24 april 2018-In Iran protesteren de mensen weer met grote demonstraties tegen het beleid van het regime in Teheran en tegen onderdrukking. Gardisten gingen er ook in april weer gewelddadig op los tegen de vreedzame demonstranten. Honderden mensen werden gevangen genomen. Mensenrechten activisten roepen de internationale gemeenschap op zich in te zetten voor vrijlating van de gevangenen en om het recht van de Iraanse bevolking op vergadering, hun recht op vrijheid van meningsuiting en recht van spreken te verdedigen.

In verscheidene steden in Iran hebben duizenden vrouwen en mannen in de loop van april met demonstraties en stakingen hun ontevredenheid over het beleid van het regime en de onderdrukking tot uiting gebracht. De demonstranten eisen moedig hun recht op, ondanks de dreiging met zware repressailles. In Iran zijn alle samenscholingen met kritiek op het regime bij grondwet verboden. Het regime beweert dat de demonstraties door de burgerij “vanuit het buitenland georganiseerd” zouden zijn. Fanatieke functionarissen van het regime gaan tegen de demonstranten tekeer en bedreigen hen vanwege zogenaamde “staatsvijandige activiteiten” met zware straffen.

 Isfahan in april: Gardisten met waterkanonnen tegen vreedzame demonstranten

Net als in de maanden ervoor, reageerde het regime ook nu met onderdrukking en geweld op de burgerprotesten. Milities en Gardisten van het IRGC werden massaal ingezet om de protesten te beëindigen. Ze gebruikten daarbij traangas en knuppels tegen vreedzame demonstranten. Bericht wordt over talrijke gewonden.

In steden als Isfahan en Ahwaz, waar grote demonstraties plaatsvonden, werden veel straten afgesloten en op verschillende plaatsen werden controleposten ingericht. Agenten van het regime doorzochten daar auto’s en bedreigden burgers met zware straffen wanneer zij mee zouden doen aan de demonstraties.

 Alomtegenwoordige onderdrukking in Isfahan

Volgens meldingen van mensenrechtenverdedigers en familieleden werden honderden demonstranten gevangen genomen, onder wie talrijke vrouwen. In meerdere steden werden de woningen van bekende mensenrechtenactivisten doorzocht en werden zij eveneens opgepakt. Bij veel gevangenen is ook weken na hun arrestatie onduidelijk waar zij worden vastgehouden. Familieleden krijgen geen uitsluitsel over de plaats van gevangenschap en evenmin over de reden waarom. De gevangenen hangt marteling en andere mishandeling boven het hoofd. Zij worden gevangen gehouden zonder dat hun familie hen kan bezoeken en zonder toegang tot rechtsbijstand.

 

Arrestatie van demonstranten

 Intussen werden in de west-Iraanse provinciehoofdstad Kermanshah 43 mensen die in januari 2018 hadden meegedaan in de demonstraties daar, aangeklaagd wegens “staatsvijandelijke activiteiten”. En in maart werd tegen 41 studenten van de Universiteit van Teheran voor vergelijkbare beschuldigingen een aanklacht ingediend.

Mensenrechtenactivisten hebben de internationale gemeenschap opgeroepen om zich ervoor in te zetten dat alle gevangen genomen demonstranten in Iran onmiddellijk worden vrijgelaten. De internationale druk op  het regime in Teheran moet flink toenemen, opdat het geweld tegen de vreedzame demonstranten en de gevangenen stopt. Het recht van het Iraanse volk op vreedzame demonstratie en op vereniging, meningsuiting en hun spreekrecht moet verdedigd worden.

Isfahan (centraal Iran)

In maart en in april 2018 hebben in de centraal Iraanse provinciehoofdstad Isfahan meermalen burgers een grote demonstratie gehouden om te protesteren tegen de  ecologische roofbouw en het mismanagement van water door het regime in Teheran. De meeste demonstranten waren boeren en hun families uit de provincie Isfahan die met het oog op de watertekorten vreesden, hun bestaansgrond te verliezen

 

De voortdurende droogte en het jarenlange economische wanbeleid van het regime hebben de landelijke bevolking in centraal Iran zwaar getroffen. Volgens berichten zouden al honderden dorpen vanwege de falende watervoorziening verlaten zijn. Vanwege de droogte zijn grote meren in de regio  drooggevallen, en ook in de stuwmeren staat nauwelijks nog water. Te vrezen valt dat er tot augustus niet meer voldoende drinkwater voor de bewoners van de provincie Isfahan zal zijn.

De noodlijdende bevolking komt sinds begin maart steeds weer samen in de provinciehoofdstad om te demonstreren. Ze houdt corrupte regeringsfunctionarissen verantwoordelijk voor haar tekort; die hebben jarenlang ecologische roofbouw gepleegd uit winstbejag.

Nadat talrijke demonstranten gearresteerd zijn, richten de demonstraties zich nu meer en meer tegen de onderdrukking, en de demonstranten eisen de vrijlating van de gearresteerden en van alle politieke gevangenen.

Kazerun (zuid Iran)

Medio april demonstreerden in de zuid Iraanse stad Kazerun duizenden mensen meerdere dagen lang tegen de geplande gemeentelijke herindeling. Handelaren in de bazaar en zelfstandigen sloten zich bij de demonstratie aan, terwijl zij ondertussen hun winkels sloten.

De demonstranten beschreven de herindeling als zinloze poging van het regime om problemen op te lossen, die veroorzaakt waren door jarenlange corruptie en economisch wanbeleid. Ook in Kazerun zette de regering bijzondere troepen in om de demonstraties te beëindigen.

Ahwaz (zuidwest Iran)

In Ahwaz, de hoofdstad van de zuidwest Iraanse olieprovincie Khuzestan, hebben leden van de Arabisch sprekende minderheid (Ahwaz-Arabieren) in maart en april meerdere keren in grote demonstraties geprotesteerd tegen de discriminatie van deze bevolkingsgroep door het regime in Teheran. Er was ook een protestdemonstratie in andere steden in de provincie, zoals Abadan, Mahshar en Khoramshahr.

In de provincie Khuzestan, waar zich de meeste Iraanse olie en aardgasreserves bevinden, woont een grote, Arabisch sprekende bevolkingsgroep, van wie het aantal geschat wordt op ongeveer vijf miljoen mensen. Ondanks de rijkdom aan natuurlijke bronnen lijdt de provincie onder grote sociaal economische verarming en een hoge mate van lucht en waterverontreiniging. Veel leden van de Arabische minderheid, die meestal in een arme stadsbuitenwijk zonder goede infrastructuur wonen, verwijten de regering dat deze hen systematisch discrimineert; vooral met betrekking tot werk, behuizing en toegang tot politieke ambten, en ook bij de uitoefening van culturele, burger en politieke rechten.

Een andere reden voor de toenemende onvrede in deze bevolkingsgroep is, dat zij hun moedertaal niet mag gebruiken in het onderwijs op school. Activisten die zich tegen de discriminatie van hun bevolkingsgroep inzetten of het openlijk opnemen voor hun Arabische identiteit en cultuur, zijn blootgesteld aan vervolging en straf.