Shab-e-Yalda feest: De Perzische nacht van goedheid, poëzie en licht
de overwinning van het licht op de duisternis
“Shab-e-Yalda” of Yalda-nacht is een oud Perzisch cultureel feest dat de laatste herfstdag markeert.
Het wordt ook wel Shab-e Chelleh genoemd, een viering van de winterzonnewende op 21 december. Perzen over de hele wereld komen samen met vrienden en familie om de winter in hun huizen te vieren en te verwelkomen. Andere landen zoals Afghanistan, Tadzjikistan, Oezbekistan en Turkmenistan vieren ook het festival.
Hierbij een indruk van het festival.
Geschiedenis: Perzen namen het feest over van de Babyloniërs en verwerkten het in hun eigen rituelen.
Het woord Yalda betekent geboorte in het Syrisch, een dialect dat tweeduizend jaar geleden ontstond. De laatste dag van de Perzische maand “Azar” is de langste nacht van het jaar, wanneer wordt aangenomen dat de krachten van “Ahriman” of het kwaad op het hoogtepunt van hun macht zijn.
De volgende dag, de eerste dag van de maand “Day” – bekend als “khoram rooz” (de dag van de zon) – behoort toe aan Ahura Mazda, de Heer van Wijsheid. Aangezien de dagen langer worden en de nachten korter, markeert deze dag de overwinning van de zon op de duisternis.
In het verleden vereerden Iraniërs Mithra, de godin van het licht. Om het kwaad weg te houden, hielden ze de hele nacht een vuur brandend. Dit was ook een kans om hun goden te eren en anderen te helpen. Hoewel de basis van dit feest onaangeroerd is gebleven, is de manier waarop het wordt gevierd in de loop der jaren veranderd.
Tegenwoordig verwelkomen Iraniërs elkaar meestal in het huis van de ouderen om tot ver na middernacht te eten en te drinken. De ouderen lezen poëzie voor van de twee oude Iraanse dichters, Hafez of Sa’adi. Elk gezinslid doet een wens en opent willekeurig het poëzieboek en vraagt het oudste gezinslid het voor te lezen. Wat in dat gedicht wordt uitgedrukt, wordt verondersteld de interpretatie van de wens te zijn en een andere manier van waarzeggerij. Dit wordt Faal-e Hafez (Hafez Voorspelling) genoemd.
Dit is een kans om het leven te vieren en een herinnering aan het instappen in een nieuw seizoen.
Tradities, kleuren en eten:
Watermeloen, granaatappel en gedroogde noten zijn misschien wel de belangrijkste gerechten die op deze avond worden geserveerd. De presentatie wordt gedomineerd in de kleuren rood, geel en oranje om de kleuren van vuur te laten zien.
Iraniërs geloven dat ze door het eten van zomerfruit de ziekte in de winter kunnen verslaan. Granaatappels, geplaatst op een fruitmand, zijn herinneringen aan de cyclus van het leven – de wedergeboorte en heropleving van generaties. De paarse buitenste laag van een granaatappel symboliseert geboorte of dageraad; hun felrode zaden de gloed van het leven.
Perzische poëzie op de Yalda-avond dient ook als metafoor voor een andere speciale betekenis in het leven van vandaag: scheiding van een geliefde, eenzaamheid en wachten. Maar aan het einde is het wachten voorbij, schijnt het licht en overheerst het goede.
Dus van een Pers naar allen, Prettige Yalda
