24 september 2024 – In de jaren 80 ontvouwde zich een van de donkerste hoofdstukken in de politieke geschiedenis van Iran, gekenmerkt door gruwelijke misdaden gepleegd door de heersende mullahs en hun vertegenwoordigers. Gedurende deze jaren, met name van 1981 tot 1983 en culminerend in de beruchte massa-executies van 1988, werden duizenden gevangenen, willekeurig vastgehouden, onderworpen aan overhaaste, buitengerechtelijke executies. Deze daden vertegenwoordigen enkele van de ernstigste misdaden tegen de menselijkheid, waaronder moord en genocide.

Er is een groeiende roep om de oprichting van een internationaal mechanisme om degenen die verantwoordelijk zijn voor deze wreedheden te onderzoeken en te vervolgen. Zo’n mechanisme zou gerechtigheid brengen aan de duizenden politieke gevangenen die zonder eerlijk proces het zwijgen werden opgelegd. Het is absoluut noodzakelijk dat degenen die deze misdaden hebben georkestreerd en uitgevoerd, ter verantwoording worden geroepen.

Een cruciaal moment in deze strijd voor rechtvaardigheid kwam met het recente rapport van professor Javaid Rehman, een speciale rapporteur voor de Verenigde Naties, die moedig de systematische moorden op politieke dissidenten in de jaren 80 blootlegde. Zijn rapport valt op door zijn openhartigheid en moed, aangezien geen enkel ander officieel document de wreedheden van het regime zo openlijk en met zoveel helderheid en stoutmoedigheid heeft beschreven. In een tijdperk dat wordt gedomineerd door economische belangen, politieke opportuniteiten en angst voor vergelding, is het werk van professor Rehman zowel verfrissend als baanbrekend.

In een wereld waarin diplomatie vaak ten onder gaat aan verzoening en opportunisme, schittert professor Rehmans toewijding aan de waarheid. Hij is de eerste VN-functionaris die de massamoord op politieke gevangenen door het Iraanse regime grondig documenteert en ondubbelzinnig oproept tot een grondig onderzoek naar deze misdaden tegen de menselijkheid. Zijn rapport heeft een cruciaal venster geopend voor het Iraanse volk en het verzet, en hen juridische hefboomwerking gegeven om hun streven naar rechtvaardigheid voor de stemloze slachtoffers van het regime voort te zetten.

Dit rapport markeert ook een belangrijke mijlpaal in de beweging voor gerechtigheid. Sindsdien heeft de beweging internationale erkenning gekregen en is ze belangrijker geworden, met als hoogtepunt dit cruciale moment waarop de waarheid over de misdaden van het Iraanse regime aan de wereld wordt onthuld.

Voor de mensen van Iran en hun verzet is deze prestatie een monumentale overwinning. Het onthult de ware aard van het onderdrukkende regime van Iran en werpt een licht op de veerkracht en vastberadenheid van het Iraanse verzet. Door deze wreedheden te documenteren, heeft professor Rehman niet alleen de geschiedenis van bloedvergieten van het regime onthuld, maar ook de voortdurende pogingen om de waarheid te onderdrukken.

Het rapport onderstreept ook de dringende noodzaak van een internationaal mechanisme om het regime te onderzoeken en ter verantwoording te roepen voor misdaden tegen de menselijkheid en genocide in de jaren 80. Decennialang heeft het Iraanse regime geprobeerd te voorkomen dat deze wreedheden als zodanig werden erkend, door een beleid van verzoening te hanteren om zichzelf te beschermen tegen controle. Het rapport van professor Rehman is een zware klap voor deze strategie en de woedende reacties van het regime zijn een bewijs van de impact van het rapport.

Ondanks de pogingen van het regime om het nastreven van rechtvaardigheid te saboteren, is er reden om hoopvol te zijn. De waarheid is nu openbaar en met de internationale aandacht voor deze gruwelijke misdaden, is het steeds waarschijnlijker dat er een internationaal tribunaal wordt opgericht om de verantwoordelijken te onderzoeken en te vervolgen.

Uiteindelijk zal rechtvaardigheid zegevieren. En de wereld zal getuige zijn als het Iraanse regime de gevolgen van zijn misdaden onder ogen ziet.