6 oktober 2024 – Het regime in Teheran voert de repressie op om de bevolking te intimideren en verdere burgerprotesten te voorkomen. Families die gerechtigheid eisen voor hun familieleden die door het regime zijn gedood, worden ook onderworpen aan zware represailles.
De brute repressie in Iran heeft de afgelopen decennia ontelbare levens geëist. De wrede staat van dienst van de dictatuur in Teheran omvat massa-executies van duizenden politieke gevangenen en de gewelddadige onderdrukking van vreedzame protesten voor vrijheid en mensenrechten. Alleen al in 2019 en 2022 werden tijdens massaprotesten in het hele land meer dan 2.000 mannen, vrouwen en kinderen gedood door troepen van het regime.
Familieleden van de slachtoffers eisen al jaren opheldering en gerechtigheid. Ze voeren campagne om de functionarissen van het regime die verantwoordelijk zijn voor de repressie strafrechtelijk ter verantwoording te roepen. Het regime vervolgt de familieleden met represailles en gevangenisstraffen alleen vanwege hun inspanningen. Hieronder enkele voorbeelden:
Mahboubeh Ramezani en Rahimeh Youssefzadeh (foto), die gerechtigheid eisen voor hun gedode zonen, werden in september elk veroordeeld tot 18 maanden gevangenisstraf door een rechtbank van het regime in de stad Shahriar (provincie Teheran). Hun zonen werden in november 2019 doodgeschoten door regeringstroepen toen ze deelnamen aan een demonstratie tegen de dictatuur. Ze waren respectievelijk 18 en 23 jaar oud. Mahboubeh Ramezani en Rahimeh Youssefzadeh hebben zich verenigd met andere moeders van slachtoffers van het regime. De moeders zijn al herhaaldelijk het slachtoffer geweest van represailles en arrestaties. Desondanks blijven ze de slachtoffers herdenken met gebeden en waken.
De 72-jarige Raheleh Rahemipour zit sinds november 2023 gevangen in de Evin-gevangenis in Teheran, waar ze een gevangenisstraf van zes jaar uitzit omdat ze gerechtigheid eiste voor haar familieleden die door het regime zijn vermoord. De medische zorg die
ze dringend nodig heeft, wordt haar geweigerd, hoewel ze aan verschillende ziekten lijdt en haar gezondheid in de gevangenis aanzienlijk is verslechterd.
Raheleh Rahemipour werd willekeurig veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf omdat ze media-interviews gaf over de moord op politieke gevangenen en deelnam aan vreedzame protestbijeenkomsten. Ze eist opheldering over wat er is gebeurd met haar broer en nicht, die in de jaren tachtig in een Iraanse gevangenis werden opgesloten en vervolgens dood werden verklaard door het regime. Zij behoren tot de duizenden mensen die in de jaren ’80 spoorloos “verdwenen” zijn in de gevangenissen van het regime. De families werden alleen op de hoogte gesteld van de dood van de gevangenen, maar vernamen niets over de omstandigheden van hun dood of waar ze werden begraven.
