9 november 2023 – Repressie in Iran: Mensen die gerechtigheid eisen voor hun familieleden die door het regime zijn gedood, worden steeds meer getroffen door de repressie. Ze worden willekeurig gearresteerd en veroordeeld tot lange gevangenisstraffen.
In de herfst van 2022 gebruikten de troepen van het regime in Iran grof geweld om massaprotesten tegen de dictatuur neer te slaan. Volgens mensenrechtenactivisten werden daarbij minstens 750 mannen, vrouwen en kinderen gedood.
Familieleden van de doden herdenken de slachtoffers herhaaldelijk met gebeden en waken. Ze eisen dat de functionarissen van het regime die verantwoordelijk zijn voor de repressie strafrechtelijk ter verantwoording worden geroepen. Om de bevolking te intimideren voert het regime de represailles tegen familieleden op.
Mahsa Yazdani met haar zoon Mohammad Javad. Hij was 20 jaar oud toen hij in september 2022 werd doodgeschoten door milities van het regime tijdens een protestbijeenkomst in de stad Sari.
Eind oktober werd Mahsa Yazdani, die gerechtigheid eist voor haar vermoorde zoon, in de Noord-Iraanse stad Sari veroordeeld tot 13 jaar gevangenisstraf. De rechterlijke macht van het regime, die optreedt als een instrument van onderdrukking, beschuldigt haar van het “in gevaar brengen van de staatsveiligheid” omdat ze niet bereid is om de moord op haar zoon en andere vreedzame demonstranten tijdens de massaprotesten in de herfst van 2022 stilzwijgend te accepteren.
Mahsa Yazdani werd op 22 augustus voor het eerst gearresteerd. Na een maand van willekeurige detentie werd ze voorlopig op borgtocht vrijgelaten. Na haar veroordeling hangt haar nu een jarenlange gevangenisstraf boven het hoofd.
Al in augustus 2023 veroordeelde Amnesty International de represailles tegen de families van de slachtoffers in Iran. Zij verklaarde daarbij onder meer:
“Honderden mensen werden onrechtmatig gedood door Iraanse veiligheidstroepen tijdens de landelijke protesten na de dood van Jina Mahsa Amini in 2022. Een jaar na de demonstraties, die gepaard gingen met de slogan “Vrouw, Leven, Vrijheid”, doen de Iraanse autoriteiten er blijkbaar alles aan om de families van de gedode mensen lastig te vallen en te intimideren om hun stem en eisen om verantwoording af te leggen de kop in te drukken. (…) De wreedheid van de Iraanse autoriteiten kent geen grenzen. Ze proberen koelbloedig hun misdaden in de doofpot te stoppen en de getroffen families nog meer leed en pijn te berokkenen door hun eisen voor waarheid, gerechtigheid en genoegdoening de kop in te drukken en hen zelfs te beletten bloemen te planten op de graven van de doden. (…)
Families van slachtoffers krijgen te maken met represailles als ze de onwettige moord op hun familieleden melden of publiekelijk veroordelen, als ze de officiële lijn over de moorden in twijfel trekken, als ze verantwoording eisen, zelfs als ze bijeenkomsten voor rouwende families organiseren of de autoriteiten bekritiseren op sociale media.”
