Door Alejo Vidal Quadras, 3 maart 2022 – “Wat is onze plicht?” was de eerste vraag die ik me stelde toen Rusland Oekraïne binnenviel. Ik zag de hele Europese democratie bedreigd door gewelddadige agressie. Oorlog en totalitarisme liggen op de loer.

Ik vroeg me af wat de reactie van Oekraïne op deze duidelijke schending van het VN-Handvest zou zijn. Toen kwam het nieuws dat het volk daadwerkelijk terugvecht. De Oekraïense president Volodimir Zelenski koos ervoor om niet van afstand te leiden en zijn land te ontvluchten in het aangezicht van de Russische agressie. In plaats daarvan riep hij op tot “Verzet”, wat mij het antwoord op mijn vraag gaf. Ik zag hoe het licht van het Verzet opnieuw de schaduw van passiviteit en pacifisme kan overwinnen.
Dinsdag sprak president Zelenski de Europese wetgevers toe. In een emotionele en opzwepende toespraak zei Zelenski dat de Oekraïners letterlijk vechten voor de toekomst van Europa. Hij heeft gelijk.

Hij zei: “We hebben bewezen dat we sterk staan. … We hebben bewezen dat we op zijn minst precies hetzelfde zijn als jullie. Bewijs dus dat u achter ons staat, bewijs dat u ons niet zult laten gaan. Bewijs dat jullie inderdaad Europeanen zijn.” De bal ligt nu bij Europa. Wij moeten vastberaden optreden en het moedige verzet van het Oekraïense volk ter verdediging van vrijheid, onafhankelijkheid en democratie ondersteunen.

Toen ik vice-voorzitter van het Europees Parlement was, heb ik altijd geprobeerd de waarde van “Verzet” te koesteren. In die tijd steunden mijn collega’s en ik de georganiseerde verzetsbeweging van het Iraanse volk, die strijdt tegen het klerikale regime in Teheran. Leden van deze beweging werden in de kampen Ashraf en Liberty in Irak aangevallen door de huurlingen van Teheran en zijn marionettenregime in Bagdad. De Amerikaanse en Europese regeringen kwamen hun beloften om de Ashrafis te beschermen niet na, maar deze dappere mannen en vrouwen kozen ervoor om op eigen kracht verzet te plegen. Net als het Oekraïense volk stonden zij tegenover een veel beter uitgeruste en veel gewelddadigere strijdmacht. De Ashrafis hadden in feite helemaal geen wapens en konden zich alleen verdedigen met hun blote handen en ijver. Hun doorzettingsvermogen leidde tot een wereldwijde mobilisatie en resulteerde uiteindelijk in hun veilige overbrenging naar Albanië, waar zij hun strijd voor de omverwerping van het Iraanse regime hartstochtelijk voortzetten.

De wereld kijkt toe en bewondert het Oekraïense volk, dat dapper stand houdt. Zoals president Zelenski zei, moeten wij onze democratische waarden in ere houden, waarvoor miljoenen Europeanen tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn gedood.

Net als de nazi’s in die vernietigende oorlog steunen bijna alle schurkenstaten en autoritaire staten in de wereld de Russische invasie in Oekraïne. Het heersende religieuze fascisme in Iran verwelkomde de oorlog in Oekraïne met open armen. Het terroristische regime in Teheran probeert wanhopig deze catastrofe uit te buiten.

Na alleen al in de afgelopen vier jaar geconfronteerd te zijn geweest met acht grote nationale opstanden en naarmate meer mensen in Iran ervoor kiezen zich aan te sluiten bij het verzet tegen het religieuze fascisme, en te midden van Teherans toenemende internationale isolement, proberen de oorlogszuchtige moellahs alles aan te grijpen om hun ineenstortende bewind te beschermen.
Ebrahim Raisi, de massamoordende president van het Iraanse regime, en zijn minister van Buitenlandse Zaken steunden de invasie van Rusland en legden daarmee het expansionistische karakter van deze onrechtvaardige oorlog bloot, zowel voor de Iraniërs als voor de burgers van de vrije wereld.

De opmerkingen van Raisi kwamen niet onverwacht. Gezien zijn reputatie als “ophangrechter”, die tienduizenden politieke gevangenen naar de galg stuurde tijdens de genocide in Iran in 1988, is het geen verrassing dat hij de bloedige oorlog in Oekraïne steunt, die tot dusver duizenden burgerdoden en honderdduizenden vluchtelingen heeft veroorzaakt.

Raisi en zijn mentor, Opperste Leider Ali Khamenei, proberen de huidige situatie uit te buiten en verwachten op slinkse wijze de steun van Rusland bij de nucleaire besprekingen in Wenen. Raisi eiste onbeschaamd van de Westerse regeringen dat zij zouden instemmen met “het verstrekken van controleerbare garanties, het beëindigen van politieke claims en het opheffen van sancties”.
Als de opzettelijke en nooit uitgelokte Russische agressie Europa één les heeft geleerd, dan is het wel dat toegevendheid en zwakte tegenover bullebakken en tirannen tot meer chaos en vernietiging leidt. Europa mag niet toegeven aan de nucleaire afpersing en intimidatie van Teheran. De moellahs zijn hun verbintenissen in het kader van de nucleaire overeenkomst van 2015 niet nagekomen. Bovendien heeft het Iraanse regime zijn steun aan het internationale terrorisme uitgebreid en opgevoerd. De democratische waarden van Europa staan lijnrecht tegenover het tirannieke karakter van het regime en de afschuwelijke schendingen van de mensenrechten.

De recente bezettingsoorlog in Oekraïne is een perfect voorbeeld van het feit dat passiviteit en het sussen van een oorlogszuchtige staat uiteindelijk tot oorlog zal leiden. Historische voorbeelden zijn er in overvloed. Na het akkoord van München in 1939 beweerde de Britse premier Neville Chamberlain dat hij “vrede voor onze tijd” had gebracht. Kort daarna viel Nazi-Duitsland Polen aan, en een totale oorlog stortte Europa en de wereld in onvoorstelbare dood en verderf.

De voorzitter van de Europese Raad, Charles Michel, heeft dinsdag verklaard dat de Raad zijn verantwoordelijkheden niet zal “ontlopen”. Wij zullen inderdaad niet toegeven aan de eisen van dictators. Het tijdperk van verzoening is voorbij. En, wat nog belangrijker is, zoals de moedige Oekraïners ons allen leren: daden zeggen meer dan woorden als het gaat om de bescherming van democratische waarden. Het is de hoogste tijd dat wij opkomen voor onze Europese waarden van verzet en democratie en dat wij, parallel aan onze steun aan de Oekraïense onafhankelijkheid, ook het Iraanse volk en zijn streven naar vrijheid van tirannie steunen. Dergelijke acties versterken elkaar en versterken uiteindelijk een verenigd Europa.

Dr. Alejo Vidal-Quadras

Alejo Vidal-Quadras, hoogleraar atoom- en kernfysica, was vice-voorzitter van het Europees Parlement