15 September 2023 – Op 15 september ontvouwde zich een betekenisvolle gebeurtenis, toen duizenden Iraniërs in Brussel zich verzamelden voor een grote bijeenkomst, leiders en wetgevers uit verscheidene landen kwamen bijeen voor een conferentie in de hoofdstad van België.

Titel “Iran Opstand, Rol van Vrouwen en Jeugd en Vooruitzicht op een Democratische Republiek,” de internationale vergadering mikte erop de aandacht van de wereldgemeenschap te vestigen op de noodzaak voor een verschuiving in de politieke aanpak van het onderdrukkende regime in Iran.

Stephen Harper, Ex-premier van Canada

Vandaag zullen het regime en de verzoeners in het Westen bekend maken dat de protesten tot rust zijn gekomen en niet meer zullen terugkomen. Maar we weten dat het tegengestelde waar is. De protesten zullen terugkomen, zoals hiervoor ook gebeurde. En elke keer als ze terugkeren zijn ze meer wijdverspreid, agressiever en met meer volharding, dan ze waren.
Precies zoals iedere keer, worden ze met meer wreedheid onderdrukt, met meer gevangenisstraf en meer doden, zodat het fundament wordt gelegd voor de volgende ronde. En op deze manier wordt de cirkel van protest en onderdrukking herhaald. Maar het escaleert en escaleert, tot het tot een einde komt, het enig mogelijk einde: met de mensen in Iran, bevrijd van dat verdorven en slechte regime.

Deze keer, vrienden, staken de demonstranten het voorvaderlijk huis van Ayatollah Khomeini, de stichter van het regime, in brand. De volgende maal zullen ze het gehele regime, tot de grond toe, afbranden.

Zoals ik zei, iedere keer breiden de protesten zich uit van de stad naar het platteland, van de gemeenschappen van minderheden naar de Perzische meerderheid en deze laatste maal, van mannen naar vrouwen, al hoewel vrouwen al lang een leidende rol hebben gespeeld in het georganiseerde verzet tegen het regime – vrouwen – natuurlijk, — En ze hebben dat gedaan omdat de Iraanse vrouwen al lange tijd wisten dat hun basisrechten alleen kunnen worden gerealiseerd door de vernietiging van het regime met zijn primitieve uitgangspunten en het te vervangen door een vrije, grondwettelijke, seculiere en democratische staat.
……

Wijs de propaganda van de westerse verzoeners af, deze zogenaamde deskundigen. En doe dat niet alleen omdat hun propaganda moreel niet deugt, maar ook omdat het feitelijk slecht is. Dat is het altijd. Verzoeners hebben constant de kracht van de regimes, die alleen met brute kracht regeren, overschat en constant de onderliggende zwakte en de onvermijdelijk val ervan onderschat.
Het regime van de Ayatollahs is gestoord. Het krijgt te maken met meer openlijke oppositie. En het is al verrot vanaf dag één. Corruptie op ieder niveau. Het gaat slechter met de economie. Armoede blijft toenemen, evenals de inflatie en zorg bestaat niet. Geen wonder dat het regime zijn toevlucht moet zoeken in steeds wreder optreden. Omdat het niets heeft dat de loyaliteit van de gewone burger zou kunnen wekken.

Vrienden, laten we nog eens het fundamentele uitgangspunt achter het geloof van de verzoeners bekijken. Dat is dat de dingen nog slechter zouden gaan als het regime valt. Slechter hoe? Hoe kan het slechter gaan dan met een regime met een apocalyptische kijk op de dingen, een meedogenloos streven naar kernwapens, dat publiekelijk een lijst met landen heeft opgesteld, die ze van de aardbodem willen laten verdwijnen? Hoe veel erger kan het zijn dan dat? Hoe veel erger kan het zijn dan een regime dat terrorisme en oorlog financiert van Syrië tot Libanon, tot Jemen en Irak en zelfs tot de Oekraïne en verder? Hoeveel erger kan dat zijn? Hoe erger kan het zijn, dan waar de opperste leider een extremistische fanaticus is en zijn president een massamoordenaar? Hoe kan het nog erger zijn dan dat?

Dus vrienden, ik zal het nog een keer zeggen: De oplossing is niet het proberen de banden met het regime aan te halen. Het is wat mijn regering in Canada deed, sluit alle ambassades van Iran in de gehele wereld.

Ik ben altijd zeer zorgvuldig geweest in mijn uitspraken door te zeggen dat ik het niet ben, die het Iraanse volk zegt wie hun regering moet vormen. Dat is aan de Iraniërs om daar een beslissing over te nemen, maar we hebben een alternatief voor hen. Ik herinner U eraan, dat ik ondertekenaar ben van een open brief van meer dan 100 vroegere presidenten en eerste ministers van over de gehele wereld, die er bij de wereld op aandringen de verzoeners te negeren en…. Samen met ….solidair met de bevolking van Iran in hun wens voor en vrije, seculiere en democratische staat.

Michèle Alliot-Marie, ex-minister van defensie, binnenlandse zaken en buitenlandse zaken van Frankrijk

We delen de waarden van de democratie, …. Vandaag is het de tragische gedenkdag van de dood van Mahsa Amini. Onze harten bloeden als we aan haar denken. Maar het is ook een dag waarop de hoop werd wedergeboren. De visie in Europa en andere landen veranderde door wat er gebeurde in Iran, na de golf van protesten die er plaats vonden.
…….
Verandering kan er alleen komen door de Iraniërs. Dat weten we. Maar we bewonderen hen die deze waarden verdedigen en we willen dat ze weten, dat we naast hen staan. We leven in een wereld waar waarden worden bedreigd.

Vrijheid en gelijkheid verdienen het, ervoor te vechten. We zijn blij dat we leven in een land waar de vrijheid te verkrijgen is, omdat anderen, voor ons, ervoor gevochten hebben.
Jullie en je Iraanse vrienden hebben de moed om voor jezelf op te komen, niettegenstaande dat het je leven kan kosten. Wij moeten de waarden waarvoor jullie vechten ook steunen. We zien dat democratische systemen niet vastberaden genoeg zijn. Als jullie lijden, dan lijden wij ook. Als jullie strijden voor de vrijheid, dan is dat ook onze strijd en jullie overwinning is ook de onze.

Guy Verhofstadt, ex-premier van België

De protesten waren een uitbarsting van boosheid van de mensen in Iran over de regering van de moellahs, die Iran meer dan veertig jaar bestuurden. De demonstraties waren de eerste tijd gericht op de onderdrukking van vrouwen, maar breidden ze zich snel uit naar fundamentele en maatschappelijke verandering. De demonstranten begonnen met leuzen als: “Vrouwen-leven-vrijheid” maar dat veranderde naar “Nee tegen de onderdrukker, of het nu de sjah is, of de moellah.”

Vandaag, een jaar na de dood van Mahsa Amini, zijn de omstandigheden voor de mensen verder verslechterd, omdat demonstraties worden neergeslagen door veiligheidstroepen. Velen werden vermoord of terechtgesteld. Het waren demonstranten, politieke tegenstanders, die werden geëxecuteerd. En vele duizenden, vreedzame demonstranten kwamen in de gevangenis. En nu, nu 16 september er aan komt, worden familieleden geïntimideerd, tijdelijk opgesloten, om hen te verhinderen, dat ze gepast rouwen over de slachtoffers.

We moeten onszelf kritisch bekijken, 12 maanden geleden keek de gehele wereld met bewondering naar het Iraanse volk. Maar wat hebben we in werkelijkheid gedaan om deze mensen te helpen met hun droom over een vrij en democratisch tijdperk? En mijn antwoord is, na een jaar: Wel, niet zo veel. Wat hebben we in dit jaar gedaan? Het is niet genoeg.
De stilte in het Westen geeft Iran de mogelijkheid hard op te treden tegen de bevolking. De strategie moet veranderen van kritische betrokkenheid tot verandering van regime.
……..

Tenslotte moeten we ophouden met onze naïeve benadering. We moeten stoppen met het verspillen van onze energie aan een regime dat doorgaat met het verrijken van uranium. Ze zullen nooit hun verplichtingen nakomen. We moeten onze strategie drastisch veranderen. We willen een nieuw debat met Borell (Hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid) en we willen een echte verandering in de strategie zien.

Een jaar na het begin van de protesten, wordt het voor ons tijd om het tij te keren en de dappere mensen in Iran te steunen.

Ingrid Betancourt, ex- senator en presidentskandidaat van Colombia

We zijn hier, omdat dit een bewijs is van het verzet….. Het regime heeft de druk opgevoerd voor de herdenking van de protesten. Het regime arresteert studenten en demonstranten. Het installeert overal camera’s. Het schiet op het publiek.

Maar er is sprake van eenheid in Iran, die ongekend is. Er is een verandering in de cultuur en dat valt op. Er bestaat ook een brug tussen de generaties, die samen protesteren.
Het wordt tijd dat de rechten van een ieder worden beschermd. Deze jonge mensen zijn erg dapper, want het is erg moeilijk om weerstand te bieden en de dreiging in de ogen te zien. Het is moeilijk, zoals we zien in het toenemende aantal zelfmoorden.

Vandaag, vieren we dat de vrees van kant is veranderd. De vrees is niet langer aanwezig in de straten of bij de mensen. Vrees verspreid zich nu door het regime.
Het regime is hard bezig om jonge mensen schrik aan te jagen. Het regime probeert tegen het Verzet in te gaan door het verspreiden van leugens, bijvoorbeeld door uit te spreken, dat er mogelijkheden zijn voor hervorming. Ze proberen marionet-regeringen voor te stellen, van mensen, waarmee in Iran niemand enige binding heeft. Ze proberen duidelijk te maken dat het verzet verdeeld is. Het verzet is niet verdeeld. Het is verenigd en het is hier.

Het enige dat ik wil zeggen is, dat het niet eerlijk is dat dat vrees in Iran zich heeft verplaatst, dat de mensen daar niet bang meer zijn, maar dat het regime daar bang is en dat onze overheid hier nog steeds bang is voor dit regime. Hoe kunnen we op onze knieën gaan voor dit regime en wel sancties opleggen? Het deugt niet.
Alle westerse overheden moeten ophouden met deze politiek. We hebben het recht niet om te zwijgen. Dit is het moment, waarop het nodig is dat onze overheid, zonder vrees, de kant kiest van deze mensen. Daarom zijn we hier…, omdat jullie de stem van het volk vertegenwoordigen. We gaan niet terug. We gaan vooruit.

Atifete Jahjaga, President van Kosovo (2011-2016)

Ik bewonder de vrouwen van Iran, die doorgaan met hun strijd tegen de onderdrukking door het regime. Alle repressieve regiems proberen de manier van denken van hun mensen aan te passen en geen van hen is daarin geslaagd. Zo zal het ook gaan met dit regime.

De veerkracht van de Iraanse vrouwen verdient alle aandacht van de wereld. Maar het krijgt eigenlijk niet de aandacht die het verdient. Het gevecht van de Iraanse vrouwen tegen het regime vormt het politieke landschap van het land. De vrouwen vechten tegen een regime dat de vrijheid van zijn eigen burgers beperkt.
De geschiedenis van Iran is vol van vrouwen in de frontlinie van de politieke bewegingen en ze vechten voor democratische waarden.

In Iran, bevechten dappere mensen de onderdrukking. Ze boeken vooruitgang.

In zowel Iran als Kosovo, stonden vrouwen pal. Ze zijn de representatie van het zoeken van de mens naar vrijheid en gelijkheid en vrouwen vervullen de rol van katalysator voor verandering met betrekking tot binnenlandse tirannie en buitenlandse onderwerping.
Mijn land is exemplarisch voor het feit dat onderdrukking vrouwen nooit in de schaduw kan duwen. Vrouwen maken de helft van de wereldbevolking uit en zij kunnen niet worden onderdrukt door de andere helft.

De aan de gang zijnde revolutie in Iran mag dan een uitdaging zijn, maar de Iraanse vrouwen vechten niet alleen. Honderden, nee duizenden van ons vechten met hen. Niettegenstaande dat zij trauma’s oplopen en onderhevig zijn aan terreur, tonen de Iraanse vrouwen hun vastbeslotenheid.
We zullen niet ophouden voor alle vrouwen een gelijke plaats vinden, zoals iedereen in de maatschappij verdient. We zullen niet ophouden tot vrijheid is gegarandeerd en de rechten van iedere burger zijn gewaarborgd.

Kathleen Depoorter, lid van het Belgische Parlement

Het Islamitisch fundamentalisme richt zich in de eerste plaats op vrouwen. De genadeloze onderdrukking van vrouwen is vastgelegd in de Iraanse vrouwen-hatende leer. Daarom staan vrouwen in de frontlinie van de strijd.

Volgens de woordvoerder van het regime waren de leiders van de protesten jonge vrouwen. Jonge vrouwen van Verzetseenheden staan voor verandering. Ik ben trots op hen en op ieder meisje, dat die de straat opgaat en schreeuwt om haar rechten. Het is duidelijk dat het Iraans regime gevangen zit in een conflict. Het conflict tussen het volk en de overheid is geëscaleerd. Het georganiseerde verzet heeft aan kracht gewonnen.

De mensen in Iran, vanuit alle richtingen, zijn met jullie verenigd. Ze riepen “Dood aan de onderdrukker, of het nu de sjah is of de moellah!” Met deze leus maken ze duidelijk, dat het niet hun bedoeling is de theocratie te vervangen door de monarchie.
Een andere leus is “Met of zonder hidjab, we gaan richting revolutie.” Dit is geen religieus gevecht, het is een maatschappelijk strijd. De opstand en de moed van jullie mensen zorgde voor internationale aandacht.

Ik zou Europa willen vragen, zorg dat het gebeurt. De mensen wachten op jullie. De verzoeningspolitiek en het gebrek aan actie tegen mensenrechtenschendingen kan niet worden geaccepteerd. De EU blijft zich houden aan afspraken met een regime, dat martelt en mensen executeert, daarmee zijn eigen waarden verloochenend. Hoe kun je onderhandelen met een regime dat zijn eigen mensen vermoord?

Mark Demesmaeker, lid van de Belgische Senaat

Ik steun jullie beweging voor de verandering van het regime en vrijheid in Iran. Ik geloof dat deze beweging de beste kans biedt voor een seculier en democratisch Iran. Jullie vormen ook het de enige beweging waarvoor het regime van de moellahs bang is. Jullie zijn ook het doel van de denomiseringscampagne van het regime.
Jullie staan recht tegenover een fundamentalistisch regime. Jullie vastbeslotenheid laat zien dat de overwinning nabij is. Ik kijk uit naar de dag dat we in de straten van een bevrijd Teheran kunnen lopen.

Het volk van Iran heeft duidelijk gemaakt dat zij het bewind van de sjah en van de moellahs verwerpen. Een van mijn prioriteiten is de wrede agressie in Oekraïne. Het Iraanse regime neemt actief deel aan deze agressie en vormt een bedreiging voor Europa.
Sinds de opstand van 2022, zijn we getuige geweest van een bijzonder jaar. Een nieuwe opstand kan zo maar weer ontstaan. In het Westen moeten we die actief steunen en niet toegeven aan de chantagepolitiek van het regime.

We moeten onze regeringen duidelijk maken dat ze een boodschap afgeven aan het Iraanse volk, dat we verandering van regime ondersteunen.
Dictaturen vallen om en verdwijnen omdat de geest van vrijheid van de mensen sterk is. De moellahs weten dat en vrezen het. Hun dagen zijn geteld.

Franz-Josef Jung, ex-minister van defensie van Duitsland (2005-2009)

Het Iraanse regime terroriseert het volk van Iran en is verantwoordelijk voor instabiliteit in de regio. Het steunt de agressie van Rusland tegen Oekraïne en ondermijnt de vrede in de gehele wereld. Het moet worden omvergeworpen en worden vervangen door een democratische overheid.

De Iraanse bevolking wil verandering. Ze gaat de straat op en eist een eind aan deze dictatuur. Ze roept: “Weg met de onderdrukkers, of het nu de sjah is of de moellahs!”
Het Iraans Verzet is een democratisch alternatief voor het regime. Meer dan 120000 strijders voor de vrijheid hebben hun leven gegeven voor een democratie in Iran. Veel van deze mensen stierven in het gevecht of bezweken aan verwondingen. De basis van het Iraans Verzet is het Tien-Punten Plan, dat de grondslag kan zijn voor een democratie in Iran. Het regime bevecht dit Verzet met wrede maatregelen, daartoe behoort ook moord.

Het regime is bezig met een campagne van demonisering. Het is onze taak om ons hiertegen in te zetten. Het is noodzakelijk dat Europa zijn politiek ten opzichte van het regime verandert en de IRGC op de lijst van terroristische organisaties zet.

We moeten duidelijk stellen dat we het Iraanse verzet steunen in hun gevecht om de democratie. Het Iraanse volk moet bevrijd worden van deze last van onderdrukking.

Natalia Gavrilita, premier van Moldavië (2021-2023)

Het is zo’n grote eer en voorrecht om hier te staan, allereerst met mensen uit Iran en met zoveel belangrijke mensen van overal uit deze wereld, ter verdediging van het leiderschap van vrouwen, meer algemeen gezegd voor de verdediging van de fundamentele rechten op vrijheid.

De protesten blijven sluimeren en zijn wijdverspreid. Ze overschrijden geografische, generatie en maatschappelijke lijnen. Dit is de eerste grote revolutie, die geleid wordt door vrouwen. Halve maatregelen werken niet. Korte termijn verzoening werkt niet. Het is niet effectief om afspraken te maken met totalitaire regimes, die hun bevolking in de middeleeuwen wil laten, die hun mensen in het verleden willen laten leven.

De jeugd streeft niet alleen maar naar democratie als een manier om een totalitair regime te bestrijden. Hun idee is een bewuste keuze en een weg naar een betere toekomst. Ze begrijpen dat democratische instituten de beste manier vormen om vrede, vrijheid en welzijn voor onze mensen te bereiken en een plaats waar onze kinderen hun leven in volledigheid kunnen leiden.
Vele rapporten laten ons de droevige toestand van de wereld zien, met een democratie in verval. Maar als je kijkt naar de door vrouwen geleide bewegingen, dan laten die tekenen van hoop zien, niet alleen in Iran, maar overal ter wereld.

Als we naar de oorlog in Oekraïne kijken, dan kunnen we zien hoe totalitaire regimes samen werken om instabiliteit in de regio en over de gehele wereld voor elkaar te krijgen. Dus zien we samenwerking op het gebied van het gebruik van drones tussen Rusland en Iran, het gezamenlijk ontwijken van sancties en dezelfde soort methoden inzetten tegen hun eigen bevolking.
Ik begrijp niet hoe we de oorlog in Oekraïne willen beëindigen en te gelijker tijd de verzoeningspolitiek met Iran nastreven.
Weten jullie wat de toekomstige generaties tegemoet kunnen zien door de verzoeningspolitiek van nu en hoe die toekomst eruit zou zien? Hoe kunnen we de zekerheid bieden dat de wil van het volk wordt gerealiseerd en die wil is een vrij, democratisch en seculier Iran?

We moeten oplossingen vinden en we moeten oplossingen vinden voor mensen om in vrijheid te leven en hun mogelijkheden tot werkelijkheid te brengen.

Els Ampe, lid van de Belgische Senaat

Vanwege de opstand valt het regime vrouwen aan. Het regime vergiftigt schoolmeisjes. Het regime arresteert vrouwen en misbruikt hen. Khamenei is een lafaard. Weg met Khamenei.
Maar Iraanse vrouwen houden het hoofd hoog en tonen meer moed dan welke sjah dan ook. Ze vechten niet voor de troon. Ze vechten voor vrijheid. Daarom hebben de Iraanse vrouwen al gezegevierd, omdat zij onze harten hebben gewonnen.
…..

We betuigen onze innige dankbaarheid aan hen, voor hun moed. We twijfelen er niet aan dat ze uiteindelijk hun goede zaak zullen winnen. Dank jullie voor jullie onwankelbare inzet voor een betere toekomst.

Dank jullie voor jullie moed.

Latifa Ait-Baala, lid van het Brussels Parlement

We zijn hier omdat een jaar geleden Mahsa Amini haar leven verloor, omdat haar kleding niet voldeed aan de regels, die het regime had gesteld. Ze werd vermoord, maar de herinnering aan haar zal nooit sterven. Het is een teken voor onze strijd voor vrijheid. Het gevecht om een vrij Iran wordt uitgevochten in Iran en ook op internationaal niveau. We weten dat het geweld dat het regime zo lang al heeft ingezet, de vrouwen niet heeft weerhouden om voor hun rechten te vechten.

Vrouwen en meisjes strijden continu voor vrijheid, gelijkheid en het recht om zich te kleden, zoals zij willen. Ze moeten vrijheid krijgen over alle aspecten van hun leven. ….
We moeten een einde maken aan dit bloeddorstige regime. In dit gevecht voor vrijheid hebben de Iraanse vrouwen een inspirerende leider, een voorhoede voor de verdediging van de aanstelling van vrouwen in de politiek.

….. Het is onze plicht om dit gevecht van Iraanse mannen en vrouwen, die willen leven in een democratie, te ondersteunen. Het Iraanse volk heeft vrijheid nodig. Lang leve een vrij Iran.

Nina Pessian, vrouwenrechten activiste

We herdenken Mahsa, de jeugd, de kinderen en de mensen, die vermoord zijn door dit regime.
Het regime kreeg de grootse klap van de vrouwen. Hun aandeel in de maatschappij, dat hen gegund werd door het regime, bestond alleen uit onrecht, marteling en executie. Vrouwen zijn de grootste dreiging geworden voor de moellahs en ze zijn de leiders van de strijd in de opstand.

Emanuele Pozzolo, lid van de commissie Buitenlandse Zaken van het Parlement in Italië

Dit is een belangrijke dag in het hart van Europa, we sturen een belangrijke boodschap naar Teheran. We zijn niet bang om de pogingen van het regime te veroordelen, om hen, die het niet eens zijn met Khamenei, in diskrediet te brengen.
Het is juist het regime dat bang is voor vrijheid en de jeugd. Het regime zegt te regeren in de naam van God, maar het verspreidt alleen maar haat en terreur. Dit regime is het meest godlasterende van deze wereld.

Overwinning zal er zijn voor mensen, die niet bevreesd zijn.

Amine Qaraee, vertegenwoordigster van de Iraanse Jeugd

Ik ben het kind van een van de slachtoffers van de massamoord in 1988 in de Iraanse gevangenissen. Op de eerste gedenkdag van de opstand van de bevolking in Iran, breng ik mijn groet over aan alle mensen. Wij lijden zoals jullie deden, toen jullie je geliefden verloren. Maar we zijn duizend maal meer vastbesloten dan voorheen. We zullen niet toestaan dat bloed tevergeefs is vergoten.

De opstand in 2022 was het toppunt van vijftig jaar dapperheid en strijd van Iraanse mensen in de gevangenissen van de Sjah en de moellahs. Ze riepen nee tegen de dictatuur en ja voor vrijheid en ze betaalden de hoogste prijs.
Het bloed van de vrouwen, die hun leven gaven, vloeit nu in de aderen van de Iraanse maatschappij. We zullen dat nooit vergeten en vergeven, tot er een democratische republiek in Iran is gevestigd.
……

Hanif Mahoutchian, rechtskundig adviseur

Met hun leuze “Weg met de onderdrukker, of het nu de sjah is, of de moellahs,” Heeft de bevolking van Iran bewezen dat zij de strijd zullen voortzetten. En wij zullen hun stem vertolken.

Dorien Rookmaker, lid (Nederland) van het Europese Parlement

Ze deelde mee mee dat ze zeer vereerd was hier aanwezig te zijn, niettegenstaande de tragische omstandigheden, die de aanleiding waren voor deze bijeenkomst.
Mevr. Rookmaker veroordeelde het onderdrukkende regime in Iran, de klemtoon leggend bij de onrechtvaardige behandeling door het Iraanse leiderschap van haar burgers. Ze bracht eer aan Mahsa Amini, haar erkennend als een symbool van dapperheid tegen alle ongelijkheid en beklemtoonde de beslissende rol van vrouwen in de strijd van Iran voor vrijheid.
Als lid van het Europese Parlement en voorzitter van een belangrijke vrouwenvereniging, erkende Rookmaker het belang van de bereikte eenheid en sprak haar dank uit aan allen, zowel mannen als vrouwen, die samen de strijd voeren.

Meer van Dorien Rookmaskers toespraak :

… Ik ben blij en vereerd dat ik hier aanwezig kan zijn, zelfs nu de oorzaak, waarom we hier zijn, zo tragisch is.

Het is tragisch omdat we nog steeds worden geconfronteerd met het moordzuchtige regime in Iran. Er is geen excuus voor onderdrukking, er bestaat geen excuus voor onderdrukkers, er is geen excuus voor een regime, dat zijn eigen mensen vermoord en er is geen excuus voor de Europese Unie, die nog steeds overlegt met criminelen, zoals in het regime in Iran.

Mahsa Amini werd een heldin tegen een grote overmacht. Sinds haar dood, hebben we gezongen, “Vrouwen, leven, vrijheid.”

Dat is omdat vrouwen zo belangrijk zijn in de strijd voor vrijheid in Iran, vandaag de dag. Maar, zoals we zo juist hebben gezien, is de jeugd even belangrijk. Als lid van het Europese Parlement, maar ook als voorzitter van een van de oudste vrouwenverenigingen in Nederland, wil ik de heren, hier aanwezig, bedanken en alle mensen, die ons steunen in onze strijd. Omdat we dit alleen kunnen doen, als we het samen doen.
……

Afgelopen jaar was een jaar van opoffering, volgend jaar zal een jaar van verandering zijn. Het regime zal verdwijnen, ik heb er vertrouwen in.

Dus, tot allen die in Iran naar ons kijken: ik weet wat voor strijd het was en ik weet dat op geen enkele manier jullie moed, om op te staan tegen dit regime, moet worden onderschat. En ik blijf jullie steunen en dat doen alle leden van het Europese Parlement.

Ik dank jullie. Dank jullie.