In trakt 10 heerst een verscherpt gevangenisregime. In de cellen zijn de ramen met metalen platen afgedekt en de gevangenen wordt de toegang tot zuiver drinkwater, noodzakelijke voedingsmiddelen en een voldoende aantal bedden ontzegd. Bovendien is familiebezoek verboden en de gevangenen hebben geen toegang tot telefoon, die in in andere delen van de gevangenis wel beschikbaar is.
Volgens een bericht van Amnesty International zijn sinds de verplaatsing minstens 18 politieke gevangenen in hongerstaking. Begin augustus werden enkele van de hongerstakers tot 12 dagen lang in isoleercellen gehouden om ze voor hun vreedzame protest te straffen. De gevangenen eisen o.a. de teruggave van hun bezittingen, vergoeding voor geleden schade en verbetering van het verschrikkelijke gevangenisregime, dat een gevaar voor hun lichamelijke en geestelijke gezondheid is.
Een van de hongerstakende gevangenen is de docent Peyman Koushak-Baghi (op de foto met zijn vrouw en zijn zoon voor de arrestatie). Hij werd wegens zijn Baha’i-geloof tot vijf jaar gevangenisstraf veroordeeld. Zijn vrouw Azita Rafizadeh is eveneens wegens haar geloof sinds oktober 2015 in de Teheraanse Evin-gevangenis opgesloten.
Amnesty International bericht dat de ramen in trakt 10 met metalen platen afgedekt zijn en alle deuren en openingen verzegeld, zodat de cellen praktisch luchtdicht afgesloten zijn. Daardoor is de luchtcirculatie gering en worden de cellen vochtig. Zodat de gezondheid van de gevangenen gevaar loopt, zeker als ze al aan ernstige ziekten lijden.
De gevangenen protesteren er bovendien tegen dat tientallen bewakingscamera’s en afluisterapparaten in dit deel van de gevangenis geïnstalleerd werden, ook in de toiletten en douches. Wat een ernstig vergrijp tegen hun recht op privacy is.“
Daarover verklaarde Magdalena Mughrabi, expert Nabije Oosten bij Amnesty International: “ Het feit dat het gevangenisregime zoveel slechter geworden is, dat vertwijfelde gevangenen zich gedwongen zien een hongerstaking te beginnen, om de meest elementaire menswaardige omstandigheden op te eisen, is een schande en toont hoe dringend het gruwelijke gevangenissysteem van Iran hervormd moet worden.
De verantwoordelijken in Iran moeten terstond zorgen dat voldoende eten, drinkwater, medicijnen, medische verzorging en sanitaire voorzieningen voor alle gevangenen in de Raja’i-Shahr-gevangenis ter beschikking staan…Het gaat hier om mensen die wel beschouwd niet in gevangenschap zouden mogen zijn. Maar in plaats van ze vrij te laten, worden ze extra gestraft door ze dit verschrikkelijke gevangenisregime op te leggen.
