Clotilde Reiss dreigt in Iran wegens spionage veroordeeld te worden omdat de Française foto’s van protestdemonstraties naar buitenlandse correspondenten stuurde.
„Ik had niet mee moeten doen aan de demonstraties, dat was een vergissing.“ Bleek, het donkere haar verstopt onder een hoofddoek, deed de Française Clotilde Reiss zaterdag deze uitspraak voor een rechtbank in Teheran. Ja, ze had een stuk geschreven over de Iraanse nucleaire politiek voor het Franse instituut Ifri, dat sinds 1897 in het land werkzaam is. Eén pagina was het geweest, zo vervolgde Reiss volgens de krant „Le Monde“.
Wat in westerse ogen geldt als een irrelevante activiteit van een jonge vrouw, zou de 24-jarige lerares het leven kunnen kosten. Sinds het weekend staat ze, samen met honderd andere aangeklaagden, voor de Iraanse rechters. Reiss is beschuldigd van spionage en zou daarvoor de doodstraf of een lange gevangenisstraf kunnen krijgen.
Het is zeer waarschijnlijk dat de autoriteiten de jonge vrouw onder druk gezet hebben om deze uitspraken te doen. Een Iraanse medewerker van de Britse ambassade, die er volgens de „Guardian“ ook uitgeput uitzag, verklaarde dat hij een netwerk van 50 mensen had opgericht en de opstand tegen het regime gesteund had.
Iraniërs die kritiek op de regering hebben voor de rechtbank
De showprocessen tegen de oppositie in Iran roepen verontwaardiging op. De Franse president Nicolas Sarkozy karakteriseerde de beschuldigingen tegen Reiss als „in hoge mate uit de lucht gegrepen“ en eiste de vrijlating van de docente.
Reiss werd op 1 juli op het vliegveld van Teheran gearresteerd. Daarvoor had ze 5 maanden als docente gewerkt aan de technische Universiteit van Isfahan. Ze spreekt vloeiend Perzisch en interesseerde zich als kind al voor de regio, omdat ze een Iraans kindermeisje had. „Clotilde is absoluut niet militant of politiek geëngageerd“, ze haar vader Rémi Reiss. Maar dat zijn dochter zich solidair toonde en met haar mobieltje foto’s nam van de demonstraties, om ze vervolgens naar een buitenlandse journalist te sturen, is voor de Iraanse justitie genoeg voor een aanklacht.
Tezelfdertijd wordt de stemming in het land grimmiger. Een hoge Iraanse militair verklaarde dat er de buitenlandse pers nog meer gecontroleerd moest worden om een hernieuwde golf van protest te voorkomen.
