18 februari 2022 – Leden van het Europees Parlement hebben op donderdag 17 februari in een officiële zitting een resolutie aangenomen waarin ze hun afkeuring uitspreken over het stijgende aantal executies in Iran door het regime van de moellahs. De EP-leden uitten daarnaast hun afschuw over de massale executie van 30.000 politieke gevangenen door de heersende moellahs en vroegen om een internationaal, onafhankelijk onderzoek aangaande deze afschuwelijke wandaad, en de vervolging van Iraanse overheidsfunctionarissen, en met name Ebrahim Raisi, de president van het huidige regime.

‘… ondanks politieke verschillen van inzicht in het Europees Parlement willen wij onze steun betuigen aan het Iraanse volk. Sinds de massa-executies in 1988 zijn er zonder ophouden misdaden tegen de menselijkheid gepleegd. We spreken over de zogenoemde doodstraf, maar wat voor straf is dat? In veel gevallen gaat het om buitengerechtelijke beslissingen om mensen snel uit de weg te kunnen ruimen, zelfs zonder de schijn van een strafproces, ‘zei Europarlementslid Anna Fotyga, secretaris-generaal van de Europese Partij van Conservatieven en Hervormers. ‘Woorden zijn niet genoeg. We moeten in actie komen, want wat we zien in Iran – met daarbij de financiering van terroristen en de inmenging in de regio en zelfs in onze gebieden – verplicht ons tot handelen en zeer krachtige sancties af te kondigen,’ voegde ze eraan toe.

In de resolutie van het EP wordt het Iraanse regime bekritiseerd voor het feit dat tussen 1 januari en 1 december 2021 ‘minstens 275 mensen in Iran zijn terechtgesteld, onder wie ten minste twee kinderen en tien vrouwen’, en dat ‘sinds Ebrahim Raisi in augustus 2021 aantrad als president, er een grote stijging waarneembaar is in het aantal terechtgestelden, onder wie ook vrouwen’. Javier Zarzalejos, Europarlementariër namens de Europese Volkspartij, zei: ‘Ik vraag me of we niet te lief zijn voor het Iraanse regime, want wanneer we het hebben over de doodstraf, zelfs met de onverkorte verwerping ervan zoals in dit geval, dan moet er toch eigenlijk een gerechtelijk proces aan voorafgaan, toch eigenlijk sprake zijn van een vorm van wettigheid, zou je zeggen. Maar dit is niet zo. Feitelijk bestaat de doodstraf in Iran niet. Het zijn louter terechtstellingen: staatsmoord als vorm van misdaad tegen de menselijkheid.’

Verder merkte hij op: ‘Kijk naar de afschuwwekkende repressie, de verdwijningen en grootschalige executies van politieke dissidenten in 1988 en zie dat er geen onderzoek is gedaan naar deze misdaden waarbij de huidige leider van Iran een prominente rol heeft vervuld. Kijk naar de afschuwelijke gang van zaken in Iran als het gaat om executies: minstens 275 vorig jaar, onder wie tien vrouwen en twee kinderen. We mogen ons daar niet blind voor houden.’

In de resolutie worden in het bijzonder twee gevallen naar voren gehaald: ‘Mohammad Javad, een bokskampioen, werd in januari 2022 ter dood veroordeeld na aangeklaagd te zijn wegens “verspreiding van verdorvenheid op aarde”, en Navid Afkari, een worstelaar die verklaarde dat hij was gemarteld om hem te dwingen een valse bekentenis af te leggen, werd terechtgesteld in september 2020.’

‘Ondanks herhaalde oproepen van de internationale gemeenschap zijn de autoriteiten doorgegaan met het uitvoeren van doodvonnissen met een gemiddelde van 1 per dag in 2021. Iran is een van de weinige landen in de wereld die, hoewel dat een flagrante schending is van het internationaal recht, minderjarige delinquenten executeert. Het aantal terechtstellingen van burgers die behoren tot een minderheid, met name Baluchi’s, Koerden, Arabieren en baha’i’s, is onevenredig hoog. De doodstraf is in Iran grotendeels een instrument om mensen te intimideren, vervolgen en te proberen elke vorm van politieke oppositie in het land uit te roeien,’ zei Jordi Solé, Europarlementariër namens de fractie Groenen/EVA.

En verder zei hij: ‘Ik verzoek de Iraanse autoriteiten opnieuw om alle politieke gevangenen en alle gewetensgevangenen vrij te laten. De situatie is alleen maar verergerd sinds Ebrahim Raisi vorig jaar juni aan de macht kwam. Het aantal executies ging omhoog naar 271, waaronder 11 vrouwen. Geen wonder gezien zijn goed gedocumenteerde rol bij de massa-executies in 1988 en de meedogenloze onderdrukking van de protesten in november 2019. In het land heerst al tientallen jaren lang een cultuur van straffeloosheid. Het Iraanse volk verdient gerechtigheid en genoegdoening, en verdient te leven in een vrij, inclusief en democratisch land waarin mensenrechten en waardigheid gerespecteerd worden.’

De Europarlementariërs gaven daarnaast blijk van hun afschuw van ‘de stelselmatige toepassing van martelingen in Iraanse gevangenissen’ door de moellahs en veroordeelden in sterke bewoordingen ‘de gestaag verslechterende mensenrechtensituatie in Iran, met name voor personen die behoren tot etnische en religieuze minderheden, gebaseerd op stelselmatige, politieke, economische, sociale en culture discrimnatie.’

‘… vrouwen betalen onder islamitische fundamentalistische regimes de hoogste prijs. Ik heb beelden voor ogen van een schokkende video waarin een man zijn 17-jarige, van overspel beschuldigde vrouw onthoofdt, glimlachend over straat loopt en haar hoofd als trofee omhooghoudt. In Iran gaat een man die zijn 14-jarige dochter om het leven brengt voor acht jaar de gevangenis in; een vrouw die haar hoofddoek afdoet riskeert een gevangenisstraf tot 24 jaar,’ zei EP-lid Susanna Ceccardi van de fractie Identiteit en Democratie.

In haar toespraak verwees ze ook naar de executie van 30.000 politieke gevangenen in 1988 in Iran, onder wie tal van jonge mannen en vrouwen en zelfs middelbare scholieren en studenten.

Deze harde kritiek ging gepaard met het uiten van grote zorgen door Europarlementariërs ten aanzien van de ‘grootschalige verdwijningen en standrechtelijke executies van politieke dissidenten die plaatsvonden in 1988 en waarnaar tot op de dag van vandaag geen onderzoek is gedaan en waarvoor niemand strafbaar is gesteld.’

‘Iran stelt naar verluidt per hoofd van de bevolking de meeste mensen terecht ter wereld, en dit land heeft dan ook geen eerlijk en onafhankelijk rechtssysteem. Ik zou graag een oproep doen aan de leiders van Iran, maar de president van Iran was lid van de Doodscommissie in de periode van massa-executies in 1988, waarin 30.000 politieke gevangenen werden vermoord,’ zei EP-lid Radoslaw Sikorski, een voormalig minister van Buitenlandse Zaken van Polen. ‘Er zijn in Iran politieke gevangenen,’ zei hij verder, ‘die louter vragen hadden gesteld over die massamoord, mensen als Maryam Akbari Monfared, Qolam-Hossein Kalbi, Saeed Massouri, Afshin Baeemani, Saeed Shahghal-eh. Meneer Raisi, het lot van deze mensen heeft u het stempel van beul bezorgd en u zult daarvoor gestraft worden, in deze wereld of in het hiernamaals.’

In verband met de aanhoudende steun van het Iraanse regime aan het wereldwijde terrorisme merkten de Europarlementariërs op dat ‘het ministerie van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten heeft meegedeeld dat Iran in de afgelopen jaren de grootste staatssponsor van terrorisme is gebleven en als zodanig politieke, financiële, operationele en logistieke hulp heeft geboden aan diverse groepen die op de EU-terreurlijst en de Amerikaanse lijst van buitenlandse terroristische organisaties staan.’