15 juni 2022 – De beruchte Qarchak-gevangenis is de enige alleen voor vrouwen bedoelde gevangenis in Iran en het detentiecentrum van minstens 2.000 vrouwen. Deze gevangenis was vroeger een pluimveehouderij en voldeed vanaf het begin niet aan de normen voor een gevangenis. Volgens de vrouwen in het martelcentrum Qarchak in Varamin zijn het leven en de gezondheid van alle gevangenen in gevaar. “Dit is het einde van de wereld” en met andere woorden, Qarchak is een plaats voor marteling, ballingschap en moord op vrouwen.

Combinatie van afdelingen en quarantaine van de martelplaats Qarchak

De quarantaineafdeling van de Qarchak-gevangenis is erg klein maar er worden 60 gevangenen ondergebracht.
Geen enkele afdeling heeft een raam of rooster voor ventilatie en de zaal voor bezoekers is klein en vies.
Op de binnenplaats is een kas om te koken maar door het korte dak is de deur gesloten en kunnen gevangenen de ruimte niet gebruiken om te koken. Het is een plek voor katten geworden. De gootsteen en wastafel worden gedeeld door afdelingen één tot en met zeven, wat op zich al een ramp is voor de gezondheid in de gevangenis.

Gezondheidszorg

In de afgelopen maanden, van april 2022 tot heden, hebben rioollekken in cellen, stank en ophoping van insecten, de aanwezigheid van giftige vogelspinnen, muizen, salamanders, waterhagedissen en verschillende insecten bijgedragen aan honderden gezondheidsproblemen. De giftige vogelspinnen verbergen zich tussen het onkruid en de doornen in de omgeving.
“Het is normaal om deze dingen in de gevangenis te hebben”, zegt Soghra Khodadadi, een politieke gevangene.
Per dag worden slechts vijf gevangenen van elke afdeling door de arts bezocht. Oogartsen en tandartsen komen zelden de gevangenis in. De oogarts vraagt geld van de gevangenen voor zijn onderzoek en geeft ze dure brillen van zeer lage kwaliteit.

Vrouwen moeten bij hem kopen omdat ze geen andere keus hebben.

De tandarts vraagt ook veel geld voor medische diensten en alleen het trekken van tanden is gratis. Vanwege de slechte hygiëne zien gevangenen liever geen tandarts, omdat niet alleen hun probleem niet is opgelost, maar ze krijgen ook nog ergere ziekten.
Er zijn geen middelen zoals B-complex en B12 ampullen, brandwondenzalf en gespecialiseerde medicijnen in de gevangenis.

De families van gevangenen moeten de meeste medicijnen op eigen kosten in de stad kopen en meenemen.
Serum wordt de gevangenen zelden toegediend, alleen als iemand in hongerstaking is of een bloeddruk onder de acht heeft.
Cipiers zijn streng in het geven van serums en het afleveren van essentiële medicijnen en ze beweren dat er geen geld voor is, maar ze zijn erg gemakkelijk in het geven en afleveren van slaappillen aan de gevangenen; geld om gevangenen te laten inslapen hebben ze nooit tekort! Ze willen liever dat gevangenen suf en slaperig zijn.

De gevangenispsychiater schrijft een groot aantal kalmeringsmiddelen en slaappillen voor aan de gevangene als zij tijdens het eerste bezoek aangeeft dat zij suïcidale gedachten heeft en niet goed kan slapen.
Ongeveer 85% van de gevangenen in het martelcentrum van Qarchak gebruikt neurologische middelen. Deze medicijnen worden zonder medisch toezicht ingenomen.

De meeste psychiaters in deze gevangenis zijn cipiers die in de gevangenis online les hebben gehad van universiteiten van lage kwaliteit, zo zonder studie in minder dan vier jaar zijn afgestudeerd en nu werken als psychiater.
Het werk van deze zogenaamde artsen dient alleen om de gevangenen zware slaappillen voor te schrijven; ze weten niets beters.

In de meeste gevallen waarin een zieke gevangene op doktersadvies in het ziekenhuis moet worden opgenomen kan het hoofd van de medische opvang met een korte zin “hoeft niet” dat voorkomen. Ze brengen zelfs kankerpatiënten niet naar het ziekenhuis. Een zieke gevangene handboeien omdoen en vastbinden is een andere vorm van marteling.

Zelfs gevangenen die in de keuken en het theehuis van hun afdeling werken worden niet naar het ziekenhuis gebracht wanneer kokend water op hun lichaam wordt gemorst en ze ernstige brandwonden oplopen. Het enige wat ze voor deze vrouwen doen is injecteren met een pijnstiller en smeren met een beetje brandwondenzalf.

Het medisch laboratorium van de gevangenis kan de meeste tests niet uitvoeren en het is moeilijk om de gevangenen voor tests naar het ziekenhuis te verwijzen. Het gebeurt wel als een gedetineerde verklaart dat zij alle medische en reiskosten betaalt maar de meeste gedetineerden kunnen zulke kosten niet betalen.

Wanneer ze wel naar medische centra worden gestuurd, hebben de begeleidende gardisten altijd haast om het snel af te maken, zodat ze hun tweede baan kunnen vervullen. Als gevolg hiervan krijgen de gevangenen de uitslagen van echografie en tests meestal niet en kunnen ze het behandelproces niet tot het einde doorlopen.

Op de verpleegafdeling wordt geen hygiëne in acht genomen, noch schoongemaakt. Een gevangene wordt op hetzelfde bed geïnjecteerd als waarop bijvoorbeeld een vorige gevangene die zichzelf beschadigd had behandeld was en het bed daardoor onder het bloed zit.

Volgens de laatste berichten hebben sommige gevangenen tuberculose opgelopen maar worden ze niet gescheiden gehouden van andere gevangenen; families van gevangenen maken zich daarom grote zorgen over de gezondheid van hun geliefden.

Er zijn slechts twee rolstoelen in Qarchak voor meer dan tweeduizend vrouwelijke gevangenen en die zijn ook nog kapot!
Gevangenisautoriteiten geven de liefdadigheidshulp niet aan gevangen moeders.

Toestand van gedetineerde moeders en kinderen

De beveiligers en het hoofd van de gevangenis voorkomen dat liefdadigheidshulp aan gevangenen die moeder zijn en samen met hun kinderen hun straf uitzitten bereikt. Ze geven geen kleding en eten aan moeders. Het eten in de gevangenis is niet genoeg voor moeders die hun kinderen borstvoeding geven en veel voedsel dat door donoren wordt gestuurd en meestal voor deze moeders bestemd is wordt in feite niet aan hen gegeven.

Op de afdeling voor gedetineerde moeders zijn geen voorzieningen voor kinderen. Zwangere moeders zijn lange tijd in onzekerheid. Zwangere en arme vrouwelijke gevangenen krijgen geen kleding.

Voedingstoestand van vrouwen in het martelcentrum van Qarchak

Vrouwelijke gevangenen in het martelcentrum van Qarchak hebben altijd honger en de fysieke en mentale stress die veroorzaakt worden door de erbarmelijke omstandigheden in deze gevangenis hebben hen nerveus gemaakt.

Er zijn vrouwen in deze gevangenis die al meer dan tien jaar vastzitten, maar nog nooit fruit hebben gegeten maar daarentegen wel zenuwpillen krijgen!

Onlangs is het koken van warme maaltijden stop gezet en hebben de gevangenen zo drie maanden lang geen enkele warme maaltijd gehad. En aan deze humanitaire ramp moet het gebrek aan drinkwater worden toegevoegd, want het water in de gevangenis is zoutig en niet te drinken. Vrouwen moeten voor water betalen, terwijl de meesten het niet kunnen betalen.