3 september 2017-De Moeders van het Laleh-Park, tot wie behoren de moeders van de martelaren van de massamoord in 1988 op 30.000 politieke gevangenen, moeders van slachtoffers van de opstanden van 2009 en van politieke gevangenen die zijn geëxecuteerd in de afgelopen jaren, hebben op donderdag 31 augustus een verklaring uitgebracht waarin zij oproepen tot berechting van de regeringsleiders inzake de massamoord op de politieke gevangenen in de zomer van 1988.
In de verklaring benadrukten zij dat om vrijheid en democratie te krijgen in Iran, er geen andere weg is dan het berechten van de bedenkers en de daders van de massale executies van de politieke gevangenen in de jaren 1980 en voor alle andere misdaden die gepleegd zijn door de leiders van het Mullah regime. De moeders van het Laleh-Park steunden in hun verklaring ook de legitieme eisen van de gevangenen die in hongerstaking zijn in de Gohardasht gevangenis.
Een deel van de verklaring luidt als volgt:
“Op de 29e verjaring van de massamoord op de politieke gevangenen in de zomer van 1988 komen we in een fase waarin we ongeveer in staat zijn tot gedeeltelijke opheldering van de waarheid rond de moord op politieke gevangenen in de jaren 1980, in het bijzonder de massamoord op de gevangenen in de zomer van 1988; deze gevangenen waren veroordeeld tot celstraffen, maar werden later ter dood veroordeeld middels berechtingen achter gesloten deuren die enkele minuten duurden waarna zij werden omgebracht …
De recente rechtszaken bij internationale organisaties en instituten die gevoerd werden door vijftig moeders en families van slachtoffers die begraven liggen in Khavaran in Iran na de moorden op politieke gevangenen in de jaren 1980, zijn een keerpunt. Families van politieke gevangenen zijn serieus bezig met proberen duidelijk te krijgen van feiten en de reden van de moord op deze politieke gevangenen. We zijn een onafhankelijke stroming die proberen de stem van de eisers die gerechtigheid zoeken in Iran, kracht bij te zetten. En we zijn ook serieus bezig met het waarom en hoe deze misdaden geschiedden.
Wij weten heel goed dat sommige groepen vanaf de eerste jaren de bedoeling hadden om over deze misdaden te zwijgen en ze te bedekken, om verschillende redenen. En alleen wanneer het in hun belang is, vragen ze waarom de moord op politieke gevangenen in 1988 geschiedde; niet om feiten helder te krijgen, maar ook om aan de macht te blijven. Ze proberen zelfs de families te bewerken om hun doelen te bereiken, maar op geen enkele manier proberen ze de waarheid over deze misdaden te achterhalen omdat zij zelf, direct of indirect, betrokken waren en zijn in het ten uitvoer leggen van deze misdaden.
We weten ook wel dat sommigen van deze groepen en met hen verbonden figuren met intellectuele macht of onder de invloed van agenten van de regering, met het voorwendsel dat we nationale verzoening nodig hebben, slogans hebben gepropageerd als “vergeven maar niet vergeten”. Met als reden dat vervolgen van deze misdaden de ontwikkeling en verspreiding van democratie zou ondermijnen. Terwijl we getuigen ervan zijn, dat het toedekken van de moord op politieke activisten in de jaren 1980 resulteerde in het doorgaan van gevangenneming, marteling en executie van politieke en sociale activisten, en dat er geen enkele dag voorbijgaat waarop we niet zien dat stemmen van libertijnen in gevangenissen en daarbuiten in Iran niet worden gesmoord en dat zelfs de stemmen van vakvereniging -,en burgeractivisten die strijden voor hun basale rechten worden gesmoord.
Het meest nabije voorbeeld is het levensgevaar van een aantal politieke gevangenen in de Gohardasht gevangenis in Karaj die in hongerstaking zijn om hun meest duidelijke rechten te bereiken en die protesteren tegen hun gedwongen verplaatsing naar de strengst beveiligde afdeling, waarvoor de Islamitische Republiek rekenschap en verantwoording moet afleggen.
Wij hebben een diep geloof in het bereiken van vrijheid en democratie, maar er is geen andere weg daarheen dan het voor de rechtbank brengen en het eerlijk berechten van de bedenkers en uitvoerders van de moord op de politieke gevangenen in de jaren 1980 en alle andere misdaden die gepleegd zijn door de ambtenaren van de Islamitische Republiek. Zij hebben besloten middels oneerlijke processen achter gesloten deuren tot het moorden. We moeten duidelijk maken aan het volk waarom en hoe deze misdaden zijn gepleegd, dan kunnen wij vrijheid verwerven en de weg banen naar recht.”
