23 april 2013 – HRANA News Agency –  dominee Behnam Irani werd in 2006 gevangen gezet in de gevangenis van Karaj wegens het houden van gebedsdiensten voor zijn christelijke parochianen. Na enkele maanden werd hij op borgtocht vrijgelaten.
Op 22 februari 2007 kreeg Behnam van het Hof van Beroep 5 jaar voorwaardelijk wegens “handelen tegen de nationale veiligheid”. Het was niet duidelijk wat Behnam eigenlijk had gedaan.

Vervolgens deed de veiligheidsdienst een inval bij huis van Behnam in Karaj waarbij hij mishandeld en vervolgens gearresteerd werd.
Uiteindelijk werd Behnam veroordeeld tot een jaar preventieve celstraf wegens “propaganda tegen het systeem” en moest daardoor zijn 5 jaar voorwaardelijk uitzitten.
Het jaar preventieve gevangenisstraf werd door het Hof van Beroep teruggebracht tot 8 maanden en op dit moment zit hij dus 5 jaar en 8 maanden uit.
HRANA heeft een brief van Behnam met de volgende inhoud:

“Ik, Behnam (geboortedatum 23 december 1969) uit Iran, zit al twee jaar in de gevangenis wegens propaganda tegen het systeem. Ik werd door de inlichtingendienst gearresteerd tijdens een gewapende overval op ons huis, waar een kerkdienst werd gehouden. Ik wed eerst geslagen en daarna geboeid en onder zware bewaking overgebracht naar de afdeling van de veiligheidsdienst in de Rajai Shahr gevangenis, bekend als afdeling 3.
Ik zit opgesloten in de Centrale Penitentiaire inrichting in Karaj, 35 km buiten Teheran.

Het volgende gaat niet alleen over mij, maar iets dergelijks overkomt alle Perzisch sprekende christenen, of beter gezegd alle Iraanse christenen.
Mijn gevangenschap onder het Iraanse islamitische regime is niet alleen het opsluiten van een persoon, het is de ontkenning van de vrijheid van religieuze overtuiging, van christelijk denken, van geloof, van godsdienstvrijheid. Het is het gevangen zetten van het meest essentiële mensenrecht, het is een poging om de gave van  God te beperken, waardoor de mens is in staat om te kiezen en in Gods tegenwoordigheid achter zijn keuze te staan.

Ik zit alleen maar opgesloten omdat ik christen ben en tot God bid  in een huis van gebed, mijn eigen huis, en andere gelovigen voorga  in de gebedsdienst.
Naar mijn mening heeft mijn gevangenschap geen enkele rechtsgeldigheid, is noch eerlijk, noch rechtvaardig.

Er wordt betoogd dat er in Iran vrijheid van godsdienst bestaat en dat religieuze minderheden geen beperkingen ondervinden bij het praktiseren van hun religie. Als dat waar is waarom wordt het dan als illegaal beschouwd om de vragen van mensen over het christendom te beantwoorden?
Waarom worden mensen zoals ik gearresteerd als volgens de wet godsdienstvrijheid een grondrecht voor iedereen is?
Waarom moet ik 5 jaar en 8 maanden de gevangenis in?
Hoe heb ik de grenzen van de wet overtreden, als het waar is dat in Iran religieuze vrijheid bestaat?

Ik ben getrouwd en heb een 11-jarige dochter en een 5-jarige zoon, maar ik heb al twee jaar niet kunnen voorzien in hun emotionele en geestelijke behoeften.
Tijdens een bezoek aan de gevangenis noemde mijn zoon me ‘meneer’, omdat hij mij niet als zijn vader herkende, ‘koop je een speelgoedautootje voor me meneer’? Hij vroeg ‘ben jij mijn vader?’ Mijn vrouw barstte in tranen uit toen ze dit hoorde.
Wat zijn haar tranen waard? Wat is de prijs voor afwezigheid van een vader voor zijn zoon?
Mijn dochter wordt puber en op deze leeftijd heeft ze vaderlijke ondersteuning hard nodig.
Een paar jaar geleden overviel de inlichtingendienst onze woning waarbij ze me begonnen te slaan in het bijzijn van mijn vrouw en dochter. Dit incident heeft mijn dochter dusdanig beïnvloed dat ze haar persoonlijke bezittingen zes maanden lang verstopte om ze te beschermen tegen nog een aanval en huiszoeking.
Ik vraag me ook af wat de familie van andere gevangen christenen voor emotionele en mentale schade wordt aangedaan.
Hoe kan de islamitische regering deze schade goedmaken?

Volgens mij doen de mensenrechtencommissies en -organisaties niet hun uiterste best in deze kwestie.
Wat is het waard, een vrouw en kinderen die beroofd zijn van de aanwezigheid van hun vader?
Hoe kan ik de psychologische en emotionele druk op mijn familie en de gemiste kansen tijdens mijn afwezigheid goedmaken?
Er is een aantal mensenrechtenkwesties die gewoonlijk genoemd worden, bijvoorbeeld geen maatschappelijke verantwoordelijkheid kunnen nemen, overvolle gevangenissen: veertig mensen in een kamer van 20 vierkante meter, psychologische en mentale druk op de gevangenen, ontoereikend eten en slechte hygiëne.
Er zijn echter zoveel andere zaken die aandacht nodig hebben en een duidelijk antwoord vereisen:
Ten eerste, waarom beweert het systeem dat alle religieuze, sociale, juridische en culturele vrijheden zijn toegestaan, maar worden tegelijkertijd andersdenkenden, in het bijzonder christenen, vervolgd en onder druk gezet? De religieuze gemeenschap wordt onderdrukt en gediscrimineerd door een systeem dat dagelijkse activiteiten nauwlettend onderzoekt en ingrijpt in dagelijkse zaken.
Onrechtvaardige discriminatie en achterstelling door het systeem van vrouwen, kinderen en familie, inclusief mijn eigen gezin, betekent een zware last voor onschuldigen. Elke straf die ik doorsta wordt verergerd door het lijden van elk lid van mijn familie. Mijn vrouw en kinderen lijden persoonlijke schade, geestelijk leed en maatschappelijke en religieuze ontkenning van hun rechten.
Wat is de prijs, nu en in de toekomst, van het ontzeggen van sociale, persoonlijke en spirituele rechten?
Ik zou het op prijs stellen als u zou beslissen welke prijs mijn familie moet betalen, en als u de morele moed heeft dit aan de wereld te vertellen.