De volhardende stem voor de slachtoffers van de Holocaust, die gerechtigheid, mensenrechten en vrede nastreefde, is gestorven.
Elie Wiesel, prominente persoonlijkheid van de eeuw, filosoof, redenaar, toneelschrijver en professor, stierf zaterdag 2 juli op 87-jarige leeftijd in zijn woning in New York.
Een beroemd boek van Wiesel, de autobiografie “Nacht”; herinneringen en beproevingen van een zestienjarige in de vernietigingskampen
Wiesel is in 1928 in Roemenië geboren en werd in 1944 samen met leden van zijn familie naar Auschwitz gestuurd en vervolgens overgebracht naar Buchenwald. Elie Wiesel’s zus en ouders stierven in de vernietigingskampen, maar hij overleefde. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1945 werd hij, toen hij 16 was, vrijgelaten uit vernietigingskamp Buchenwald in Duitsland. Hij ging naar Frankrijk en vervolgde zijn studie aan de Sorbonne Universiteit. Hij werd journalist. Nadat hij in 1963 naar Amerika was geëmigreerd schreef hij tientallen boeken waarin de Holocaust aan de kaak gesteld werd.
Elie Wiesel ontving in 1986 de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn onvermoeibare inspanningen in de strijd tegen geweld, onderdrukking en apartheid. In 1992 ontving hij de Freedom of America penning en in 2014 werd hij bekroond met de hoogste eer van Duitsland. Hij was sinds 1988 ambassadeur voor de VN-Mensenrechtenraad. Na ontvangst van de Nobelprijs heeft de heer Wiesel samen met zijn vrouw een stichting opgericht voor humanitaire zaken en mensenrechten. Hij schreef 57 boeken, veel daarvan gingen over de Holocaust. In een van zijn best verkochte boeken, “Nacht”, een autobiografie, beschrijft hij zijn herinneringen en ervaringen als jongere in kamp Auschwitz. Hij schreef in het boek: “De doden van de Holocaust vergeten is hetzelfde als ze een tweede keer vermoorden.”
Elie Wiesel heeft door zijn niet aflatende steun aan de mensenrechten in Iran een belangrijke rol gespeeld in de campagne om de levens te redden van de bewoners van de kampen Ashraf en Liberty en voor hun bescherming. Een unieke rol, die hem tot symbool maakte van vriendschap en steun voor slachtoffers, overal en altijd. Zijn nagedachtenis blijft voor altijd in onze harten en mede door hem voelen we ons geroepen om onze taak te vervullen en ons te blijven inzetten tegen het religieuze fascisme en de slachtoffers te ondersteunen. Namens alle medewerkers van SMV betuigen wij ons oprechte medeleven aan de nabestaanden.
