De ontvangst in het Witte Huis van de eerste minister van Irak Nowri al Maliki in deze week kon niet op een slechter ogenblik komen voor president Obama wiens onbekwaamheid ten aanzien van buitenlandse zaken zijn meest opvallende erfenis zal zijn.

Hij is er in geslaagd om onze belangrijkste bondgenoten voortdurend te beledigen,en niet alleen door het schandalige afluistering van de geprekken per telefoon van de Duitse bondskanselier  Angela Merkel en anderen .Te gelijker tijd heeft Obama zijn zwakheid getoond tegenover onze vijanden.
Maar de ontvangst van Maliki staat wat dit betreft op eenzame hoogte. Irak wordt geteisterd doorgodsdienstig geweld dat per maand meer dan duizend Irakezen doodt. De mate van moord en doodslag in Irak heeft het de regering van Obama mogelijk gemaakt om een aanval van de regering Maliki te versluieren, waarbij die regering ten miste medeplichtig was.
Op 1 September 2003 zijn groepen moordenaars binnengedrongen in een kamp dat een vrijplaats was voor Iraanse vluchtelingen en hebben bij elkaar 52 mensen gedood. De 46 mannen en 6 vrouwen, die meestal door het hoofd werden geschoten, terwijl sommigen waren geboeid, waren voortdurend verzekerd dat zij zouden worden beschermd door de regering van de Verenigde Staten.
In 2003 gaven de Verenigde Staten de belofte aan ieder lid van de Mudjahedin e Khalk dat hun veiligheid zou worden gewaarborgd in ruil voor het afstaan van hun wapens. Maar nadat in 2009 de troepen van de Verenigde Staten Irak hebben verlaten en de verantwoordelijkheid van de bescherming van de bewoners van kamp Ashraf aan de Iraakse regering hebben overgedragen, kregen kamp Ashraf en  het latere kamp dat Ashraf verving en waar naartoe de bewoners onder dwang werden verplaatst, voortdurend te maken met aanvallen.
Sedert 2009 hebben vijf verschillende aanvallen 112 bewoners gedood. Maar het meest onbeschaamd was de aanval op 1 September. Volgens een onafhankelijk onderzoek van een Duitse groep die mensenrechten behartigt (Rechten voor vluchtelingen )kwam een groep van 120 mannen in uniform het kamp binnen  dat is omgeven door meer dan Duizend Iraakse soldaten en politie, met AK 47 geweren in de aanslag.
Daarna gingen de moordenaars van deur tot deur, dreven de bewoners bij elkaar en vernielden eigendom dat bij elkaar enige miljoenen dollars waard was. Zij hebben ook zeven mensen gegijzeld die nog steeds zijn opgesloten, waarschijnlijk in Irak.
De Verenigde Staten hebben geweigerd om de verantwoordelijkheid te leggen bij de regering Maliki voor deze schandalige schending van de mensenrechten, die niet zou hebben plaats gevonden zonder medeplichtigheid van Irak. In plaats van de eis om de gijzelaars vrij te laten en een onafhankelijk onderzoek te eisen over de toedracht van de aanval, hebben ambtenaren van Buitenlandse  Zaken vastgesteld dat er geen sprake was van bewezen betrokkenheid van de Iraakse regering.
Maar een verslag van een rechter voor mensenrechten Jared Genser bestreed deze opvatting. Na overlevenden te hebben ondervraagd en videobeelden van de aanval  te hebben bekeken, schreven Genser en zijn medewerkers: ”De bewijzen en de toepasselijke wetgeving geven weer dat de regering van Irak verantwoordelijk is voor de aanval”.
De stilte van de regering Obama over dit onderwerp past bij haar beschamende behandeling van de mensenrechten. Nooit heeft de president de bescherming van de mensenrechten als een van zijn belangrijkste opdrachten gezien, maar zijn uitnodiging aan de regering Maliki, met op de achtergrond dit optreden van die regering ,is bijzonder opvallend .
Tietallen leden van het Congres beamen dat. Vijf en veertig leden van het huis van Afgevaardigden ,zowel Demokraten als Republikeinen hebben schriftelijk de president gevraagd om geen nieuwe wapens te zenden aan de regering Maliki voor dat die werk maakt van de bevrijding van de gijzelaars en duidelijke en waarneembare stappen zet om de bewoners van kamp Huriya te beschermen.
Bovendien hebben zes senatoren met inbegrip van de voorzitter en vooraanstaand lid van de commissie van buitenlandse zaken geschreven aan Obama dat hij zou verzoeken om een betere bescherming van de kampbewoners door de regering Maliki.
In een tijd dat er weinig overeenstemming bestaat tussen Demokraten en Republikeinen  over wat dan ook, zijn deze uitingen van bezorgdheid in beide partijen een reden voor het Witte Huis om een overwogen antwoord te geven.
De president heeft andere machthebbers met bloed aan hun handen ontvangen, maar nooit eerder terwijl de slachtoffers waarborgen voor hun veiligheid hadden ontvangen van de regering van de Verenigde Staten. Niets brengt president Obama in grote verlegenheid ,maar deze zaak zal dit moeten doen.