19 september 2023 – Duizenden mensen kwamen bijeen om buiten de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties te protesteren tegen de aanwezigheid van Ebrahim Raisi, de president van het Iraanse regime. De demonstranten uitten hartstochtelijk hun sterke oppositie en veroordeelden Raisi als een sleutelfiguur die verantwoordelijk is voor massamoord. Ze betoogden vurig dat hij geen platform zou moeten krijgen binnen de Verenigde Naties.

Een zeer verontrustend facet van Raisi’s achtergrond is zijn betrokkenheid bij de massamoord op meer dan 30.000 politieke gevangenen in 1988. Demonstranten riepen op om hem niet welkom te heten bij de Verenigde Naties, maar om hem op te pakken en te berechten voor zijn misdaden.

Prominente voormalige functionarissen, zoals Senator Robert Torricelli, Senator Joseph Lieberman, Senator Sam Brownback en Ambassadeur Mark Ginsburg, hielden toespraken tijdens het evenement. Daarnaast deelden vertegenwoordigers van verschillende delegaties, waaronder geestelijken, jongeren en vrouwen, hun perspectieven tijdens deze bijeenkomst: “Het volk van Iran zal zegevieren.”

Senator Robert Torricelli

Senator Robert Torricelli bracht de menigte bijeen met een oprechte boodschap van solidariteit en veroordeling van Ebrahim Raisi. De toespraak van senator Torricelli vond diepe weerklank bij de demonstranten, omdat hij zijn medeleven betuigde met hun diepe verlies en lijden. Hij zei: “Achter ieder van jullie staat iemand van wie je houdt en die gemarteld werd, iemand die belangrijk voor je is en die gefolterd werd. Er staan duizenden mensen achter jullie. Jullie eren hun herinneringen en levens. Ik ben vereerd om bij jullie te zijn.”
Senator Torricelli benadrukte het op handen zijnde optreden van Raisi voor werelddiplomaten en benadrukte het belang van het begrijpen van de persoon die hen toespreekt. Hij confronteerde Raisi direct met zijn verleden door te zeggen: “De stem die jullie zullen horen is dezelfde stem die opdracht gaf tot de moord op duizenden mensen in Iran. Het is zijn stem die hen vermoord heeft. Begrijp wie Raisi is. Hij is een moordenaar.”

Senator Torricelli vestigde de aandacht op het bloed op Raisi’s handen en zei: “Als Raisi vandaag naar het podium loopt en de handen schudt van de leiders van de VN, weet dan dat op zijn handen het bloed zit van duizenden martelaren van het bloedbad in 1988. Dat is degene die vandaag uw hand schudt. Hij is een moordenaar en aan zijn handen kleeft bloed.”
Senator Torricelli voorspelde een grimmige toekomst voor Raisi en vergeleek hem met beruchte tirannen uit het verleden. Hij beweerde: “Raisi, begrijp dit. Je kunt genieten van alle eer en pracht en praal. Begrijp dit, jouw toekomst is de toekomst van Qaddafi, de toekomst van Idi Amin, van Saddam. Dat is jullie toekomst.”

De senator verlegde vervolgens zijn focus naar de diplomaten bij de VN, waarbij hij een scherp contrast schetste tussen de aanwezigheid van Raisi en de aspiraties van het Iraanse volk. Hij verklaarde: “Vandaag, aan de diplomaten van de VN. Raisi mag daar dan staan, maar het volk van Iran staat hier. Wat het volk van Iran wil is een democratisch land waar ze hun eigen leiders kunnen kiezen, waar ze vrijuit kunnen spreken, waar ze in vrede leven met hun buren, een staat die trouw is aan de traditie van de grote natie Iran.”
Senator Torricelli sloot zijn toespraak af met een boodschap van hoop, waarin hij zijn geloof uitsprak in de kracht van het Iraanse volk, in het bijzonder de jeugd, en hun rol in het vormgeven van de toekomst van de natie. Hij verklaarde: “De toekomst is aan de jongeren in de straten. De toekomst ligt bij hen die achter ons staan.”

Senator Joseph Lieberman

Senator Joseph Lieberman hield een vastberaden en gepassioneerde toespraak, waarin hij zijn onwrikbare steun uitsprak voor de beweging die pleit voor een vrij Iran. Hij begon zijn toespraak met de symbolische uitspraak: “De zon schijnt op de beweging voor een vrij Iran. De zon gaat onder voor Raisi en het regime in Teheran.”
Lieberman riep op om Raisi voor het Internationaal Strafhof ter verantwoording te roepen voor zijn vermeende misdaden, en verzekerde: “Raisi is een moordenaar en heeft het bloed van duizenden mensen aan zijn handen, en toch krijgt hij het recht om op het podium van de Algemene Vergadering van de VN te spreken. Hij moet voor het Internationaal Strafhof berecht worden voor zijn misdaden.”

Senator Lieberman richtte zich tot de internationale gemeenschap en drong aan op een heroverweging van de status van Iran in internationale organisaties: “Aan onze vrienden in de VN, jullie moeten berouw tonen voor het feit dat Raisi een podium heeft gekregen. Het is tijd om Iran uit alle internationale agentschappen en organisaties te zetten, omdat dit regime een criminele staat is en het niet verdient om in internationale organisaties te zitten.”

Senator Lieberman beriep zich op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en benadrukte het inherente recht van mensen en naties om in opstand te komen tegen tirannie en onderdrukking, zoals in de verklaring staat. Hij onderstreepte dat het volk van Iran het legitieme recht heeft om verandering te zoeken en zei: “De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, aangenomen door de VN, heeft een clausule die zegt dat mensen en naties hun toevlucht kunnen nemen tot opstand tegen tirannie en onderdrukking. Het is de laatste toevlucht, maar volgens de Universele Verklaring van de Rechten van de VN heeft het volk van Iran het recht om in opstand te komen.”
Lieberman betwistte de aanspraken van het regime op goddelijk gezag en vroeg: “De moellahs in Iran zeggen dat ze het werk van God doen. Zou God willen dat iemand mensen en kinderen doodt of mensen arresteert? Nee.”

Hij prees de veerkracht van de Iraanse vrijheidsbeweging en benadrukte de kracht ervan ondanks het brute optreden van het regime tegen afwijkende meningen: “Deze beweging voor een vrij Iran is vandaag sterker dan ooit. Een jaar geleden arresteerde en vermoordde de moraliteitspolitie van het regime Mahsa Amini. De opstand tegen de moellahs brak uit. En het regime wist dat en trad brutaal op en doodde honderden mensen.”
Senator Lieberman ging in op de erbarmelijke economische omstandigheden in Iran en noemde een aanzienlijke toename van de armoede en een sterke devaluatie van de munteenheid.

Hij benadrukte dat de corrupte regering niet vrijwillig afstand zou doen van de macht en verwijderd moet worden, en zei: “In de afgelopen vijf jaar zijn er drie keer zoveel mensen in Iran die in armoede leven dan voorheen. De munt is 34 keer in waarde gedaald. De regering is slecht en corrupt. Dit soort regering, dat zich voedt met haar machtspositie, zal niet vrijwillig afstand doen van de macht. Ze moet ten val worden gebracht.”
Sam Brownback

Senator Sam Brownback hield een krachtige toespraak tijdens de bijeenkomst en benadrukte de benarde situatie van het Iraanse volk onder de heerschappij van de moellahs en hun verlangen naar verandering. Hij begon met na te denken over de 45 jaar dat de moellahs Iran in hun greep houden en zei: “De heersende moellahs hebben Iran al bijna 45 jaar in hun greep. We kunnen ons afvragen: hoe zijn die decennia geweest voor de mensen in Iran? Ze zijn rampzalig geweest.”

Senator Brownback vestigde de aandacht op het schrille contrast tussen de ervaringen van de machthebbers en het lijden van het Iraanse volk, waarbij hij opmerkte: “Als je nu een van de machthebbers was, een van de machthebbers in de afgelopen 45 jaar, dan is het heel goed geweest. Je bent nu rijk en hebt macht. Voor nu, maar niet voor lang. Het einde nadert.”
Hij benadrukte het verlangen van het Iraanse volk naar regimeverandering en zei: “De mensen willen regimeverandering en ze willen het nu.”

Toen hij zich richtte op de invloed van de heersende geestelijken op de Islam, uitte Senator Brownback zijn grote bezorgdheid door te zeggen: “Het is ook eerlijk om te vragen hoe het de Islam is vergaan onder de heersende geestelijken? Ook dit is een ramp geweest.” Hij wees op de ontevredenheid onder de bevolking als gevolg van het restrictieve beleid van het regime, dat volgens hem mensen van het geloof had verdreven.

Senator Brownback benadrukte een alternatieve weg voor Iran, een weg die geworteld is in democratie, mensenrechten en vrijheid. Hij verklaarde: “Er is duidelijk een andere weg voor het grote volk van Iran, en die heet democratie. Het heet mensenrechten. Het heet menselijke waardigheid. Het heet vrijheid. Vrijheid voor de mensen in Iran.”

Hij drong aan op steun voor het verlangen van het Iraanse volk naar vrijheid en democratie, en riep op om een einde te maken aan de financiële steun aan de heersende moellahs, en zei: “Laten we het verlangen van het volk van Iran steunen. Geen geld meer naar de heersende moellahs. Als we niets anders hebben geleerd, geld geven aan terroristen zorgt alleen maar voor meer terrorisme.”

Senator Brownback benadrukte het schrille contrast tussen de waarden van mensenrechten en religieuze vrijheid die door veel landen worden gekoesterd en de manier waarop het regime deze ziet als een bedreiging voor zijn controle. Hij waarschuwde voor de mogelijke gevolgen van een alliantie tussen Iran, Rusland en China en zei: “De wereld gaat een donkere toekomst tegemoet als deze alliantie van waanzin tussen Iran en Rusland en China zegeviert. Maar zij zal niet zegevieren.”

Tot slot sprak senator Brownback zijn geloof uit in de onvermijdelijkheid van vrijheid: “De geschiedenis en de hand van God bewegen onverbiddelijk in de richting van vrijheid. Het kost vaak tijd en veel strijd, maar de natuurlijke staat van mensen, van mannen en vrouwen over de hele wereld is om vrij te zijn.”

Ambassadeur Marc Ginsberg

Ambassadeur Marc Ginsberg hield een directe en gepassioneerde toespraak tijdens de bijeenkomst, waarbij hij zich richtte op de controversiële aanwezigheid van Ebrahim Raisi.
Hij ging in op Raisi’s staat van dienst en benadrukte zijn betrokkenheid bij gruwelijke daden. Ginsberg noemde het tragische geval van Mahsa Amini en de duizenden gevangen Iraniërs die vrijheid zochten van de onderdrukking door het heersende regime, en zei: “Ebrahim Raisi, de man wiens radicale fanatisme leidde tot de moord op die mooie vrouw Mahsa Amini. De man die opdracht gaf tot de moord op duizenden gevangen Iraniërs die vrij wilden zijn van de onderdrukking door de ayatollahs.”
Ginsberg zei ook: “De man die 6 miljard dollar gaat gebruiken om de interne Gestapo van Iran te versterken, om de Iraanse Revolutionaire Garde te betalen, om een flinke storting te doen op de rekening van Ayatollah Khamenei. Dit is de man die naar de Verenigde Naties komt.”
De ambassadeur verklaarde: “Raisi is hier om het werk van de Ayatollah en de moordenaars van Iran te bevorderen.”

Overlevenden delen hartverscheurende verhalen en betrokkenheid bij verzetsbeweging
Tijdens de bijeenkomst stapten overlevenden van de wreedheden van het Iraanse regime, Moeder Dehghan en Firuz Daneshgari, dapper naar voren om hun diep persoonlijke verhalen te delen en hun niet aflatende toewijding aan de verzetsbeweging te uiten.

Moeder Dehghan, een vrouw die een immens verlies heeft geleden door toedoen van het Iraanse regime, vertelde over het hartverscheurende verlies van haar familieleden. Haar neef, zoon, dochter en nog een zoon werden allemaal het slachtoffer van de wreedheid van het regime. Ze beschreef de tragische omstandigheden rond hun dood, waaronder de executie van haar neef, de weigering om een fatsoenlijke begrafenis toe te staan en de onderdrukking van haar familie. Ondanks de onvoorstelbare pijn en het lijden verklaarde ze trots dat haar familie één van de velen was die in opstand kwamen tegen het regime. …. De ontroerende getuigenis van moeder Dehghan toonde de veerkracht en vastberadenheid van families die zware verliezen hebben geleden door toedoen van het Iraanse regime.

Prof. Firuz Daneshgari, een overlevende die 42 jaar geleden arrestatie en marteling in de Evin Gevangenis doorstond. Hij benadrukte het overleven en de groei van de beweging ondanks immense uitdagingen en het verlies van vele studiegenoten tijdens zijn tijd aan de Universiteit van Teheran. … Daneshgari sloot af met een schrijnende analogie, waarbij hij het Iraanse regime vergeleek met een kankerpatiënt in een vergevorderd stadium, om de urgentie van verandering te benadrukken.

Stemmen van de bijeenkomst.

Aan de bijeenkomst namen verschillende sprekers deel, die elk met passie de menigte toespraken en hun betrokkenheid bij de zaak van vrijheid en gerechtigheid in Iran bevestigden. Deze sprekers, die verschillende achtergronden en perspectieven vertegenwoordigden, deelden een gemeenschappelijke boodschap van solidariteit en verzet tegen het onderdrukkende Iraanse regime.

Dr. Siamak Shojaee benadrukte in zijn krachtige toespraak de veerkracht van het Iraanse volk en de prestaties van de vrijheidsbeweging in het afgelopen jaar. Hij benadrukte de noodzaak van verantwoording en gerechtigheid, vooral met het oog op de wreedheden van het regime.
Leila Johnson prees de moed van Iraanse jongeren die een centrale rol hebben gespeeld in de vrijheidsstrijd. Ze benadrukte het universele belang van de strijd voor mensenrechten en democratie en riep op tot solidariteit van mensen wereldwijd.

Iman Sharif eerde de martelaren die hun leven hebben opgeofferd voor vrijheid en gerechtigheid, en erkende de enorme offers van martelaren als Mahsa Amini, Navid Afkari en Nika Shakarami.

Saba Rezai veroordeelde de aanhoudende executiegolf in Iran als een misdaad tegen de menselijkheid. Ze riep de wereldleiders op om degenen die verantwoordelijk zijn voor geweld, terrorisme, marteling en executies in Iran ter verantwoording te roepen.

Susan O’Malley, die NGO’s vertegenwoordigde, deelde haar ervaring met het succesvol bepleiten van de verwijdering van Iran uit een commissie van de Verenigde Naties vanwege zijn gedrag, en benadrukte de rol van NGO’s in het verantwoordelijk houden van het regime.

Een kerkelijke delegatie sprak haar steun uit voor gendergelijkheid en prees de moed van degenen die vechten voor vrijheid in Iran.
IAGS -voorzitter Prof. Melanie O’Brien veroordeelde de onderdrukking van de vrijheid van meningsuiting door het Iraanse regime en aanvallen op hoogleraren. Ze benadrukte de rol van vrouwen in het leiden van de opstand en riep op tot de vervolging van Ebrahim Raisi voor zijn misdaden.

De sprekers brachten gezamenlijk een krachtige boodschap over van vastberadenheid, veerkracht en onwrikbare toewijding aan het bereiken van gerechtigheid en vrijheid in Iran. Hun stemmen resoneerden met het centrale thema van de bijeenkomst: het standvastige verzet van het Iraanse volk tegen onderdrukking en hun vastberadenheid voor vrijheid.