Op 18 december 2009 werd door de Algemene Vergadering van de VN een resolutie aangenomen waarin de mensenrechtenschending in Iran duidelijk veroordeeld wordt. De ontwerpresolutie werd al op 20 november ingediend door Canada en werd gesteund door internationale mensenrechtenorganisaties. Op 18 december vond de definitieve goedkeuring in de Algemene Vergadering plaats.
De resolutie beschuldigt Iran van “ernstige en herhaaldelijke” schending van de mensenrechten, waaronder marteling en wrede straffen zoals geseling en amputaties. De VN spreekt zijn diepe bezorgdheid uit over de toename van executies en steniging, executies van minderjarigen, gewelddadige onderdrukking van vrouwen en discriminatie van religieuze en etnische minderheden.
De krachtig geformuleerde resolutie veroordeelt de ernstige schending van het recht op vrijheid van meningsuiting en het gebruik van geweld om dissidenten te onderdrukken ten gevolge van de presidentsverkiezingen in juni. Zo zijn alleen al acht paragrafen gewijd aan de vervolging van journalisten, mensenrechtenactivisten, studenten en “anderen, die gebruik maken van het recht op vreedzame samenkomst”. Tevens werden de showprocessen die tegen tegenstanders van het regime gevoerd worden en de vele doden en gewonden in de Iraanse gevangenissen veroordeeld.
Wereldwijd noemen mensenrechtenorganisaties de resolutie een duidelijk signaal aan het regime in Teheran dat de toenemende mensenrechtenschending door de internationale gemeenschap niet passief geaccepteerd wordt. Zij roepen op tot verdere internationale maatregelen tegen het regime om door middel van politieke en economische druk respect voor de mensenrechten af te dwingen.
Gedurende de afgelopen maanden heeft het Iraanse regime geprobeerd om verscheidene landen onder druk zetten of te beïnvloeden door politieke en economische beloftes. Dit om hun stemgedrag te beïnvloeden en zo te voorkomen dat de resolutie aangenomen werd. Het ondubbelzinnig stemmen voor de resolutie door de Algemene Vergadering van de VN is voor het regime in Teheran een tegenslag op internationaal niveau. Des te meer werd de resolutie toegejuicht door Iraanse mensenrechtenactivisten en internationale mensenrechtenorganisaties.
