en mensenrechtenschendingen gezaaid. Dit vrouwen hatende regime heeft problemen met meer dan de helft van de mensheid, het heeft een probleem met vrouwen! Dit regime gebruikt alle middelen om hen tot zwijgen te brengen. Nu valt het vrouwelijke studenten aan en zet gifgas in tegen hen. Wat dit betreft, valt dit regime feitelijk nieuwe generaties aan, de volgende generatie, om te verzekeren dat vrouwen hun plaats in de maatschappij niet innemen. Maar als het regime bang is voor vrouwen, vrouwen zullen niet bang zijn voor het regime en zullen het uiteindelijk opzijzetten.
De strijd van Iraanse vrouwen en van de gehele Iraanse maatschappij beperkt zich niet tot de zaak van de verplichte sluier. Dit gevecht gaat om vrijheid en basis rechten, om gendergelijkheid, rechten van minderheden, zowel etnische als niet-etnische en eind aan het geweld van het regime en over de fysieke en morele integriteit van de natie.

De mensen in Iran, op straat, streven op een wettige manier naar een democratisch regime, door het mobiliseren van het publiek op straat in Iran en met demonstraties over de gehele wereld, zij beslissen waar en hoe. Ze willen een democratische republiek gebaseerd op de scheiding van religie en staat, ze verwerpen alle religieus en dictatoriaal bepaalde wetten.
…..

Tenslotte wil ik hier mijn solidariteit betuigen met alle mannen en vrouwen, die van de vrijheid houden en die proberen te leven in een democratie met respect voor fundamentele rechten en vrijheden. Dat doe ik in mijn dagelijks leven, met name in mijn werk als volksvertegenwoordiger.
Tot alle vrouwen, tot alle zusters, zeg ik: ga verder! We zijn met jullie.

Dus laten we solidair zijn met de mensen in Iran en met name met de deze vrouwen, die ons de weg wijzen.
Laat ons onze stem verheffen om een eind te maken aan de tirannie van het regime van de moellahs en een democratie vestigen, die gebaseerd is op de scheiding van machten.

Laten we beloven dat we de strijd van het Iraanse volk steunen tot op de dag dat zij eindelijk kunnen genieten van hun basis mensenrechten en de vrijheid, die wij vaak als vanzelfsprekend zien.
Samen kunnen we het verschil maken.
Samen kunnen we helpen om de veranderingen tot stand te brengen, waarnaar de mensen in Iran wanhopig op zoek zijn.

Laten we samen werken aan een betere wereld, die vrij is van dictatuur en een regering van moellahs, die niemand wil.
Op 22 Bahman 1357 (12 februari 1979), stond het Iraanse volk op tegen de dictatuur van de Sjah. Op dit ogenblik staan de mensen op tegen de Islamitische dictatuur in Iran. Dit meest antifeministische regime in de wereld zal door vrouwen omvergeworpen worden. Vrouwen die volstrekt vrij zijn in hun keuzes. Lang leve vrouwen, lang leve Iraniërs, die van vrijheid houden. En sterkte voor iedereen in deze erezaak.
Lang leve een vrij en bevrijd Iran.

De toespraak van Aleksandra Matvychuk (Oekraïne), winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede in 2022

Ik ben een vrouw uit Oekraïne en ik ben volstrekt solidair met mijn Iraanse zusters. We moeten elkaar steunen omdat onze toekomst afhangt van de uitkomst van de strijd van de Iraanse vrouwen.

De Iraanse overheid heeft gender-discriminatie als wapen ingezet om vrouwen te onderdrukken en daarmee niets te doen heeft met de helft van de maatschappij. Ik ben een vrouw uit Oekraïne en ik ben volstrekt solidair met mijn Iraanse zusters. Ik weet dat zij blootgesteld zijn aan onderdrukking, marteling, stokslagen, gevangenschap, ontvoering, seksueel geweld en moord. Ik weet ook dat het Iraanse regime vrouwelijke studenten onderdrukt, omdat het bang is voor de jonge generatie. Ze weten dat hun tijd erop zit.

Ik woon nu in Kiev, maar mijn thuisstad, net als andere steden in Oekraïne, wordt niet alleen aangevallen met Russische kogels maar ook door Iraanse drones.

Daarom, wij landen, die vechten voor vrijheid en menselijke waardigheid, moeten elkaar steunen, omdat ook onze toekomst afhangt van de uitkomst van de strijd van de Iraanse vrouwen. Soms lijkt onze strijd voor vrijheid en mensenrechten ongerijmd, vanwege het in de praktijk zeer scheve machtsevenwicht. Maar we moeten in alle eerlijkheid doorgaan met ons gevecht en dat zal zich lonen op een ogenblik dat we het niet verwachten.

Toespraak van Dominique Attias, Voorzitter van het Bestuur van de Europese Advocaten Stichting (ELF), met meer dan een miljoen leden.

Iraanse vrouwen, 40 jaar bloedvergieten geeft jullie het recht op revolutie. Een lange geschiedenis van lijden en strijd. 40 jaar van onderdrukking, marteling en onzichtbaarheid. Jullie vormen een vergeten kracht in deze wereld. Nu staan de Iraanse vrouwen in de voorhoede van de strijd. Denk maar niet dat de Iraanse vrouwen pas 6 maanden geleden wakker werden. Zoals Maryam Rajavi jullie vertelde, wat nu gebeurt is de onthulling van een lange en pijnlijke strijd, die geleid wordt door de vrouwen van Iran, van alle leeftijden, uit alle delen van Iran. Ze hebben de fakkel van de strijd doorgegeven van generatie op generatie. Nu, gesteund door jonge, dappere Iraniërs, die ook naar vrijheid verlangen, zijn ze er toegekomen om te roepen: Genoeg, genoeg; Geen Sjah, geen moellahs!

Ze eisen vrijheid en democratie voor henzelf en voor hun mensen. ….. willen ze niet langer de Sharia-wetten, opgelegd door de moellahs, rassenscheiding of apartheid. Ze willen geen vernederingen meer voor henzelf en voor hun dochters. Ze verwerpen de wrede dictatuur van Ali Khamenei en zijn getrouwen. Ze willen het gehele regime omverwerpen, een paar kleine veranderingen willen ze niet.

Gerechtigheid, gelijke rechten en vrijheid voor de vrouwen in Iran! Zij schreeuwen: Weg met de tiran, of hij nu sjah is of moellah.
In de eerste maanden na de revolutie in 1979, trachten de bloeddorstige moellahs het verplicht dragen van een sluier op te leggen. Met hun leus: de sluier of een klap op je hoofd!

Niet meer van zulke dictaten; Iraanse vrouwen moeten de vrijheid hebben om hun eigen kleding te kiezen, sluier of geen sluier. Weg met de verplichte-sluier-wet! Weg met al die wetten, die vrouwenrechten schenden, die hen veroordelen en hen tot slaven maakt. Wetten gemaakt door mannen, die vrouwen beschouwen als eigendom, hun eigendom. Deze vrouwen roepen je toe: Vrijheid! Hoeveel het ook mag kosten!

En zelfs nu betalen zij een hoge prijs. Ze zijn gearresteerd, verdwenen, gemarteld en nog erger, maar zonder dat hun wil werd gebroken. Ze vallen vrouwen van alle leeftijden aan, zelfs meisjes. Ze proberen hen te vergiftigen om te voorkomen dat ze onderwijs krijgen, om de revolutie maar te stoppen. Weg met deze monsters!

De vrouwenrevolutie is in opmars en niets en niemand zal dit kunnen stoppen, ondanks de meedogenloze onderdrukking door deze bloeddorstige gekken. De vrouwen dwingen onze bewondering af. Daarom staan wij achter hen, zoals jullie zeiden. Vrouwen in Europa en vrouwen in de wereld. Hier, in Brussel, het hart van de Europese instituties, roepen we de Europese Commissie op: stop met het sluiten van een verdrag met de duivel! Iraanse vrouwen hebben die duivel ontmoet! Ze waren zelf gegijzeld, zo vaak in zijn gevangenis. Wie kan beter dan zij begrijpen hoe buitenlandse gijzelaars en hun families lijden? Een van hen vrijlaten zal niets veranderen.

….. Houdt op met het bevreesd zijn voor een regime dat massamoord pleegt op zijn eigen bevolking. Kijk naar de Iraanse vrouwen, die met blote handen tegenover hun wapens staan. Zij zijn niet bang!
De Gardesoldaten (IRGC) zijn terroristen. De Europese parlementsleden vergisten zich niet en de geschiedenis zal zich hen herinneren. Het Iraanse volk zal ze niet vergeten.

De strijd duurt voort en zal nooit ophouden. Ik ken het Iraanse verzet ….. toen ik het hoofd was van de Parijse Orde van Advocaten. Ik ben een advocaat en ik legde een eed af om mijn werk in alle oprechtheid, onafhankelijk en menselijk uit te voeren. De vrouwen uit het verzet zochten me op en lieten mij de massamoorden ontdekken, die door de moellahs werden begaan in die tragische zomer van 1988. 30000 mensen werden vermoord, vrouwen, soms zwanger, tieners, mannen van alle leeftijden, net zo als nu. En Europa deed niets. Toen al betaalde de jeugd de prijs voor hun moed met als enige reden dat zij niet mee wilden doen met de dodelijke politiek van de moellahs. Toen al, dertig jaar geleden betaalden Iraanse vrouwen met hun leven, samen met hun broers, vaders en echtgenoten…

De strijd gaat door dankzij de vrouwen van Iran. Het gaat door, wat de kranten ook schrijven.
Het is onmogelijk de ongelijkheid te doorbreken zonder verandering. De meest competente vrouwen moet het leiderschap worden toevertrouwd, zonder enige vrees.

Laat ons onze Iraanse zusters vergezellen naar een democratie, zij zullen beslissen.
Lang leve een bevrijd Iran, lang leve de Iraanse vrouwen!

De toespraak van Mevr. Candice Bergen, ex-Minister van Sociale Zaken en vroeger leider van de Conservatieve Partij van Canada

Goedenavond iedereen, wat een grote eer om de Internationale Vrouwendag hier met jullie allen te mogen vieren. Eminente gasten, dames, het is ongelofelijk zoveel jonge vrouwen en mannen en dames hier deze middag te treffen. De passie, binding en passie waarmee jullie jonge vrouwen ons inspireren is ongelooflijk. Wij sluiten ons vanuit Canada bij jullie aan. Ik kom hier als de vroegere leider van de oppositie en als ex-parlementslid, maar ik kom bij jullie als een moeder, een zuster, een dochter en een vriend.

Ik heb twee boodschappen, die ik met jullie wil delen. Allereerst jullie staan niet alleen in deze strijd. Ikzelf en vele anderen staan achter jullie en wij zullen alles doen, wat we politiek, wetmatig en realistisch kunnen, om jullie te helpen bij deze strijd. Als ik spreek over wetgeving en politiek, dan gaat het over dingen zoals dat Canada de IRGC als een terroristische organisatie benoemt, dat is wat we kunnen doen en wat we moeten doen. Landen moeten dit doen.
Door de geschiedenis heen hebben vrouwen de weg bereid om hun mensen te helpen tegen tirannie en schoften.

Hierbij moet ik denken aan de vaak aangehaalde geschiedenis uit de Bijbel over Esther, die zonder hulp haar mensen redde, uit genade en beschermend, vastberaden en sterk. Zij was een voorbeeld voor de vrouwen uit die tijd. Iraanse vrouwen, Iraanse mensen zijn voorbeelden voor deze tijd, jullie moed, vastbeslotenheid en gebondenheid. Jullie wensen dat Iraanse vrouwen de vrijheid krijgen om veilig deel te nemen aan alle aspecten van het leven, economische, politieke, academische, hun persoonlijke keuzes zelf bepalen, waaronder kleding en religieuze beslissingen. Dat is niet te veel gevraagd. Dit zijn basis vrijheden, die ieder mens verdient. En zo, nu we 8 maart naderen en de Internationale Vrouwendag vieren, kan ik me geen beter voorbeeld van de verdediging van vrouwenrechten voor ogenhalen, dan we hier bespraken.

En laat me dit zeggen, jullie gaan de geschiedenis in, niet alleen als degenen die voor de vrijheid van vrouwen streden, maar ook als verdedigers van democratie, autonomie en welvaart voor de hele natie en wij steunen jullie. Nu het tweede deel van mijn boodschap, dat is een berisping.
……

Het tweede deel van mijn boodschap is gericht aan het regime, dat de mensen in Iran heeft geterroriseerd en ook aan de leiders ervan: luister goed naar mijn woorden, die gericht worden aan leiders van die landen, die openlijk of in het geheim dit regime steunen: jullie zijn duivels en jullie dagen zijn geteld.

Jullie zijn lafaards, jullie zijn tirannen en jullie zullen falen. En ik wil zeggen tegen de landen en de leiders van landen en organisaties, die proberen een verzoening met dit regime tot stand te brengen, jullie hebben ook bloed aan je handen. Jullie kunnen deze agenda niet aanhouden. Jullie kunnen niet stilletjes en heimelijk “flip, flip, blink, blink” met dit regime doen en hen ermee weg laten komen. Jullie zijn ook verantwoordelijk en jullie moeten ter verantwoording worden groepen, omdat jullie niet in actie zijn gekomen.
……

Wat weet ik? Ik wil het jullie vertellen.
Dit regime moet begrijpen dat zijn dagen zijn geteld zijn en de reden ervoor is dat Iraanse mannen en vrouwen niet zullen opgeven. Ze zullen zich niet terugtrekken, Ze zullen niet tot zwijgen worden gebracht. Ze zullen niet weggaan. Ze zullen nooit opgeven. Ze zullen zich niet terugtrekken en stil zijn.
Ik weet ook dat het goede het altijd wint van het slechte en dat het licht altijd de duisternis overwint. En ik weet dat liefde nooit versaagt. En jullie geven hier leiding aan. Jullie geven leiding met liefde en dat is waarom ik weet dat dit niet kan mislukken. ….
Ter afsluiting, laat me jullie bedanken voor de eer om hier te mogen zijn.

De toespraak van Mevr. Kathleen Depoorter, vertegenwoordiger van het Federale Parlement van België en vicevoorzitter van de Commissie tegen Corona

Hallo. Goedenavond iedereen, wat een eer om hier te zijn. Wat geven jullie ons allen een positief gevoel. Het valt niet te geloven.
Gefeliciteerd!

Er zijn (hier) meer dan 50 organisaties aanwezig, die vechten voor vrouwenrechten. Wij kunnen dat hier in België niet, (maar) jullie wel. Het is prachtig dat jullie de moed hadden om dit alles te organiseren. Omdat we vandaag vrouwenrechten zouden vieren, maar in plaats daarvan vechten we voor de fundamentele rechten voor vrouwen in Iran. Jullie moeten er mee doorgaan en nooit opgeven.

De reden dat ik hier bij jullie ben, samen met al die dappere Iraanse vrouwen, die in opstand kwamen, is omdat ik werkelijk geloof in de rechtmatigheid van jullie zaak, onze zaak en de zaak van iedere vrouw. Mijn grootmoeder vocht voor vrouwenrechten, hier in België, 75 jaar geleden. Zij en de dappere vrouwen in haar tijd vochten voor het stemrecht voor vrouwen in België en we kregen het, hoewel het nog steeds niet perfect is, hebben we nu gelijke rechten. Als politica is het mijn plicht om iedere organisatie en ieder mens, die vrouwenrechten al over de wereld ondersteunt, mijn steun te betuigen.
Zoals jullie weten speelden Iraanse vrouwen en meisjes de hoofdrol bij deze beweging tegen het onderdrukkend en seksistisch regime. En dit regime zit er al 44 jaar. Dat is te lang.

…..Ik ben werkelijk geschrokken toen ik zopas hoorde, het werd al eerder verteld, dat er een golf van vergiftiging van schoolmeisjes door gifgas rondwaarde. We moeten voorkomen dat we in de situatie komen dat ouders uit vrees hun dochters thuis houden. Opleiding is erg belangrijk.

….. Onderzoek heeft bewezen dat vrouwen, die in de gelegenheid waren om te studeren, hun kinderen een beter leven kunnen verzekeren en dat zij hun eigen keuzes kunnen maken. En natuurlijk, iedere vrouw kan haar eigen keuzes maken. Natuurlijk heeft ieder vrouw het recht om te doen wat ze wil, wat haar bestemming zal worden en wie haar politieke leider zal zijn.

De kracht van de Iraanse demonstranten is voor mij bewonderingswaardig. Ik bewonder jullie kracht werkelijk om dat jullie letterlijk je leven op het spel zet om de rechten te verkrijgen, die je verdient, jullie basisrechten. Jullie weten allemaal dat het Iraanse regime in het bezit is van het wereldrecord aan executies. We zagen de afbeeldingen van al die meisjes, toen we hier binnen kwamen.

Ik wil hier mijn diepe respect betuigen aan de families van hen, die hun leven offerden juist voor een betere toekomst van anderen. Op Internationale Vrouwendag, werkelijk, ik wil jullie eren en al die dappere Iraanse vrouwen, die een belangrijke rol speelden in de opstand.

…….. Als vrouw en moeder van drie zonen denk ik dat, op deze Vrouwendag, het belangrijk is om ons te herinneren aan mannen, die weten wat gelijke rechten betekenen en die de straat opgaan, ze vechten met ons en ze weten hoe belangrijk dat is. En ze zijn dapper genoeg omdat zij durven het de moellahs laten weten. Ja, gelijke beloning is nodig. Dus moedig de mannen ook aan.

Iraanse burgers, vrouwen, meisjes, mannen, jongens vechten voor hun rechten en inspireren ons al over de wereld met hun moed en verzet. En we horen niet genoeg van de internationale politici. We zouden de straat moeten opgaan om deze mensen meer steun te geven. Het is zeer belangrijk voor de internationale gemeenschap om jullie gevecht voor vrijheid en gelijkheid te steunen.

De toekomst is nu. Het is jullie tijd.
Het leiderschap van vrouwen bij de opstand en het voortduren van de kracht van het verzet gaven hoop aan de Iraanse burgers. Wij moeten deze hoop doorgeven aan de toekomstig generaties. Nu, hier, overal in Iran, zijn de ogen van de wereld op jullie allen gericht. En jullie verdienen de steun van de wereldgemeenschap.

Dus voor democratie, voor vrouwenrechten, voor leven en voor vrijheid.
Lang leve Iran

De toespraak van Mevr. Judy Sgro, Lid van het Parlement en ex-Minister voor Immigratie van Canada

Het is om vele redenen een eer om hier te mogen zijn. Het is zo inspirerend om deze verbazingwekkende vrouwelijke leiders te volgen. Wek alle vrouwen in de wereld op zich te verzetten en de verbazingwekkende vrouwen in Iran te steunen.

Hier vieren we de International Vrouwendag en richten ons tot de vrouwen over de gehele wereld.

……… Velen herkennen onze eisen niet voor de rechten en vrijheden, die iedereen verdient.
Ik geloof dat God ons schiep als gelijken. Jullie verschillen niet van mij. Het doet er niet toe hoe je je kleedt, het doet er niet in welke religie je gelooft. Wij zijn alle kinderen van God en zo moeten we worden behandeld. We behandelen elkaar met respect. Dit is een gevecht dat een ieder aangaat. We moeten allemaal iets doen. Jaag de moellahs uit Iran en zie af te komen van dit regime en vervang het door democratie en vrijheid.

Rama Yade, ex-Minister voor Mensenrechten in Frankrijk

Iraanse vrouwen hebben al vele jaren gevochten voor gelijkheid en vrijheid. De dood van Mehsa Amini’s op 16 September 2022 was een tragedie en een keerpunt, die een schok veroorzaakte in Iran en de hele maatschappij mobiliseerde, verder gaande dan alleen vrouwen. Hun gezichten zijn nu overal op muren in de hoofdsteden van deze wereld te zien, er is een storm ontstaan op de sociale netwerken over hun wijsheid en opofferingen. Op de TV en de radio worden hun motieven breed uitgemeten. Films laten hen zien als rolmodel. Jeugd is het voorbeeld en Iraanse vrouwen vertegenwoordigen nu alle vrouwen die op zoek zijn naar vrijheid. De Vrouwenmaand (maart) wordt meer dan ooit gevierd, omdat zoals wij weten vouwen voor iedereen spreken.

Het zou naïef zijn om hun verzet te beperken tot de sluier. Zij vechten voor vrijheid om te verkrijgen wat zij willen. Ondanks de gevaren vechten zij voor een verandering in de maatschappij in Iran. Veel van hen zitten in de gevangenis. Velen werden er gedood. Toegang tot het internet wordt elke dag moeilijker. Censuur is overal.

Iraanse mensen protesteren op straat en eisen veranderingen voor hun meest basale vrijheden. Dit zijn gerechtvaardigde eisen en die moeten niet worden onderdrukt.
…….

Dank u zeer

Annegret Kramp-Karrenbauer, Duits ex-Minister van Defensie (2019-2021)

Het is voor mij een grote eer om vandaag tot jullie te kunnen spreken.

Iraanse vrouwen zijn een inspiratie voor vrouwen al over de wereld en speciaal voor ons.
Het gaat niet alleen over het wegdoen van de sluier.

De discussie gaat over een fundamentele kwestie en over de rechten van ieder mens.
Het gaat niet om het inruilen van de ene dictator voor de andere.
Beste vrienden, die hier bijeen gekomen zijn voor een democratisch Iran, waar mannen en vrouwen gelijkwaardig en vrij kunnen wonen.

Het is voor mij een grote eer om hier, vandaag, tot jullie te kunnen spreken.
Op het nieuws, maar ook op jullie gezichten, zie ik de beelden van vrouwen en jonge vrouwen, maar ook mannen die in Iran elke dag de straat opgaan en die beelden brengen iets in me teweeg. Als vrouw en moeder van drie kinderen vraag ik me af zou ik de kracht hebben om de straat op te gaan? Heb ik het vermogen om mijn kinderen de straat te laten opgaan om tegen dit systeem te vechten? Terwijl ik weet dat ik gearresteerd kan worden, gemarteld, gedood? Dit toont de kracht van vrouwen, speciaal die van de vrouwen in Iran. Dit is de kracht en het vermogen, die menselijkheid en vastbeslotenheid tonen, die ook de grenzen van Iran zijn overgestoken. Ze zijn een voorbeeld voor vrouwen wereldwijd en speciaal voor ons vrouwen, die leven in een vrije wereld.

Deze ongekende en inspirerende kracht toont ons dat de mogelijkheid om in vrijheid te leven een zekerheid is en het laat ons zien dat de strijd voor vrijheid niet alleen de verantwoordelijkheid van de Iraanse vrouwen aangaat. We kunnen niet in Iran de straat opgaan met onze zusters, ik beschouw hen als zusters. Maar we kunnen ons best doen voor internationale steun en laten zien, bewijzen, dat zij er niet alleen voor staan en dat wij hen bijstaan in de strijd. We staan aan jullie kant en we vechten met jullie.

…. het is niet de kwestie van een vrouw een beetje vrijheid geven. Het gaat niet over het verwijderen van de verplichte sluier. De discussie gaat om een fundamentele zaak, over de rechten van ieder mens. Het doet er niet toe of dat een man of een vrouw betreft, of jong of oud, het doet er niet toe of zij/hij behoort tot een meerderheid of een minderheid, het gaat erom dat iedereen zijn eigen leven kan inrichten, zoals hij dat wil. Dat zijn de onbetwistbare mensenrechten.
Mensen in Iran vechten voor dit recht en wij vechten met hen.

Het is een misdadig regime waar de wereld mee wordt geconfronteerd, omdat het terrorisme ondersteunt, omdat het fundamentalisme ondersteunt en een vreedzaam leven in aangrenzende landen onmogelijk maakt. Het is een regime, dat de naam van God en religie misbruikt. Het heeft een zwakke agenda. Hoe bang kan een regime zijn voor kinderen, jonge mensen en vrouwen. Hoe bang is het: met het elke dag gevangen zetten, vergiftigen, martelen of doden van zijn eigen jeugd? We moeten allen vechten tegen zulke gebeurtenissen. Waarom?
Omdat volgens mij, deze misdaden een plan en programma vormen, waarvan we al jaren getuige zijn. Het kan nu dus niet de vraag zijn, ruilen we deze dictatuur in voor een andere.

Beste Vrienden!
Daarom, we zijn bijeen gekomen om met ere de meer dan 120000 mensen te herdenken, die dit doel wilden bereiken en hun leven verloren, net als de mensen die werden geëxecuteerd in de massamoord van 1988.

Beste Vrienden
Het minste wat we nu kunnen doen is op te staan voor hen, die nu in de gevangenis verblijven, onder de dreiging van executie. Als internationaal gezelschap moeten we er voor uitkomen dat dit niet alleen een oorlog is van Iraanse mensen, maar ook onze oorlog. Zij vechten voor ons en wij moeten hen bijstaan.

…….. Sta me toe een zin van de President van de Verenigde Staten te citeren:
Dictators begrijpen de verzoeningspolitiek niet, ze begrijpen maar één woord, en dat is neen, neen.
Daarom, we zijn hier op Internationale Vrouwendag om samen met jullie vrouwen nee te zeggen tegen een regime dat vrouwen onderdrukt. Zeg nee tegen een agenda, die je toekomst verpest. Zeg nee tegen een regime dat je niet in vrijheid laat leven. Laten we nee zeggen tegen een regime dat vreest dat mensen over hun eigen lot gaan beslissen.

……. We willen ja zeggen tegen een Iran dat vrij is. We willen ja zeggen tegen Iraniërs, die democraten zijn. We willen ja zeggen tegen de internationale politiek, die mensen steunt met acties en niet alleen met woorden. Op Internationale Vrouwendag zou onze eis moeten zijn, dat de IRGC op de lijst van terroristen wordt gezet en wel zo spoedig mogelijk.

… Wij, die in vrijheid en veiligheid leven moeten jullie in je strijd steunen. Wij profiteren ook van jullie strijd en die is belangrijk voor ons. Tenslotte zullen jullie winnen van het regime en we kunnen daarbij helpen en dat is wat we zullen gaan doen.

Senator Claire Chandler uit Australië

Wereldwijd, ook in Australië, bewonderen we de moed en de wil van Iraanse vrouwen en meisjes, die in opstand komen tegen hun onderdrukkers, we zijn geïnspireerd. We staan achter hen.

Volledige en vrije deelname aan de maatschappij is een fundamenteel recht waarvan alle vrouwen en meisjes zouden moeten genieten.
Recht op onderwijs, vrijheid van religie. Het recht op vrijwaring van geweld, hetzij in je huis, op de straten van de stad, op school, op de universiteit of op het werk.

Alle landen zouden meer moeten doen om deze rechten te beschermen.
Wij weten en de hele wereld weet het dat het regime van de Islamitische Republiek van Iran een van de ergste overtreders van de mensenrechten is.

We hebben gezien dat vrouwen en meisjes worden geslagen, beschoten, in de gevangenis worden gezet en gedood door de Islamitische Republiek van Iran om niets anders dan het verdedigen van hun rechten.

Wereldwijd, ook in Australië, zijn we onder de indruk van de moed en de vastberadenheid van Iraanse vrouwen en meisjes, die in opstand kwamen tegen hun onderdrukkers.

Australië steunt de Iraanse vrouwen en meisjes. We staan achter hen. En we kijken uit naar de dag dat zij slagen in hun dappere en moedige strijd voor hun mensenrechten.
***

Toespraak van Prof. Yakin Ertuk

Een van de experts van de VN over Vrouwenzaken, VN Rapporteur over het voorkomen van geweld tegen vrouwen van 2003 tot 2009 en lid van de Commissie van de Raad van Europa over het Verbod van Marteling van 2009 tot 2013

Ondanks beperkingen en schendingen van de vrouwenrechten is de opstand van 2022 een overwinning
De opstand heeft Iran onomkeerbaar veranderd

Wat een verbazingwekkend groot aantal toehoorders, ik voel me vereerd om samen met jullie vrouwen deze bijeenkomst bij te wonen.
Het is voor mij een eer om hier te zijn, als iemand die Iran een lange tijd geleden officieel bezocht, ik was er vanuit de eerste hand getuige van hoe discriminerende en op vrouwenhaat berustende wetten en zienswijzen werden geweven in de structuur van de Islamitische Republiek, als een van de meest kenmerkende draden ervan. Het waren vrouwen uit allerlei geledingen, die stonden in de voorste linies van de revolutie in 1979, wachtend op een vrij Iran. Maar juist twee dagen voor de viering van Internationale Vrouwendag begon Khomeini met het aankondigen van maatregelen, die het terugdraaien van vrouwenrechten betekenden. Onder de genomen beslissingen was het ontslag van alle vrouwelijke rechters, het uitsluiten van vrouwelijke studenten van de rechtenopleiding, het instellen van de verplichte sluier, etc.

Iraanse vrouwen hebben een lange geschiedenis van verzet en strijd om af te komen van opgelegde wetten en de praktijk van vrouwenhaat. Daarom zijn de huidige protesten in zekere zin het resultaat van bijna twee eeuwen strijd voor burgerrechten. Vrouwen tonen hun sterke wil tot verzet in hun dagelijks leven en hebben deel uitgemaakt van elke belangrijke demonstratie sinds het begin van de Islamitische Republiek.

Ze namen deel in de frontlinie van de massale demonstraties van 2016 tegen de hoge inflatie en corruptie van de overheid en daarna in de tweede golf van massale protesten in 2017, tegen de stijging van de benzineprijzen en de watertekorten. Echter de protesten van 2022 lijken te verschillen met de vorigen. Vrouwen vertolkten de hoofdrol bij de recente protesten, maar de stedelijke middenklasse, de middenklasse, armen, bewoners van sloppenwijken en mensen uit verschillende streken en met verschillende etnische en religieuze identiteit hebben zich bij hen aangesloten.

Iraanse vrouwen worden nu, zonder enige twijfel, door iedereen erkend als een macht, die veranderingen kan afdwingen, niet alleen in Iran, maar over de gehele wereld. De recente protesten hebben duidelijk laten zien dat vrouwenzaken van strategisch belang zijn en dat vrouwen strategische pionnen zijn in de strijd voor verandering in Iran.

Verandering zal er niet komen zonder Iraanse vrouwen. Het regime is zich er van bewust dat de macht van de vrouwenbeweging groeiende is, speciaal nu de aanleiding tot de protesten gaat samenvallen met economische en etnische grieven. Het regime zal zeker niet stil blijven zitten in zulke gevallen en zal alles doen om deze aandrijfkrachten te bedwingen, wat al duidelijk werd tijdens de demonstraties, waar honderden mensen, waaronder meer dan 60 vrouwen, werden gedood. In de laatste drie maanden werden honderden vrouwelijk studenten uit tenminste 52 scholen in tien provincies van het land ten gevolge van vergiftiging in het ziekenhuis opgenomen. Hoewel de aantijgingen zijn ontkend door de autoriteiten, wordt door velen geloofd dat dit een weloverwogen poging was om meisjesscholen te laten sluiten.

Ondanks de beperkingen en de schendingen van de vrouwenrechten, kunnen we niet aan het feit voorbijgaan dat de opstand van 2022 uitmondde in een overwinning, die Iran onomkeerbaar verandert. Zoals een analist schreef, de protesten brachten Iran aan de rand van het uitspreken van een doodvonnis tegen de religieuze dictatuur, die Iran voor meer dan 40 jaar bestuurde. De idealen en het lot van Iraanse vrouwen hebben een impact op vrouwen die onder fundamentele dreiging leven, overal ter wereld.

Daarom, de strijd van de vrouwen in Iran is verbonden met de wereldwijde strijd van de vrouwen. Genderongelijkheid is een zaak van wereldbelang, die altijd in de weg heeft gestaan van de vrouwenrechten en de democratie en die twee zaken zijn nauw met elkaar verbonden.

Daarom, vrouwen vormen een verenigd front tegen vrouwen-hatende tirannie, die zich over de wereld verspreidt. Ik wil eindigen met het aanhalen wat een (pessimistische) Tunesische dichter zei: Als een natie wil beslissen over zijn toekomst, is het aan het lot om te antwoorden. Ik wens vanuit de grond van mijn hart dat het tijdperk van democratie voor Iran aanbreekt.

Maria Grecea, ex-Parlementariër uit Roemenië

Op Internationale Vrouwendag, huldigen we de voortgaande strijd voor gender-gelijkheid in Iran. Ik ben trots op mijn solidariteit met de vrouwen in Iran, in jullie aan de gang zijnde Iran-revolutie. Ik wil beginnen met mijn zorgen uit te spreken over een tragedie die velen van ons heeft geraakt. De seriemisdaad van het vergiftigen van schoolmeisjes in Iran. Het is noodzakelijk dat we er wat aan doen en onze stem verheffen als protest tegen het vergiftigen van meisjes en het gebrek aan veiligheid binnen opleidingsinstituten.

….. in een oproep aan de Speciale Rapporteur van de VN over geweld tegen vrouwen om deze zaak te onderzoeken en een oproep aan de VN om stante pede een delegatie samen te stellen om Iran te bezoeken.

Melissa Lantsman, Canadees Parlementslid

Hi, Ik ben Melissa Lantsman, een lid van het Canadese parlement uit Thornhill, Canada, plaatsvervangend leider van de officiële oppositie in Canada. Lid van de conservatieve partij, die altijd achter jullie stond, met jullie optrok sinds het begin van deze revolutie. En, zes maanden later, is de hartslag van de revolutie sterk. En we zullen jullie bijstaan tot het eind, tot er een vrij Iran is. Deze revolutie wordt geleid door vrouwen.

We zullen doorgaan jullie te steunen met een oproep aan de Canadese overheid om eindelijk het juiste te doen, om de IRGC op de lijst van terroristen te zetten en te verhinderen dat deze moellahs hun vleugels uitspreiden over de wereld en deze tot een nog gevaarlijker oord maken. We zullen hen, die deze revolutie voor een vrij Iran bevechten, bijstaan, een betere toekomst voor vrouwen, voor mannen, voor de jeugd, voor een toekomst van Iran dat uitziet naar de waarden van de vrijheid, van de democratie, van het recht.

…… Als iemand, die al tien jaar deel uitmaakt van en vrouwenbeweging , ben ik er trots op om deze vrouwen bij te staan in hun zoektocht naar een vrije, democratische, seculaire Republiek in Iran

Margarita Duran Vadell, Spaans ex-Senator, Journalist

De actieve aanwezigheid en de leidende rol van vrouwen in de huidige opstand is geen opwellng. Ze is de belangrijkste kracht achter verandering en met reden.

…… de moellahs zijn bang voor de kracht, voor de moed van de Iraanse vrouwen. Omdat ze weten dat de Iraanse vrouwen nooit zullen opgeven. Ze weten dat de Iraanse vrouwen de democratie, vrijheid en gelijkheid willen. En als een aantal regeringen het regime van de moellahs hun steun zal onthouden, als de EU zal ophouden met het negeren van hun gruwelen en daadkrachtig optreedt, dan zullen de Iraanse vrouwen slagen.

Mevrouw F. Sarhaddi -Iraanse vrouwengemeenschappen in ballingschap – uit de provincies Sistan en Baluchestan in Iran

Namens vrijheid, eenheid en gelijkheid begin ik mijn speech met de groeten aan de aanwezigen en met de groeten aan mijn dappere stadsgenoten in opstandige Zahedan en opstandige bewoners van Sistan en Balochestan………….

Ik ben een vrouw, een vrouw uit de provincie Sistand en Balochestan.
Een vrouw die in het cultuur van de Sjah en Shaikh wordt nooit begrepen.

Ik ben een vrouw die de beschimping heeft geproefd om een Baloch te zijn en vooral een vrouw te zijn in zowel koninklijke als religieuze dictaturen en het met huid, vlees en botten heeft aangevoeld.

In de koninklijke dictatuur in Balochistan heersten armoede en ontbering, maar Baloch-vrouwen werden in alle opzichten dubbel onderdrukt. Deze situatie is honderd keer verslechterd onder het bewind van de mullahs. Gewoon een Baloch zijn is genoeg om onderworpen te worden aan de zwaarste religieuze discriminatie en andere repressies in het systeem van de mullahs.

… Er zit een brok van Balochistan in mijn keel en ik ben vandaag gekomen om de brok van al die jaren uit te schreeuwen.
In mijn land is de prijs van water het leven van kinderen.
Waar de kuilen een valstrik zijn voor de dorstigen.
Ik kom uit ongedocumenteerde Balochi kinderen en jongeren.

Kinderen die onderwijs willen volgen, verdrinken in putten om een slok water te krijgen, en hun vaders wenden zich tot het vervoer van brandstof op zoek naar brood, en zijn worden het doelwit van de kogels van de IRGC, en ze branden levend in het vuur van hun brandende auto’s. Ze behoren noch in het register van de doden noch van levenden.

Ik ben Khodanour, het licht van God en symbol van het verzet van Balochestan, Ik ben Maho, ik ben Hasti, ik ben Zaar Bibi. Ik ben het Balochi kind dat een week voor zijn geboorte, 24 jarige vader van hem werd doodgeschoten op de bloedige vrijdag van Zahedan. Ik ben degene die de doden van en onrecht op haar lotgenoten een voortdurend verhaal is.