Saeed Eghbali heeft een brief geschreven over het afschuwelijke proces van de wekelijkse executies in de Rajai Shahr-gevangenis.
Volledige tekst van Saeed Eghbali’s brief:
“Het relaas van de executies vanuit de Rajai Shahr gevangenis, Karaj
De eerste keer dat ik werd geconfronteerd met de kwestie van de executie was toen ik een kind was, toen ik de dood zag bungelen in de strijd op het centrale plein van onze stad. Maar nadat ik verbannen was naar Rajai Shahr (Gevangenis), voelde ik de executie met heel mijn wezen.
Allereerst wil ik mijn dierbare vriend en medegevangene Behnam Mahjoobi herdenken, die ook op een dergelijke manier werd geëxecuteerd. Een vriend die voor mijn ogen stierf en nog steeds als ik naar zijn foto kijk, die ik boven mijn bed heb gezet, brandt mijn hart van alle wreedheid en onderdrukking, herinner ik me hoe eenzaam ik ben en moet ik vreselijk huilen in de douches van afdeling 8.
Voor mensen zoals ik, die uit de laagste en meest vergeten klasse van de samenleving komen, is het normaal om te sterven en te verliezen onder de heerschappij van de onderdrukkers; om onze levens, bezittingen, banen, dromen, vrede, liefde en alles te verliezen of ik kan beter zeggen ze stelen dit alles van ons; zoals Behnam Mahjoobi (…)
In de Rajai Shahr Gevangenis heeft dit een ander gezicht: de gruwelijke trend van wekelijkse executies!
Er is hier een plaats die “suite” wordt genoemd en die bestaat uit verschillende isoleercellen. Deze cellen worden voor verschillende doeleinden gebruikt: voor het straffen van wie ruzie maken of staken en van hen die zogenaamde “gevangenismisdaden” begaan. Maar het meest beangstigend is het overbrengen van ter dood veroordeelden naar deze cellen enkele dagen voor hun executie.
Op woensdagochtend, de dag van de executie, wordt het vonnis voltrokken ergens in de buurt van onze huidige afdeling (afdeling 4). Soms worden twee of drie personen en soms wel tien gevangenen naar deze plaats overgebracht om hun straf uit te zitten.
Aan deze plechtigheid nemen ook gevangenisbeambten, ambtenaren van het Openbaar Ministerie en de Eenheid Uitvoering Strafvonnissen deel, om de uitvoering van het doodvonnis en de dood van de gevangene te verzekeren! Het geluid van auto’s die op dinsdagavond actief rond de executieplaats rijden, is door de tralies van de ramen van mijn cel te horen. Vertrouwde stemmen die zich in de bakstenen van deze gevangenis hebben genesteld vanaf de jaren tachtig tot vandaag.
Het geluid van de auto’s doet me denken aan Zanyar en Loghman, van wie we niet eens een markering van hun graven hebben!
Het doet me denken aan alle gezichten die ik zie in de bezoekersruimte en de hoofdgang! Op dinsdagavond vraag ik me af, wie van hen is er vandaag opgehangen?! Iedereen doet me denken aan mijn lieve Behnam (…)
Elke dag zie ik hier mensen die ter dood veroordeeld zijn op grond van verschillende aanklachten en die hun tijd in de gevangenis doorbrengen met angst en vrees. Telkens wanneer hun namen om verschillende redenen worden afgeroepen, raken zij in paniek en om zichzelf hoop te geven, al is het maar voor even, brengen zij de dag door met grappen en lachen en zeggen zij tegen hun celgenoten: vergeef ons jongens (…)
De dagen voor de dinsdag zijn ze vol zorgen en angst dat ze niet met stokken en knuppels geslagen zullen worden en geboeid en vastgebonden naar de “suite” gebracht zullen worden, op woensdagmorgen wordt er aan een hendel getrokken en (…)
Het zijn mensen die voor hun dood al duizendmaal gestorven en weer tot leven zijn gekomen in eenzame cellen, waarvan de muren stinken en waarin de kou hun botten verbrandt! De drugs en pillen, die de gevangenisbeambten in de laatste ogenblikken van hun leven aan de ter dood veroordeelden geven om hun eigen geweten te sussen, geven geen antwoord op de vraag: “Waarom moet ik sterven”? “Wie beslist dat ik moet sterven”? Een 80-jarige man (Ali Khamenei) die zichzelf beschouwt als de vertegenwoordiger van God op aarde?!
Ik ken hier mensen die nachten hebben doorgebracht naast de muur van de cel van een ter dood veroordeelde. Nog steeds hebben zij het geluid van gekerm en geschreeuw, het geluid van de ketenen van hun handen en voeten en het geluid van de afranselingen door de gevangenisbewakers in hun oren. Ik heb een korte tijd doorgebracht in afdeling 209, cel 113, met Esmail en Khosro, die ter dood veroordeeld waren en uiteindelijk geëxecuteerd werden voordat ik de afdeling verliet.
De wortel en oorzaak van elke moord, verkrachting en beroving kan gezien worden in de structuur van een regime dat zelf armoede, onrechtvaardigheid, corruptie, dood en onderdrukking voortbrengt en bevordert. Eenieder die ter dood veroordeeld is weerspiegelt mijzelf daarin dat hij uit dezelfde klasse komt waarvan de dromen zijn verdwenen in de duistere wereld die de Islamitische Republiek heeft geschapen; nu moeten zij de dood verwelkomen terwijl hun benen trillen.
De auteur van dit verhaal is niet Saeed Eghbali uit Rajai Shahr. Ik ben de bouwvakker die van de top van een gebouw is gevallen (bij gebrek aan veiligheidsmaatregelen)! Ik ben de dakloze die slaapt in de graven van de Behehsht-e-Zahra begraafplaats, de prostituee die haar lichaam en ziel verbrand heeft (van armoede), het kind dat haar jeugd zoekt in de vuilnisbakken, de verslaafde die met een spuit in zijn handen doodgevroren onder de brug ligt, de venter die blauwe plekken onder zijn ogen heeft (geslagen door de onderdrukkers) en al degenen die elke dag, in deze lucht die ruikt naar de dood, worden geëxecuteerd onder verschillende voorwendselen en beschuldigingen!
Maar met alles wat wij hebben meegemaakt en waarvan wij getuige zijn geweest, en wat ons diep brandt, moeten de machteloze machthebbers weten dat wij ons onder al deze druk niet alleen niet zullen overgeven, maar dat elke strop, elke kogel en elke knuppel waarmee jullie ons volk doden en pijn doen ons vastberadener maakt en jullie dichter bij jullie einde.
Ik gedenk mijn dierbare broeders en zusters, Hamzeh Savari, Zaniar en Loqman Moradi, Farzad Kamangar, Ali Saremi, Gholamreza Khosravi, Ramin Hossein Panahi, mevrouw Raihaneh Jabbari en mevrouw Shirin Alam Hooli (allen geëxecuteerd in de Gohardasht (Rajai Shahr) Gevangenis).”
Saeed Eghbali
Rajai Shahr Gevangenis.
24 maart 2022
