6 juni 2020 – De grote Iraanse artieste en zangeres en voormalig politiek gevangene, Marjan stem van het Iraanse verzet voor de vrijheid, stierf vrijdagavond 5 juni 2020 als gevolg van hartfalen na een chirurgische ingreep.
Marjan was een populaire actrice en zangeres. Geboren op 14 juli 1948, haar oorspronkelijke naam was Shahla Safi Zamir. Ze werd als tiener radio-omroeper, vond vervolgens haar weg naar de bioscoop en uiteindelijk een zangcarrière waarmee ze een schitterende ster werd. Net als andere vrouwelijke artiesten mocht ze niet zingen na de revolutie van 1979, die de sjah omver wierp.

Marjan, stem van de voormalige politieke gevangene van het Iraanse verzet
Marjan was een populaire actrice en zangeres
In juli 1982 werd ze gearresteerd en gevangengezet omdat ze het Perzische verzet steunde en werden haar eigendommen in beslag genomen.
Ze was diep onder de indruk tijdens haar jaren van opsluiting door de jonge vrouwen die gevangen waren gezet en geëxecuteerd in Evin gevangenis, iets dat haar leven voor altijd veranderde.
In een interview zei ze: “Ik voel me nederig als ik me het verzet en het doorzettingsvermogen herinner van gevangenen die ik in de gevangenis van het geestelijke regime heb ontmoet. Jonge vrouwen met een gemiddelde leeftijd van 17 tot 20 jaar. Natuurlijk waren er jongeren op andere afdelingen die nog jonger waren, tussen 10 en 12 jaar…”

Nadat ze was vrijgelaten, verliet ze Iran uit angst voor haar leven en woonde ze tot het einde van haar leven in Los Angeles.
In een interview met Alarabiya legde ze uit: “Het (geestelijke) regime was in oorlog met kunstenaars en vooral met vrouwen. Het koesterde geen muziek en had het onwettig verklaard… De kunstgemeenschap werd totaal vernietigd. Alle films werden vernietigd… Dus besloot ik te vechten omdat het mijn recht was om vrij te leven in mijn eigen land.
Nadat ik was gearresteerd, werd ik direct naar eenzame opsluiting gebracht. Dit is de slechtste plaats wat betreft detentie en marteling. Later vroeg ik waarom ze me naar een isolatiecel brachten. En ze vertelden me: “Omdat je aanklacht ernstig was. Je was een beroemd persoon en je sloot je aan bij het verzet tegen het regime. Toen ik in Iran was, zat mijn man ook in de gevangenis. Toen hij werd vrijgelaten, hebben we op de een of andere manier ons contact met het verzet in Iran hersteld. Maar het regime kwam erachter. Vervolgens publiceerden ze dagelijks een artikel over mij in Kayhan in de speciale nieuwsrubriek. En ik voelde dat het voor mij niet langer veilig was om in Iran te blijven… Diezelfde nacht vluchtte ik naar Dubai.”

Tijdens haar jaren in ballingschap wijdde Marjan haar kunst aan het promoten van het doel van het Iraanse verzet voor vrijheid en voor regimeverandering. Ze zong tientallen liedjes, waaronder ‘Rouyesh Nagozir’ (onvermijdelijk ontspruiten), die op grote schaal werden omarmd door jongeren en vooral jonge vrouwen in Iran.
In een interview met het tijdschrift Youths in Los Angeles zei ze: “Mijn stem is mijn wapen tot de dag dat onze landgenoten vrij zijn. En ik zou mijn stem liever niet gebruiken bij concerten, maar bij de gratis congressen tegen de mullahs die mijn land regeren.”
Haar herinnering en liedjes zullen vrijheidsliefhebbers en met name Iraanse vrouwen en meisjes in Iran blijven inspireren.