John Lewis, een vriend van wijlen Dr. Martin Luther King, Jr. – Een burgerrechtenactivist in de Verenigde Staten, stierf op 17 juli 2020.
SMV betuigt met diep verdriet haar leedwezen met het verlies van deze waardevolle persoonlijkheid en grote legende en vriend van het Iraanse volk.

John Lewis, een vriend van Dr. Martin Luther King in de burgerrechtenbeweging, is op 80-jarige leeftijd overleden, na ongeveer een jaar strijd tegen kanker.

John Lewis (rechts, hand op de borst) in Selma, Alabama voor Civil Rights, 23 februari 1965

Lewis, een 23-jarige leider van de Nonviolent Student Coordinating Committee (SNCC), was de jongste van de zes leiders van de grote nationale burgerrechtenorganisaties tijdens de burgerrechtenbeweging en werd 40 keer gearresteerd voor het organiseren van deze activiteiten.
In 1963 organiseerden de zes grote organisaties, geleid door Martin Luther King, een grote, meer dan 100.000 mensen omvattende, mars op Washington, D.C., voor werkgelegenheid en vrijheid. Lewis hield zijn toespraak voor de menigte, voordat King met zijn beroemde toespraak, “Ik heb een droom”, begon.

De 23-jarige John Lewis was de jongste spreker tijdens de mars op Washington op 28 augustus 1963. Bettmann archief

SNCC-leider John Lewis staat op om te spreken over de mars op Washington in 1963
Foto door Bob Adelman, dankzij U.S. Library of Congress (2013645770)

Woordvoerder van de demonstranten in 1964

Op 7 maart 1965 leidde Lewis ook een burgerrechtenmars op de Edmund Pettus brug in Selma, Alabama. Een ge-beurtenis, die bekend werd als ‘Bloody Sunday’, nadat de politie vreedzame demonstranten had aangevallen. Hij werd tijdens de mars hard geslagen en liep een hersenschudding op.
‘Wat er die dag in Selma gebeurde, maakte een diepere indruk op de mensen dan wat dan ook’, schreef de overleden held in zijn memoires over deze ervaring en het keerpunt in de burgerrechtenbeweging.
John Lewis werd vaak het ‘geweten van het Amerikaanse congres’ genoemd. In 1998 publiceerde hij zijn autobio-grafie Walking with the Wind: A Memoir of the Movement. Hij publiceerde ook een strip-trilogie genaamd March.
Tijdens zijn 33-jarig lidmaatschap van het Amerikaanse Congres was hij een fervent verdediger van gelijkheid, rechtvaardigheid en vrijheid en in 2011 ontving hij de Presidentiële Medal of Freedom uit handen van president Barack Obama en werd hij geprezen als een legende van de burgerrechtenbeweging. Hij was een bron van vertrouwen en moed voor de mensen.

De overleden Lewis was een van de medestanders van de burgerrechtenbeweging in Iran. In een van zijn boodschappen in 2017 hield hij de voorstanders van vrijheid en mensenrechten in Iran voor: We hebben nu meer dan ooit een vrij Iran nodig en we zullen pas opgelucht zijn als alle mensen in Iran van de vrijheid genieten.
Moge de herinnering en naam van deze grote legende en grote voorstander van de mensenrechten in Iran in ere voortleven.

10 augustus 2010 – Hierna volgt een samenvatting van zijn toespraak op Capitol Hill: Te midden van sit-ins door Iraniërs, familieleden van martelaren en politieke gevangenen, in het Congres van de VS.
Dank jullie wel!
Laat me een ogenblik nemen om jullie welkom te heten op Capital Hill, bij deze bijeenkomst. Ik wil jullie herinneren aan de eerste keer, vele jaren geleden, dat ik in Washington kwam voor iets dat de Freedom Rides werd genoemd; ik werd gearresteerd, geslagen en in de gevangenis gegooid. Daarna kwam ik terug in 1963 met Dr. Martin Luther King Jr. en anderen en hield een toespraak op de trappen van het Lincoln Memorial. Er waren tien sprekers, Dr. King was de tiende spreker en ik was de zesde. Van de tien sprekers op die dag ben ik de enige die nu nog leeft.
Ik geloof in het opkomen voor wat recht, eerlijk en juist is. Ik geloof in het opkomen voor onze vrijheid en dat alle mensen in vrijheid moeten kunnen leven of bevrijd moeten worden.
Ik kom hier om jullie te zeggen nooit op te geven, nooit toe te geven en nooit je geloof te verliezen. Ik werd 40 maal gearresteerd, ging de gevangenis in, werd geslagen, bleef bloedend en bewusteloos achter tijdens de Freedom Rides. Ik kreeg een hersenschudding tijdens de mars van Selma naar Montgomery op 7 maart 1965. Maar we gaven niet op.
Zij, die de mensen in Iran steunen, zij die hier in Amerika leven en wonen en verder over de gehele wereld, moeten nooit opgeven. Zet door voor jullie broers en zusters, ooms en tantes, voor jullie moeders en vaders, jullie grootouders en overgrootouders. Zo lang de mensen in Iran hun basisrechten als mens wordt onthouden, worden mensen in de gehele wereld van hun rechten beroofd.
Toen ik kennis nam van de recente opstand in Iran werd ik weer herinnerd aan de vreedzame strijd, die we in Amerika voerden voor het stemrecht en voor onze deelname aan het democratisch proces.
Dus, hou vol!
Ik steunde de sancties [tegen het regime in Iran] en ik zal doorgaan met wat ik kan doen om de aandacht van de wereld te vestigen, speciaal voor de burgers in Amerika, op die zaken waar de burgers in Iran mee worden geconfronteerd. Jullie zullen medestanders hebben en mensen die in actie komen en de goede strijd met jullie voeren. Dus, hou vol en blijf je inspannen.
Dank jullie allen zeer hartelijk