Samen met mensenrechtenactivisten, juristen en parlementariërs zetten wij ons in voor een internationale campagne tegen de doodstraf, en vooral voor het afschaffen van steniging.
In de stad Maschad in noordoost Iran werden eind december 2008 twee mannen door steniging ter dood gebracht. Een derde veroordeelde lukte het om kort voor de steniging te ontsnappen uit het gat in de grond, waarin men hem voor de terechtstelling ingegraven had. Daardoor werd hij volgens het daar geldige fundamentalistische recht vrijgesproken.
In maart 2009 werd in de stad Rasht in noord Iran opnieuw een man door steniging ter dood gebracht.
Steniging is de wreedste, pijnlijkste en langzaamste methode om iemand terecht te stellen. De slachtoffers worden in linnen doeken gewikkeld, tot borsthoogte in een speciaal daarvoor gegraven gat ingegraven en vervolgens gestenigd.
Door de stenen worden de veroordeelden ernstig verwond, maar ze zijn niet groot genoeg om meteen te doden. De slachtoffers sterven een langzame, pijnlijke dood
De volgende mannen en vrouwen lopen onmiddellijk gevaar om gestenigd te worden:
(zij zijn veroordeeld tot dood door steniging en verblijven in verschillende gevangenissen in het land)
• Ashraf Kalhori (v), in de Evin-Gevangenis in Teheran
• Mohammad Ali Navid Khomami (m), in de Lakan-Gevangenis in Rasht
• Iran A. (v), in de Sepidar-Gevangenis in Ahvaz
• Kheirieh V. (v), in de Sepidar-Gevangenis in Ahvaz
• Ghilan Mohammadi (v), in de centrale gevangenis van Isfahan
• Gholamali Eskendari (m), in de centrale gevangenis van Isfahan
• Afsaneh R. (v), in de Adelabad-Gevangenis van Shiraz
• M.J. (v), in de Vakil-Abad-Gevangenis in Mashhad
• H. (v), in de Vakil-Abad-Gevangenis in Mashhad
De volgende veroordeelden zijn al door steniging ter dood gebracht:
Maart 2009: Vali Azad (in de stad Rasht)
December 2008: Hushang Khodadad en nog een andere man (in de stad Mashhad)
Juli 2007: Jafar Kiani (in de stad Takestan)
Mei 2006: Mahboubeh M. en Abbas H.
(volgens officiële gegevens, het niet officieel geregistreerde aantal is veel hoger)
Steniging is een wrede, onmenselijke en vernederende straf in de betekenis van de conventie tegen foltering van de Verenigde Naties. Stenigen is in tegenspraak met artikel 3 en 5 van de Algemene Verklaring van de Rechten van de Mens en artikel 6 en 7 van de internationale overeenkomst inzake Burgerlijk en Politiek Recht. Hierin is het recht op leven en het verbod van foltering en onmenselijke behandeling vastgelegd.
Hoewel Iran in 2002 de verzekering heeft gegeven geen mensen meer te stenigen, hebben er sindsdien meerdere malen terechtstellingen op deze manier plaatsgevonden. Een wijdverbreide protestcampagne, zowel in Iran als internationaal, kan het regime in Teheran ertoe dwingen deze barbaarse straf af te schaffen.
