Inleiding 

De ‘waakhond’ over de mensenrechten in Iran  heeft veel rapporten ontvangen over de wijdverspreide arrestaties van demonstranten in Iran. Deze  rapporten werden ons toegezonden door gedetineerden, die in de gevangenis werden gemarteld en later op borgtocht werden vrijgelaten, of door hun familieleden.

De ‘waakhond’  dringt er bij de Veiligheidsraad van de VN, de Raad voor de Mensenrechten van de VN (UNHRC) en andere betrokken VN-organisaties op aan, direct actie te ondernemen om alle politieke gevangenen vrij te krijgen, in het bijzonder zij, die tijdens de recente protesten werden gearresteerd en de overheid van Iran te veroordelen voor het onderdrukken op grote schaal van deze vreedzame protesten.

Preventieve arrestaties

Volgens de verslagen die wij ontvingen uit Yazd, Bushehr en Gonaveh , is één van de methoden, die de Iraanse overheid toepast, bekende activisten aanhouden voor de demonstraties beginnen.

Recent deden veiligheidstroepen invallen in de huizen van een aantal vroegere politieke gevangenen en sloten hen op.

Volgens een van deze gedetineerden in Teheran werd hij, in augustus, in zijn huis aangehouden, gehandboeid en met een blinddoek om, afgevoerd.

“Ik  herinner me dat ik werd meegenomen naar een geheime plaats die bij de IRGC  hoorde, waar ik een week gevangen gehouden werd en onder dwang werd verhoord. Omdat zij niets tegen mij konden aanvoeren, bluften zij en zeiden dat ik contact stond met verschillende personen… Na een week brachten ze me over naar een andere geheime plek in een andere stad. Toen ze niet in staat bleken mij een bekentenis te ontwringen, voerden ze de druk op en zeiden tegen me dat ik een verklaring moest opstellen tegen de MEK  en erin moest toestemmen met de overheid samen te werken, anders werd ik niet vrij gelaten. Ik weigerde en uiteindelijk lieten ze me gaan”, zei deze man.

 Identificatie van demonstranten 

Bij de laatste demonstraties werden de meeste arrestaties uitgevoerd door veiligheidstroepen en agenten in burger, die worden aangestuurd door de IRGC en het bureau van de “Hoogste Leider”.

Ze maakten gebruik van verschillende methoden om demonstranten te identificeren en op straat aan te houden. Een paar van deze methoden gaan zo:

• Agenten in burger doen zich voor als demonstranten en lopen tussen hen in. Ze bepalen de identiteit van de leider en van hen die actief meedoen. Later houden zij deze aan als ze weggaan van de bijeenkomst.

• Volgens een ooggetuige gebeurde er gedurende de protesten in augustus in de Mossadegh straat het volgende: Undercover agenten volgen een groep van 4 á 5 mensen, die zich in steegjes begaven en toen ze een rustige buurt bereikten sprongen zo’n vier agenten op één persoon af en verdoofden hem d.m.v. tasers, laadden hem op een motorfiets en verdwenen met de demonstrant.

• Volgens een verslag uit Karaj, deden agenten in burger alsof zij demonstranten waren, leidden onder het roepen van leuzen demonstranten naar een rustige buurt, waar zij de demonstranten arresteerden.

• Undercover agenten staan aan de kant en filmen en nemen foto’s van de demonstranten. Ze identificeren de leiders van de protesten en zij die zich er erg voor inzetten en arresteren hen later op hun huisadres. Op deze manier leiden deze arrestaties tot minder protesten bij de bevolking.

• Overheidsdienaren gebruiken opnamen, opgenomen via de publieke videocamera’s, die bij de grote pleinen hangen, om demonstranten te identificeren.  Volgens een demonstrant uit Isfahan gebruikten de veiligheidsagenten video-opnamen, die ze twee dagen voor zijn arrestatie ter identificatie hadden opgenomen.

“Ongeveer 7 uur ‘s morgens, toen ik nog thuis was, overvielen ze me, en namen me mee voor verhoor. Ze lieten me een aantal video’s zien, die aantoonden dat ik mee had gedaan aan demonstraties. De video’s waren opgenomen met normale toezichtcamera’s op pleinen. Ze konden niets anders tegen mij inbrengen. Ik ging niet akkoord met hun ten laste leggingen. Ze lieten mij op borgtocht vrij na zeven uur”, zei de demonstrant.

Demonstranten geslagen en na hun aanhouding mishandeld 

Veiligheidstroepen, agenten in burger sloegen, mishandelden, beledigden en vernederden demonstranten bij hun arrestatie

Een jonge man die werd aangehouden in juni 2018 in Arak, toen hij leuzen op een muur kalkte, zei hierover het volgende:

“Een paar undercover agenten overvielen me plotseling en gooiden me in de achterbak van een auto. Ze gingen er onmiddellijk vandoor. Toen de auto stilstond haalden ze me uit de achterbak en ik realiseerde me dat we in een achteraf, verlaten buurtje waren. Ze begonnen me te slaan met Pvc-buizen tot ik geen draad meer aan mijn lijf had. Daarna brachten me naar een plek waar ik ondervraagd werd en negen dagen lang werd geslagen”.

Een andere demonstrant die werd opgesloten in de  Shahin Shahr gevangenis van Isfahan, na de demonstraties van december/januari, zei:

“Degenen die in Shahin Shahr waren gearresteerd werden eerst naar het gemeentehuis gebracht. Hun handen waren gebonden met plastic handboeien tot 3 uur ‘s nachts. Ze werden constant geslagen met knuppels en stokken. Om 3 uur ‘s nachts reed er een bus voor en iedereen werd onder stokslagen gedwongen om erin te gaan. Ze bleven slaan tot de gevangenen het IRGC strafkamp bereikten. De gevangenen werden naar de binnenplaats van het kamp gebracht, daar werd een menselijke tunnel gevormd waardoor de arrestanten moesten lopen. Agenten aan beide zijden van de tunnel gebruikten de wapenstok tegen hen en dreven ze op een hoop”.

Weer een andere demonstrant zei dat vanaf het begin van zijn arrestatie agenten hem sloegen, hoewel zij niets tegen hem konden inbrengen. De agenten lieten hem ook nooit hun ID’s zien. De demonstrant werd steeds bedreigd met de dood. De demonstrant zei:

“Om 7 uur ’s morgens, toen ik mijn huis verliet, werd ik in de doorgang bij mijn huis staande gehouden door drie undercover agenten die hun ID niet lieten zien. Ik vroeg hen wie zij waren en zij zeiden dat zij mij zouden meenemen en doden. Ik stelde me te weer en trachtte te ontsnappen, maar zij waren met zijn drieën, ze begonnen me te slaan en dwongen me in hun auto. In de auto kreeg ik handboeien om en ze zetten me midden op de achterbank. Twee agenten zaten aan elke kant naast mij, een van hen deed mij een blinddoek voor. Ze sloegen me in het gezicht en vroegen om het paswoord van mijn mobiel en ze vroegen me met wie ik contact had. Ze zeiden dat als ik hen alles zou vertellen, ze me zouden laten gaan, anders zouden ze me doden. Ik gaf hen het paswoord niet en ze gingen door met me te slaan. Een van hen sloeg me hard op mijn oor, dat daardoor ernstig werd beschadigd. Een van hen sloeg me op mijn neus, die hevig begon te bloeden. Een andere klap belandde onder mijn oog. Een van de undercover agenten had een puntige ring om, zodat, toen hij me in mijn gezicht sloeg, dat begon te bloeden en ik wonden kreeg. De auto zette zich in beweging en zij zeiden dat ik mijn executie tegemoet ging. Een van de agenten veegde mijn bloed af met zijn vinger en liet het me zien onder de blinddoek. “

‘Kijk maar eens goed naar je bloed’, zei hij. ‘We brengen je naar de plaats van je terechtstelling’.”

Gevangenen geslagen tijdens detentie

Zij die zijn opgesloten, sinds de laatste demonstraties, zijn mishandeld en gemarteld in de detentiecentra en de gevangenis.

Omdat er nogal wat gearresteerden waren in Karaj en Teheran, werden alle gedetineerden naar de Rajaie Shahr gevangenis, sectie 8, gebracht via een afgezonderde ingang, zodat het niet bekend werd waar ze verbleven.

Sectie 8 is gekoppeld aan het Ministerie van Inlichtingen en aan de Inlichtingen afdeling van het Revolutionaire Garde Corps (IRGC). Gevangenen hebben geen contact met medegevangenen op deze afdeling. Agenten die dienst doen in deze sectie staan niet onder bevel van de gevangenisorganisatie en zijn verbonden aan het Ministerie van Inlichtingen. De gedetineerden worden geblinddoekt naar deze afdeling gevoerd.

In de Evin gevangenis zijn marteling d.m.v. elektrische schokken, aan de handen ophangen, slagen met de wapenstok en geseling aan de orde van de dag

Psychologische marteling zoals urineren over gevangenen, ze bedreigen met verkrachting, hun baard afscheren en andere vormen van vernedering worden ook toegepast.

Een van de gevangen meldt dat hij in zijn maag werd geslagen met een stoel. Hij werd zodanig gegeseld dat hij een aantal keren bewusteloos werd.

Veel van de mensen die werden gearresteerd gedurende de december/januari-2018 protesten  en daarna en die waren opgesloten in sectie 209, dachten dat zij zouden worden opgehangen, ze stonden onder zware psychologische druk.

Toezichtcamera’s zijn in de gehele gevangenis aanwezig, zelfs in de toiletten en douches. Deuren in toiletten en douches zijn er niet. Ook op de binnenplaats van de gevangenis zijn camera’s, die ook geluiden registreren.

Er zijn veel gevangenen in sectie 209 van de Evin gevangenis. Verslagen laten zien dat, als een gevangene de misdaad waarvan hij wordt beschuldigd niet “bekent”, hij wordt overgebracht naar sectie 209. Zo nu en dan vraagt een agent dan of hij wil bekennen. Op deze manier kan de gevangene in een onzekere positie worden gehouden, tot hij de beschuldigingen erkent.

Volgens een vrouwelijke gevangene uit Mashhad, die was opgesloten tijdens de protesten in januari werd zij vele malen met de dood bedreigd door haar ondervrager.

“Op de tweede dag van het verhoor zei de ondervrager me dat het leek of ik niet wist waar ik was en dat ik het allemaal niet serieus opnam.“

‘Volgens de organisatie, die jij ondersteunt is dit een beruchte inlichtingenafdeling’, zei de verhoorder spottend tegen mij.

‘Ze noemen me Azraël (engel des doods). We hebben een grote fout gemaakt jullie niet in de 80-er jaren te hebben gedood (referentie naar de massamoorden in 1988). Ik zal je brandmerken en je nagels uittrekken. Ik zal je kinderen slaan waar jij bijstaat en je dan doden’, zei hij me.”

In de Shahin Shahr gevangenis in Isfahan, verhoorden verschillende agenten, soms tot wel 20 toe,  één persoon. Ze zetten de gefilmde demonstranten onder zware druk. Alle ondervragers hadden maskers voor en als de gevangenen naar hun ondervragers keken, werden ze geslagen. De gevangenen werden naar drie verschillende onbekende locaties gebracht. Een van de ondervragers zei tegen een gevangene, die video’s van de demonstraties had gemaakt, dat hij door 20 personen zou worden verkracht en dat zou worden gefilmd, als hij niet wilde zeggen waar hij de film heen had willen brengen. “Zodat hij voor zijn hele leven in schaamte zou moeten leven en zijn hoofd zou moeten laten hangen, laat staan dat hij ooit nog problemen zou kunnen veroorzaken.”

Volgens ooggetuigen uit de Dastgerd gevangenis in Isfahan zei een onoplettende agent, toen een ernstig gemartelde man van 20 jaar attaques kreeg, dat hij die simuleerde.

In de Varamin’s Qarchak gevangenis werden vrouwelijke gevangenen gruwelijk behandeld. Een demonstrante, die was gearresteerd op 3 augustus, samen met 20 andere vrouwen, zei, toen zij was vrijgelaten, dat geschreeuw kon worden gehoord uit alle hoeken van de gevangenis.

“Al vanaf het begin beledigden ze ons en vernederden ze ons.”

“Denk je dat jullie ergens voor opkomen? Jullie zijn een stuk vuil. We zullen er voor zorgen, dat als we met jullie klaar zijn, jullie hebben vergeten dat je ergens voor staat”, dat zei een agent tegen ons.

Onbekende gevangenissen en “geheime plaatsen”  in Teheran 

Veel gevangenen warden overgebracht naar veilige plaatsen of onbekende gevangenissen in Teheran waar zij werden verhoord door agenten van de IRGC. Daar worden ze ernstig mishandeld en gemarteld en daarna overgeplaatst naar een bekende gevangenis.

Volgens een verslag, “vanuit het in Sarallah gevestigde IRGC kamp werden gevangen genomen demonstranten overgebracht naar een plaats die zij Sectie 1A noemden en na verhoor en verkregen informatie overgeplaatst naar de Evin gevangenis”.

Volgens een ander verslag is er een andere gevangenis in oost-Teheran die Hakimieh heet en waar 200 mensen werden opgesloten. De gedetineerden werden daar verhoord en vervolgens doorgestuurd naar de Evin gevangenis.